موسیقی ما - بهمن بابازاده : داستان موسیقی «تلفیقی» در ایران با ورود گروه ها و موزیسین هایی از نسل جدید وارد دوره خاص و ویژه ای شده است. دوره ای که در آن می شود به وضوح تفاوت ها را حس کرد و هر لحظه منتظر اتفاقی جدید در این عرصه بود. اتفاقی که بر خلاف موسیقی پاپ (که شاهد تکرار و درجا زدن های خود است)، توانسته طرفدارانش را به دست بیاورد و خودی نشان دهد.

«رومی 3» یکی از همین اتفاق هایی ست که این روزها مورد توجه قرار گرفته و باعث شده این روندهمین طور ادامه پبدا کند.

آلبومی که برای هر سلیقه ای، می شود در آن قطعه را پیدا کرد و همین باعث شده نگاه جدی تر مخاطبان به موسیقی این آلبوم و گروه را در پی داشته باشد.

اما با همه این اوصاف چرا هنوز لفظ «موسیقی تلفیقی» در ادبیات محاوره ای موزیسین ها، لفظ خطرناک و دردسر سازی است؟ چرا هنوز خیلی از بزرگان به محض شنیدن این لفظ ، حالشان بد می شود؟

«پدرام درخشانی» همه این سوالات را جواب داده...
 

• * گارد بزرگان سنتی در مورد موسیقی تلفیقی هنوز هم پابرجاست و با وجود پیشرفت محسوس این سبک، هنوز هم خیلی ها نسبت به آن موضع دارند. چرا این عرف در بین موزیسین ها تا این حد نفوذ پیدا کرده؟

ما اولین بار که شروع کردیم به این سبک کاری، سال 74 با گروه «آویژه» بود. با بابک ریاحی پور و رامین بهنا و رضا آقایی. یک قطعه ضبط کردیم به نام «نخستین» و از تلویزیون پخش شد و از همان زمان هجمه های علیه ما شروع شد و البته حق هم داشتند. عده ای از بزرگان موسیقی سنتی به دلیل اینکه تا کنون این رنگ صدا و این نوع موسیق را نشنیده بودند و با توجه به اینکه سازهای ایرانی در کنار سایر ساز ها قرار گرفته بودند، شروع کردند به موضع گیری علیه ما. این بستگی به دید آدم ها دارد . اگر با این دید که قرار است با موسیقی احساسمان را به آدم ها منتقل کنیم و سازها و این نوع موسییقی تنها وسیله ای برای این اتفاق اند، رو به رو باشیم دیگر همه چیز حل می شود.
 

• * چرا فکر می کنید آنها حق دارند به تولید این قبیل موسیقی ها اعتراض نمایند وآنها را محق می دانید؟

فقط به دلیل احترامی که برای پیشکسوتان و قدیمی تر ها قائل ایم. خیلی چیزها را از آنها یاد گرفته ایم. من همیشه درباره این نظرها فقط تماشا می کنم. البته شخصیت و درون آن آدمها هم در این مخالفت ها و هجمه ها تاثیر دارد.
 

• * بدترین جمله ای که در این هجمه ها به گوش تان رسیده یادتان هست؟

بله همان اوایل و بعد از اولین اجرایمان در یکی از نشریات مقاله ای برای ما و درباره این اجرا نوشته بودند که تیتراش هرگز از ذهن من پاک نمی شود. تیتر زده بودند:«شیر بی یال و دم و اشکم که دید!» و در مقاله عنوان کرده بودند که در موسیقی ما مثلا سنتور در کنار فلان ساز قرار دارد و نقش فلان ساز این است و خلاصه مویقی ما را به شیری بی یال و دم تعبیر کرده بودند. از آن زمان تا همین حالا، برخورد با موسیقی «تلفیقی» اینگونه بوده.
 

• * داستان موسیقی تلفیقی هنوز هم مخالفان سفت و سختی را در بین بزرگان داخلی دارد. می خواهم بدانم چه مولفه هایی در اینکه شما موسیقی تان را یک موسیقی تلفیقی وفادار به موسیقی اصیل ایرانی لقب بدهید، تاثیر دارد؟

هویت داشتن برای من خیلی مهم است. اینکه اثر من صدا دهی و خروجی نهایی اش، هویت مستقل و قابل دفاعی را داشته باشد برای من اولویت است. اینکه حتما رنگ و صدای موسیقی ایرانی در آن حفظ شده باشد هم مهم است که شنونده آن بتواند با آن ارتباط برقرار کند و این موسیقی را حس کند. بعد می رم سراغ سازها یا تلفیق هایی که مثلا فلان ساز را وارد کنم یا با جاز و راک میکس اش کنم. اینها مرحله بعدی اند دیگر.
 

