موسیقی ما - امیر بهاری:‌ سالي است كه در موسيقي پاپ ايران هر عاشقي كه وصال نمي‌بيند نه تنها بر موضع عاشقي خود پافشاري نمي‌كند بلكه در مقام ستيز و لعن و نفرين معشوقه برمي‌آيد كه رويكرد جالبي نيست چرا كه در تاريخ چند صد ساله فرهنگ و ادب ايراني همواره معشوقه و معشوق جايگاه والايي داشته‌ و در طول تمام نوآوري‌هايي كه در فرم‌هاي هنري صورت مي‌گرفته اين جايگاه به مثابه اصلي انسان دوستانه حفظ شده است اما در دهه اخير موسيقي پاپ، ترانه‌ها به سمتي رفته‌اند كه پاسخ منفي به عاشق دادن شايسته هر صفت ناشايستي هست به مثابه همان ضرب‌المثلي كه مي‌گويد «ديگي كه براي من نجوشد...» چنين رويكردي كه اتفاقا خيلي به ذائقه نسل جديد خوش مي‌آيد در نگاهي عميق‌تر مخل يكپارچگي و وحدت است و بر شمردن دلايل اين امر در اين نوشته نمي‌گنجد. ظاهرا ناتواني اهالي موسيقي پاپ در تجربه‌هاي متفاوت آنها را به اين سمت كشانده تا با محوريت ترانه‌هاي اين‌گونه‌اي (كه بعضا خوب هم هستند) اين ضعف را پوشش بدهند. آلبوم جديد خشايار اعتمادي با عنوان «بايد به تو برگردم» از اين قاعده مستثناست و اين ويژگي مثبت را دارد كه عاشقانه هايش، عاشقانه‌اند و در ترانه‌هايش سعی نشده معشوقه ای که به وصال پاسخ مثبت نداده با خاک یکی شود!

آلبوم جديد خشايار اعتمادي هر چند كه احتمالا به مزاق طرفداران قديمي او خوش خواهد آمد و داراي ويژگي‌هاي مثبتي همچون نكته فوق نيز هست اما نه تجربه متفاوتي است و نه براي خشايار اعتمادي گامي روبه جلو محسوب مي‌شود و اين مشكل از همان تصوير روي جلد آلبوم آغاز شده و به مسايل موسيقايي تعميم پيدا مي‌كند. تصوير كليشه‌اي كه براي جلب نظر طرفداران يك خواننده استفاده مي‌شود. در صورتي كه مي‌شد پرتره‌اي جذاب و متفاوت جايگزين شود. اين آلبوم درمجموع تنظيم‌هاي خوبي دارد و اعتمادي هم آوازش را خوب خوانده و نوازندگان هم از استاندارد خوبي برخوردار هستند اما اغلب ملودي‌ها حرف خاصي براي زدن ندارند و ترانه‌ها با همان تركيب‌هاي آشناي هميشگي موسيقي پاپ ايران حرف تازه‌اي ندارند. در واقع اين آلبوم يك تجربه استاندارد از كليشه‌هايي است كه در موسيقي پاپ و تجربيات خشايار اعتمادي به وفور شنيده شده.

مثلا در قطعه «بن بست » كه آكوردهاي گيتار زيبايي دارد در ادامه باز به همان مسير كليشه‌اي مي‌رود و شروع خوب ملودي قرباني آواز كليشه‌اي و سلوي گيتار آشنا و صداي هميشگي سيتي سايزر مي‌شود.

اين بحث‌ها دليل بر اين نيست كه ترانه‌ها يا ملودي خوب نيستند ولي اين پكيجي است كه با محافظه كاري براي مخاطب هميشگي موسيقي پاپ سروده و ساخته شده است. يعني انصافا فضاي آلبوم و سطح نوازندگي آن نشان مي‌دهد كه اين گروه تواني بيش از اين نيز دارد. مثلا در قطعه «مردونه تمومش كن» هم صداهاي متفاوتي شنيده مي‌شود ولي باز هم با آمدن آواز موسيقي افت مي‌كند يعني خط ملودي خواننده در اغلب قطعه‌هاي آلبوم سطحي پايين تر از اصل ملودي دارند و اين خيلي عجيب است. در مجموع اين آلبوم را مي‌توان به مخاطبان موسيقي پيشنهاد داد چرا كه حداقل در ارائه اين آثار ذوق و سليقه‌اي به خرج داده شده و موسيقي سالمي است.از شنيدن آلبوم «بايد به تو برگردم» مخاطب احساس خسران نمي‌كند اتفاقي كه با شنيدن اغلب آلبوم‌هاي پاپ اين روزها رخ مي‌دهد.