موسیقی ما - بهمن بابازاده : نام «کاوه آفاق» بعد از انتشار قطعه «شال» و همه گیر شدن آثار گروه the ways بر سر زبان ها افتاد. خواننده ای که علیرغم قابلیت های بالا، تا قبل از آغاز جشنواره موسیقی مقاومت در تهران موفق به اخذ مجوز فعالیت های رسمی و قانونی خود نشده بود و نمی توانست به صورت رسمی در کشور فعالیت نماید.

اما اجرای برنامه این خواننده در این جشنواره که انتخابش به عنوان بهترین اجرای زنده در بخش موسیقی روز نیز ختم شد، باعث شده که این روزها موج «کاوه آفاق» به خوبی راه بیفتد و دوستداران این خواننده برای اجرای نخستین برنامه رسمی وی لحظه شماری کنند. از طرف دیگر زمزمه هایی مبتی بر دریافت مجوز رسمی فعالیت های این خواننده نیز پس از درخشش در جشنواره موسیقی مقاومت به گوش می رسد و همین حرف و حدیث ها باعث شده در روزها و هفته های بعد از جشنواره، «کاوه آفاق» در راس اخبار موسیقی کشور قرار بگیرد. همه این اتفاقات باعث شد سراغ او برویم تا درباره حضورش در این جشنواره و آینده ای که آرام آرام در حال نزدیک شدن به ایده آل های خود در موسیقی است، صحبت کنیم.


* بعنوان سوال اول دوست دارم درباره انگیزه‌هایت از حضور در جشنواره موسیقی مقاومت بگویی. چه چیزی باعث شد که اجرای برنامه در این فستیوال را قبول کنی؟
ما در ایران دو فستیوال خوب برای موسیقی‌ داریم یکی‌ همین جشنواره مقاومت است و یکی‌ هم جشنواره موسیقی فجر. من هم طبیعتا مثل تمام همکاران باید در این فستیوالها شرکت کنم و در واقع بهترین ویترین برای ارائه خود و آثارم، حضور در این قبیل جشنواره هاست که خدا را شکر باعث شد اتفاقات خوبی هم برای من بیفتد.


* سبکی که تو در آن کار می کنی به شدت حساسیت برانگیز است و قبول این حضور از سوی دست اندرکاران جشنواره کمی عجیب به نظر می رسد. خودت فکر می کردی که در چنین جشنواره ای بتوانی بیایی و آثارت را به صورت زنده اجرا کنی؟
در ابتدا و وقتی که این پیشنهاد از سوی دست اندرکاران جشنواره به من شد، خودم هم کمی‌ متعجب شدم اما فکر می‌کنم باید بپذیریم که رویکرد ارشاد در یک سال گذشته متفاوت از پیش شده و این چرخش اخیر به موسیقی‌ ستودنی ست و در سالهای اخیر بی‌ سابقه بوده. این نگاه ویژه توانسته بسیاری را نسبت به آینده خوشبین کند و همین بهترین دلگرمی برای ادامه حضور و ادامه کار در ایران برای ماست.


* استقبال سه هزار نفره از اولین اجرای رسمی تو کمی عجیب و درواقع دور از ذهن بود. خودت توقع این همه استقبال را داشتی؟
به هر حال امیدوارم که در آینده هم این استقبال ادامه داشته باشد. ما با همفکری مسئولین جشنواره به این نتیجه رسیدیم که برای جلوگیری از شلوغ شدن بیش از اندازه برنامه و محدودیتی که بود، در اطلاع رسانی کمی‌ محتاط عمل کنیم. چون ظرفیتِ محوطه باز بیش از این دو هزار نفر نبود و با اینکه اطلاع رسانی مناسبی از سوی ما هم صورت نگرفت، اما باز هم بیش از ظرفیت تعیین شده شاهد حضور دوستداران موسیقی وبودیم و این برای من هم غافلگیر کننده بود.


* و ظاهرا هم طرفداران پر و پا قرصی داری که همه یکصدا قطعاتت را می خواندند.
نظر لطف شماست. به هر حال من روی سن بودم و بیشتر حواسم به اجرای خوب خودم بود. سعی ام این بود که بهترین اجرا را ارائه نمایم.


* به عنوان نخستین اجرای زنده، بسیار مسلط و روان روی صحنه حاضر شدی. تجربه بازیگری ات در صحنه تئاتر چقدر در این اتفاق دخیل بود؟
من و گروه سابقم تا سال ۸۵ تقریبا ۹۰ اجرا در سرتاسر کشور داشتیم که از اون سال دیگه تا به امروز اجرایی نتوانستیم بگذاریم و به قولی دیگر نتوانستیم مجوز بگیریم . خدا را شاکرم که این اجرا به چشم آمد و موفقیت آمیز بود و توانستیم جایزهٔ بهترین اجرای زنده را ببریم . گروهِ جدید مان مجموعه ای‌ از بهترین نوازنده هاست که من فکر می کنم با هر گروهِ خارجی‌ هم اگر رقابت کنیم ، باز هم توان مقابله با آنها را داریم و کیفیتِ نوازنده‌های جدیدِ گروهمان را واقعا بالا و قابل توجه می دانم. من مدت‌ها درباره انتخاب افراد این گروه مطالعه کردم و کسانی‌ انتخاب شدند که نوازندگی خوبشان فقط یکی‌ از گزینه‌های مثبت شان بود. من پارامترهای زیاد دیگری را در این انتخاب ها مهم می دانم. از قبیل شخصیت و استایل نوازندگی. نوازنده باید روی سن یک کاراکتر ویژه داشته باشد. اعتقاد دارم که از این گروه در آینده بیشتر خواهید شنید.


