موسیقی ما - لی لا رضایی: ترانه سرای چیره دست و خوش ذوق کشورمان با بیان اینکه در حال حاضر جامعه موسیقی از نبودن ترانه خوب رنج می‌برد، گفت: به ندرت کسانی هستند که ترانه را بشناسند و ترانه خوب بسرایند و فقط گاهی جسته و گریخته اتفاق خوبی در زمینه ترانه می‌افتد که خوشایند است.

محمدعلی شیرازی در ادامه خاطر نشان کرد: کسانی که سابقه دارند و حرفه‌ای هستند، تعدادشان بسیار اندک است که از این میان می‌توان به مرحوم استاد همایون خرم اشاره کرد. من بار‌ها گفته‌ام که ایشان جز نوابغ موسیقی معاصر ما هستند. وقتی کاری با ایشان پیشنهاد می‌شد با من در جریان می‌گذاشتند. معمولا این جور کار‌ها که با مشورت یکدیگر انجام می‌شود، ارزشی و قابل قبول‌اند.

وی با اشاره به اینکه موسیقی باکلام پاپ متولی ندارد، گفت: اصل ماجرا این است که در این زمینه کسی نیست که دلسوز باشد و خود را مسول بداند. مشکل اینجاست که صدا و سیما که متولی این ماجراست، شاید ۶۰-۷۰درصد خوراکش موسیقی باشد. موسیقی بی‌کلام هم چون سابقه نداشته، در ایران مشتری ندارد. مردم ایران با کلام در موسیقی عجین شده و به آن عادت کرده‌اند. اما بازهم متولی اصلی که صدا و سیماست دقتی در این زمینه ندارد و حساسیتی بر روی آن از خود نشان نمی‌دهد. یا خود را متولی نمی‌دانند و یا اصلا سر از موسیقی در نمی‌آورند.

وی افزود: معمولا با کارهای مناسبتی برخورد می‌کنیم که هیچ اصالتی ندارند و افراد کم سابقه به آن‌ها می‌پردازند. هیچ چیز ابتدا به ساکن به وجود نمی‌آید، بلکه باید پرورش داده شود و در ابتدا نیز استعداد خاصی داشته باشد تا پرورش پذیر باشد تا بعد بتوان عیب کار را دید. متاسفانه ترانه چیزی نیست که بتوان به صورت آکادمیک آن را فرا گرفت. تجربه هم باید باشد. یک ترانه سرا قبل از هر چیز باید یک شاعر خوب باشد و اصول شعر را بداند تا بتواند ترانه بسراید.

شیرازی همچنین تاکید کرد: ترانه‌‌ همان خواص شعر کلاسیک را دراد تا قابل پذیرش شود. مثلا قافیه که بعضی‌ها می‌گویند الزامی نیست ولی من می‌گویم چون برایشان سرودن در قافیه‌های کلاسیک سخت است این حرف زا می‌زنند که خودشان را راحت کنند. قافیه هارمونی کلام است، مگر می‌شود آن را از ترانه گرفت؟

وی افزود: سابق بر این اگر کسی به عنوان ترانه سرا می‌خواست برود به تلویزیون ۳-۴ سال طول می‌کشید تا ببینند یا می‌تواند برود یا خیر؟ اما این روز‌ها هر کسی نام خود را ترانه سرا گذاشته است.

ترانه باید بر مبنای ملودی سروده شود که متاسفانه باید بگویم این روز‌ها نه کسی سوادش را دارد، نه توانش را و نه حوصله‌اش را! اگر دقت کنید قبل از انقلاب اگر تعداد ترانه سرایان حرفه‌ای را می‌شمردیم، بیشتر از ۲۰ نفر نمی‌شدند، چون اصولی کار می‌کردند و حتی ترانه را بر مبنای ملودی می‌سرودند و اگر کسی نمی‌توانست بنویسد وارد این حیطه نمی‌شد.

وی تصریح کرد: ترانه‌های امروزی متاسفانه سطح سلیقه مردم را پایین می‌آورند و برای مردم مخرب هستند. این ترانه‌ها موجب شده‌اند تا آنهایی هم که علاقه به این مقوله داشتند، از آن رویگردان شوند. متاسفانه آن تعداد ترانه‌ای هم که شنیده می‌شود در اذهان نمی‌ماند چرا که زمزمه نمی‌شوند. الان ما کمتر کاری داریم که به ذهن مردم برسد و برایشان خاطره انگیز باشد. بیشتر جوان‌ها بعد مالی قضیه را در نظر می‌گیرند.

شیرازی در پایان گفت: قبلا دکتر نیری سینا مسول شورای نویسندگان صدا و سیما بود که لااقل خودش ترانه می‌سرود و با اصول سرودن ترانه آشنا بود. اگر ایرادی هم از ترانه‌ها می‌گرفت ایرادهای اصولی و حساب شده بود که متاسفانه این روز‌ها اینگونه نیست. باید برای جامعه چنین ترانه‌ای افسوس خورد.