موسیقی ما – وحید لشکری: «دارا دارایی» یکی از نوازندگان با سابقه موسیقی است که تا کنون با گروه‌های مختلف روی صحنه رفته و دیگر جزو با سابقه‌های این عرصه به شمار می‌رود. آخرین اجرای دارا دارایی به شب سوم «هفته موسیقی تلفیقی تهران» بر می‌گردد و اجرای وی در فرهنگسرای نیاوران که با استقبال خوبی نیز همراه شد. اکنون با او در مورد آلبوم جدید «رضا یزدانی» به گفتگو نشستیم و این نوازنده گروه «دارکوب» نظرات و پیشنهاداتی را نسبت به این آلبوم و شخص رضا یزدانی بیان کرد:

• *دیدگاه شما نسبت به آلبوم «خاطرات مبهم» چیست؟

من الان که کار‌ها را گوش کردم نمی‌توانم نقد یا ایراد خیلی زیادی بگیرم. چرا که این کار طبق‌‌‌ همان الگویی که آقای یزدانی داشتند آهنگسازی شده است و اشعار هم در‌‌‌ همان حال و هوا است. خصلتهای موسیقی ایشان که از گذشته در کار‌هایشان وجود داشت الان هم هست. از این نظر آلبومی یکدست و در ادامه کارهای گذشته آقای یزدانی است و به آهنگسازی‌های خوب آقای همایونفر هم ایرادی نمی‌توان گرفت. ولی چند پیشنهاد برای ادامه کارهای آقای یزدانی به ذهنم رسید و ایشان یک تفاوتهایی با خواننده‌های پاپ از لحاظ محتوای کار و یک شباهتهایی از لحاظ مخاطب دارند. یعنی خوشبختانه رضا یزدانی یکی از خواننده‌های پر مخاطب است و کنسرتهای ایشان خیلی راحت پر می‌شود و آلبوم‌هایشان نیز فروش خوبی دارند. این مساله خیلی جای خوشحالی دارد و او خیلی به دنبال روند شناخته شدن در موسیقی پاپ نیست و موسیقی خود را با آن الگو تعریف نکرده است. یک ایده دیگری دارند و یک چیزی شبیه به راک در موسیقی رضا یزدانی می‌توان شنید. من عقیده دارم که کارهایی که ایشان تا الان انجام داده‌اند به لحاظ کاری در ژانر راک ضعف‌هایی داشته است و هیچ وقت خود من نمی‌توانم یک اسم راک بر روی کار‌هایشان بگذارم. پیشنهاد می‌کنم با یک سری از سازندگان و فعالان موسیقی راک مثل کاوه یغمایی یا شهرام شعرباف مشورت و کار کنند. از این امکانی که دارند برای رساندن موسیقی خوب به گوش مردم استفاده کنند. چون مردم ایشان را دوست دارند و از کنسرتهایی که دارند به خوبی استقبال می‌کنند و چه بهتر که این کار واقعا در‌‌‌ همان طبقه بندی راک خیلی تمیز و بدون نقص انجام شود.

من فکر می‌کنم یک مقداری روی آهنگسازی‌ها و پردازش صدا‌ها کار کنند. مثلا صدای ساز قالب در این آلبوم «گیتار» بود ولی معتقدم که اصلا پردازش درستی نداشت و کار گیتار خیلی خوب انجام نشده بود. در صورتی که اگر یک مقداری روی این داستان صحه بگذارند احتمالا می‌توانند مخاطبان بیشتری جذب کنند. همچنین می‌توانند یک طیف دیگر از شنوندگان موسیقی راک و شنوندگانی که یک مقدار موسیقی برای آن‌ها، از یک موسیقی مصرفی پاپ مهم‌تر است را جذب کنند. آقای یزدانی باید با چند نفر از سازندگان خوب موسیقی راک کار کنند. منظورم از سازنده کسانی است که کار را تنظیم می‌کنند یا کسانی که می‌دانند که باید کار چگونه ارنج و ضبط شود و به چه شکل صدا بدهد. این‌ها پیشنهادهایی است که برای ادامه کار آقای یزدانی به ذهنم رسید. ولی در مورد این آلبوم باز هم می‌گویم که کار بسیار تمیز و یک دست بود. آن حس نوستالژیک که تا الان دنبال می‌کردند و در خط کاریشان حضور داشت در این آلبوم هم وجود داشت. به عنوان مثال قطعاتی مثل گرامافون یا قطعاتی که آن روند آکوردهای خیلی محزون که همه ما سراغ داریم در این آلبوم هم حضور داشت و این‌ها خصلت کاری رضا یزدانی است. برای ادامه کار حیف است که ایشان از این محبوبیت استفاده نکنند و این موسیقی خود را یک ارتقا بیشتری ندهند.
 

• عمده‌ترین انتقاد شما به این آلبوم چیست؟

ببینید یک مقدار بر می‌گردد به بعد سلیقه و من به شخصه اگر می‌خواستم یک آلبوم راک تولید کنم یک مقدار روی بیان و لحن کار می‌کردم. البته این مساله کاملا سلیقه‌ای است و معتقدم نمی‌شود این نکته را ایراد دانست. به هرحال رضا یزدانی به این شکل و با این طرز بیان کلمات شناخته شده است و با این احساس‌های مقطعی که روی جملات و کلمات می‌گذارد. این مساله در جاهایی یک مقدار حالت مبالغه پیدا می‌کند و از حالت عادی به نظر من کمی خارج می‌شود. باز هم می‌گویم سلیقه بنده این است و اصلا به عنوان ایراد مطرح نمی‌کنم. و مجددا ذکر می‌کنم که یک مقدار باید روی نوازندگی گیتار کار می‌شد. از لحاظ تکنیکی و سولوهایی که نواخته شده بود. پردازش صدای گیتار هم کمی ضعیف بود. به طور کل کار‌ها یکدست بود و خط فکری رضا یزدانی در آن‌ها کاملا حس می‌شد و اثر بیگانه‌ای از او نبود.
 

• *این آلبوم را باید در مقایسه با سایر آثار این خواننده پیشرفت به حساب آورد یا عقب گرد؟

من نظر درستی نمی‌توانم بدهم و قضاوت چندانی نمی‌توانم داشته باشم. به نظر من با آلبوم قبلی ایشان در یک سطح بودند و از لحاظ تنوع تنظیم‌ها و تمیزی صدا به لحاظ میکس و مس‌تر من از این آلبوم بیشتر خوشم آمد که البته این مساله یک نظر شخصی است. راستش را بخواهید سطح پایین‌تر یا بالاتری نسبت به آلبوم قبلی حس نمی‌کردم و شاید هم باید بیشتر گوش کنم.