موسیقی ما - علی رضوی: دوازده کنسرت گروه پالت در برج آزادی با اسقبال بسیار خوب علاقه‌مندان این گروه در برج آزادی برگزاری شد. کنسرتی که به اذعان تمام کسانی که این برنامه را دیدند متفاوت با همه کنسرت‌های این روزهاست. مهم‌ترین تفاوت‌های پالت در اجرای زنده با دیگر گروه‌های موسیقی در چیست؟

1- سالن برج آزادی در بهترین حالت 300 نفر بیشتر ظرفیت ندارد. یعنی 12 سانس اجرای گروه پالت در این سالن چیزی حدود 3600 نفر بیننده داشت. معادل دوسانس برنامه در برج میلاد. البته همین تعداد بلیت هم خیلی زود و در چشم به هم زدنی تمام شد و این یک تبلیغ مهم برای پالتی‌ها بود. آنقدر مهم که خیلی از کسانی که چندان در قید رفتن به کنسرت آن‌ها نبودند به صرافت افتادند که بلیت پیدا کنند. اما برگزاری کنسرت در برج آزادی کارکردی برای پالتی‌ها داشت که در سالن برج میلاد نداشت. آنها به خاطر نوع موسیقی و حال و هوایی که دارند، ترجیح می‌دهند در سالن‌های کوچک و به قول معروف خودمانی‌تر اجرا کنند. چیزی مثل موسیقی کافه‌ای که این سال‌ها خیلی کم داشتیم. جایی که همه احساس دور هم بودن کنند و بتوان ارتباط قوی‌تری بین گروه و مخاطبان ایجاد کرد. اتفاقی که در کنسرت پالت زیاد می‌افتد. اعضای گروه و به خصوص امید نعمتی که نقش محوری در گروه دارد، در بین کنسرت با مخاطبان صحبت می‌کرد، مخاطبان با او شوخی می‌کردند و همه چیز صمیمی بود. شاید در سالن بزرگ‌تر دیگر کسی نتواند از وسط سالن داد بزند «سیبیلت رو عشقه امید»، یا یکی خودش را جای «پیتر سلیمانی‌پور» جا بزند و سر شوخی را با امید باز کند. پالتی‌ها دقیقا چنین چیزی را می‌خواهند و سالن برج آزادی شاید بهترین جایی باشد که این فضا را مهیا می‌کند.

2- تنوع، یکی از عامل‌های اصلی جذابیت یک کنسرت است. عاملی که اتفاقا پالتی‌ها خیلی به آن توجه دارند. شاید همین نکته است که اجرای زنده آن‌ها را از آلبومشان جذاب‌تر است. این تنوع را از رنگ لباس‌ها و نور و دکور می‌توانید ببینید تا خواننده‌ها و نوازنده‌هایی که در گروه اضافه یا کم می‌شوند. گنجاندن آهنگ‌های محلی مانند عربی، ترکی و کردی می‌تواند بخشی از مخاطبان دیگر را راضی نگه دارد. شنیدن صدای چند خواننده به جای یک خواننده در تمام طول کنسرت و نقش پررنگ دیگر اعضای گروه به جز خواننده این تنوع و تفاوت را پررنگ‌تر می‌کند.

3- تهیه‌کننده‌ها معمولا حاضر نمی‌شوند برای یک کنسرت که در یک، دو یا نهایتا سه شب قرار است اجرا شود و آن با سالن‌های 1000 تا 1500 نفری، برای کارگردانی هزینه کنند. معمولا با حداقل امکانات و توسط خود اعضای گروه این بخش از اجرا رفع و رجوع می‌شود. پالت از این لحاظ هم تفاوت‌های زیادی دارد. در واقع اجرای زنده آن یک نوع پرفورمنس است که در آن در مورد میزان سن، حرکت اعضای گروه،  نحوه حرکت آن‌ها، دکور، نور، کلیپ‌هایی که در پشت پخش می‌شود و ... فکر می‌شود و حضور کارگردان به عنوان یکی از اعضای گروه کاملا حس می‌شود.

4- آقای بنفش آلبوم نسبتا موفقی بود. آلبومی که اعضای گروه هم فکر نمی‌کردند اینقدر خوب بفروشد و اینقدر زود در بین مردم هیت شود. تاثیر این آلبوم را کسانی متوجه می‌شوند که سال گذشته هم در کنسرت گروه پالت در همین برج آزادی حضور داشتند. آن روزها نه پالت مثل الانش معروف بود و نه بلیت‌ها به این سرعت به فروش رفت. هرچند همان زمان هم کسانی که اهل فن بودند اعتقاد داشتند، آن‌ها خیلی زود تبدیل به موج جدید موسیقی می‌شوند و جای بسیاری از گروه‌ها و خواننده‌های پاپ را می‌گیرند.