• * این هجمه ها در آلبوم «رومی 3» چطور بوده؟

ببین آلبوم حدود یک ماه است که منتشر شده و در این یک ماه اتفاقات و داستان های جالبی به گوشم خورده. به نظرم این سبک در حال ورود به سلیقه شنیداری مخاطبان داخلی است و این قطعا قابل احترام است.
 

• * اما منتقدان اعتقاد دارند که «رومی 3» در مقایسه با آلبوم های قبلی شما «پاپ تر» شده. این اتفاق تعمدی بوده یا نگاه ونظر مخاطبان و رسیدن به جغرافیای گسترده تری از مخاطب باعث این اتفاق شده؟

در آلبوم اول «رومی» با توجه به حضور برخی خواننده ها و نوع موسیقی که ارائه می شد و بیشتر المان های راک داشت، آلبومی نسبتا پاپ را می دیدیم که ایتفاق در «رومی 2» به دلیل حضور سینا سرلک، به سمت «سنتی تر» شدن آلبوم گرایش پیدا کرد. در آلبوم «رومی 3» من تلفیقی از دو آلبوم اول و دوم را ارائه کردم . تنوع بیشتری به آلبوم دادم و شما همه نوع موسیقی ای را در البوم می توانید بشنوید. به هر سلیقه ای پرداخت به عمل آمده و متنوع تر هم شده. خودم قبلا هم گفته بودم دوست دارم فضای کارهایم پاپ تر بشود. موسیقی پاپ ای که خودم دوست دارم و نه به آن معنی موسیقی پاپ ای که در جامعه هست. موسیقی پاپ واقعا موسیقی بدی نیست و من خودم هم با آنها همکاری می کنم و از این همکاری لذت هم می برم.
 

• * بسیاری از اهالی موسیقی سنتی برخوردها و قضاوت های منفی ای در مورد موسیقی پاپ دارند و لی ظاهرا شما اینگونه فکر نمی کنید و کلا با موسیقی خوب و فکر شده و قوی موافقید.

قطعا. همه آن آدم هایی که خودم هم دیده ام در این باره اظهارات منفی و قضاوت های بدی دارند، مطمئن باشید خودشان هم پاپ گوش می کنند. هر نوع موسیقی بسته به زمان و مکانی که شنیده می شود، باید قضاوت شود. شما یک موسیقی را اگر صبح گوش کنید یا شب، دو قضاوت متفاوت درباره آن خواهید داشت. هیچ تعصبی به هیچ سبکی ندارم و هر موسیقی ای که به من انرژی خوبی بدهد، فارغ از وجود هر ساز یا خواننده ای، من از آن لذت می برم.
 

• * شما در «رومی 3» از چند خواننده مثل هومن جاوید و مهرداد هویدا استفاده کرده اید. این انتخاب ها از قبل مهندسی شده بوده یا نه با توجه به همکاری های قبلی تان شکل گرفته؟

دقیقا هر دوی این گزینه ها. من اول قطعات را ساخته ام و بعد با توجه به نوع ، محتوا و فضای کار، خواننده را انتخاب کرده ام. مثلا هومن جاوید وارد این پروژه شد. کما اینکه هومن در سالهای گذشته در کنسرت های ما هم بود. با مثلا قطعه ای که مهرداد هویدا برای ما خوانده را فقط این جنس صدا می تواست اجرا کند.
 

• * و سوال آخرم درباره کنسرت های شماست. گفته می شود چند پبشنهاد ویژه برای اجرا در خارج از کشور دارید. این صحبت ها صحت دارد؟

بله صحبت هایی شده و در حال مذاکره هستیم و این روزها فقط به بناهم های خارج از کشور فکر می کنیم تا این موسیقی را در خارج از کشور هم ارائه دهیم. چون به نظرم قابلیت ازائه شدن و مورد توجه قرار گرفتن را دارد و بزودی درباره جزئیات آن هم اطلاع رسانی خواهیم کرد.