5- «پالت» موج است؟ شاید بتوان از جهاتی آن‌ها را با گروه‌های مشابه خودشان مقایسه کرد. درست چند سال پیش‌تر از این، زمانی که هنوز گروه پالت شکل نگرفته بود و امید نعمتی خواننده این گروه در گروه دنگ شو فعال بود، همه در مورد دنگ‌شو و آینده درخشان آن‌ها صحبت می‌کردند. اینکه آن‌ها در چند سال آینده یکی از پرطرفدارترین گروه‌های موسیقی خواهند بود و به عنوان پدیده از آن یاد می‌کردند. البته دنگ شو با مشکلاتی دست و پنجه نرم کرد و نتوانست روند همیشگی خود را طی کند. امید نعمتی از آن‌ها جدا شد، اختلافاتی بین اعضای گروه به وجود آمد و در نهایت نتوانستند هیچ آلبوم رسمی منتشر کند و کنسرت رسمی را به روی صحنه ببرد. حالا پالت با انگیزه و البته توان بیشتر وارد میدان شده است ولی از بقیه جهات مشابه دنگ شو است. آن‌ها موسیقی تلفیقی کار می‌کنند و تقریبا بیشتر کارهای آن‌ها کاور هستند و یک برداشت یا بازخوانی از کارهایی که قبلا ساخته شده‌اند. در انتخاب موسیقی بسیار آزاد هستند و خودشان را به چارچوب‌های دست و پا گیر محدود نمی‌کنند. از طرف دیگر نداشتن یک قالب مشخص ممکن است آن‌ها را دچار آشفتگی کند و البته این آشفتگی مستقیما روی ذهن مخاطب هم تاثیر خواهد گذاشت و ممکن است به مرور علاقه آن‌ها را کم کند.

6- پالت موسیقی نسل یا گروهی است که سبک زندگی خاصی دارند. طبعا کسانی که صرفا موسیقی پاپ یا موسیقی سنتی را گوش می‌کنند، نمی‌توانند مخاطبان این گروه باشند. مخاطبان گروه کسانی هستند که در موسیقی تعصب یا شاید به عبارت دیگر قید و بند زیادی ندارند و خودشان را می‌سپارند به تجربه جدید پالت تا از آن لذت ببرند. اگر از دید سنتی‌ها و پاپ‌ها و یا از دید کسانی که منتقدانه به پالت نگاه می‌کنند، اشکالات زیادی در آن‌ها وجود دارد. یکی از آن‌ها کاور کردن آهنگ‌ها بود که به آن اشاره شد. تلفیقی که نیاز به پختگی بیشتر دارد یکی دیگر از این نکات است. امید نعمتی به عنوان خواننده اصلی گروه، گرایش زیادی به آواز ایرانی دارد. از طرف دیگر ملودی‌ها نزدیک به موسیقی جاز است و ردپاهایی از موسیقی کلاسیک و پاپ هم در آن دیده می‌شود. ترکیب اصلی سازها که شامل گیتار، ویلنسل، کنترباس، کلارینت و درامز می‌شود ترکیب عجیبی است که می‌توان گفت اولین بار در ایران اتفاق می‌افتد. همه این‌ها دلایلی بر این است که موسیقی پالت کاملا تجربی است و از مدل خاصی پیروی نمی‌کند. در واقع بیشتر پای احساس، ذوق و سلیقه اعضای گروه در میان است تا روش‌های آکادمیک برای آهنگسازی و تنظیم. «موسیقی مجلسی» شاید عبارتی باشد که بهتر بتوان پالت را با آن توصیف کرد. آفت این نوع موسیقی هم می‌تواند تکرار یا خلق اثری باشد که با خطوط شکل گرفته در ذهن مخاطب هم‌خوانی درستی ندارد.

7- حضور گروهی مانند پالت، کمترین فایده‌اش این است که سبک‌های جدیدی از موسیقی به گوش مخاطب می‌رسد و تمرکز گرایی از یک ژانر و یک خواننده به مرور از بین می‌رود. چیزی که موسیقی ایران به آن نیاز زیادی دارد. این نوع موسیقی نیاز بخشی از بازار موسیقی را تامین می‌کند، اما نمی‌توان به آن به چشم یک موسیقی دنباله‌دار و پایدار نگاه کرد. آن‌ها در سال‌های آینده ممکن است افول کنند یا در بهترین صورت به سراغ سبک‌ها و آثار جدیدی بروند. اتفاقی که برای خیلی از هنرمندان تلفیقی پیش از آن‌ها هم افتاده است.