* برخی اکت‌ها و عکس العمل‌هایت رو ی صحنه با واکنش جالب دوستدارانت رو به رو شد. برای آن حالت‌های خاصی که روی سن اجرا کردی و مثلا روی زانوهایت نشستی و خواندی، از قبل برنامه ریزی کرده بودی؟
خوب هر خواننده ای‌ قبل از اجرا برنامه ریزی برای حرکاتش انجام میدهد. اما یکسری از حرکت هاهم به احساسِ خواننده و مردم در یک آن واحد برمی‌گردد. شب قبل برنامه در ذهن ام سعی کردم کمی به ایم ماجرا فکر کنم و در واقع روی سن آرامش داشته باشم. خصوصیت من اینگونه است که اگر روی سن آرامش داشته باشم، می توانم بهترین اجرا را به نمایش بگذارم.


* طبق پیش بینی‌ها ، قطعات «شال» و «اتاق آبی» بیشترین طرفدار را داشت. خودت هم این چنین فکر می کردی؟
قاعدتاً این ماجرا قابل پیش بینی بود. این دو اثر به قولی مهر و امضای اثار من اند و خیلی ها با آنها خاطره دارند.


* حالا می شود عنوان یک خواننده رسمی و مجاز را قبل از نام تو استفاده کرد. اما از طرف دیگر خیلی‌ها اعتقاد دارند تو بخاطر این عنوان وارد این جشنواره شده‌ای. آیا واقعا قولی در این باره به تو داده شده است؟
من اگر برای این قولها و این قبیل اتفاقات قرار بود کاری بکنم، ۳ سال پشت درهای ارشاد نمی ماندم. من شرفم را بخاطر یک ورق مجوّز نمی فروشم . اعتقاداتم باعث حضورم در این جشنواره شد و خدا خواست که این اتفاق باعث شود آثارم رسمیت پیدا کنند.


* بعد از اجرای ۴۰ دقیقه‌ای تو حاج غلام کویتی پور بروی صحنه آمد و برنامه‌اش را اجرا کرد. این چینش اجراها از دید تو کمی نا مانوس نبود؟ از قضاوت‌های بعدش نترسیدی؟
چرا بود و ترسیدم. به همین سادگی‌ دوست دارم جواب سوال ات را بدهم ولی به هر حال باید به قوانین و چینش برنامه ها احترام می گذاشتم. من وظیفه ام این بود که در مدت زمانی که به برنامه من تعلق داشت، به بهترین نحو ممکن بتوانم مخاطبان حاضر در برنامه را غافلگیر کنم.


* داستان این ساق بند هایی که به رنگ پرچم ایران است چیست که در تمام ویدئو‌ها و عکس‌های تو به دستت بسته شده؟ قرار است با این کار کاراکتری برای خودت خلق کنی؟
خوب هرکس که من را از نزدیک میشناسد، می‌داند که من شدیدا آدم وطن پرستی هستم و از پنج سالِ پیش که اولین ویدئو هایم پخش میشد، این ساق بند ها را در دستم می انداختم و به هر حال به نوعی سعی داشتم با آن ملیت وعلائق وطن پرستی خود را نشان دهم. شاید هم به قول تو بک جور کاراکتر سازی باشد که به هر حال به نظرم تاثیر خوبی در بهتر دیده شدن کارهایم داشت. جالب است بدانی من حتی زمانی که خارج از ایران بودم و مشغول برخی کارهای موسیقی شده بودم، این ساق بند ها را در دستم می انداختم که از همان زمان دیگر به نوعی به آنها عادت کرده ام.


* اصرار داشتی که قبل از برگزاری برنامه ات هیچ خبر رسانی‌ای درباره این برنامه صورت نگیرد. این اصرار بخاطر این بود که دلت می خواست طرفداران دو آتشه ات اولین بار تو را در یک اجرای کنسرتی تر و بیرون جشنواره ببینند؟
صد در صد همین بود. جشنواره ظرفیت‌های یک کنسرت را ندارد و اگر ما اطلاع رسانی وسیع میکردیم مطمئناً با مشکلاتِ زیادی در انتظام و حفظ نظم هواداران ‌ روبرو می شدیم و شاید برای هواداران مشکلاتی پیش می آمد که در شآنِ نامِ آنها نبود. امیدوارم هواداران این عدم اطلاع رسانی را به حساب برخی سخنان حاشیه ای که به گوش من هم رسیده نگذارند و بپذیرند که بخاطر خودشان و احترام به آنها بود که ما اطلاع رسانی نکردیم. با وجود اینکه از سوی ما هیچ اطلاع رسانی ای در این باره صورت نگرفته بود، شاهد حضور حدود سه هزار نفر بودیم که به هر حال عجیب بود.


* در بخش «موسیقی روز» جشنواره هم به عنوان اول دست یافتی. قطعا این مقام برای تو خیلی ارزشمند است.
اصولاً اعتقاد دارم برای هیچ هنرمندی کسب مقام در یک جشنواره، ارزشمند نیست. حالا دلایل اش بماند ولی فقط از اینکه کار و اثارم دیده و شنیده شد، احساس خوبی دارم.


* با این اوصاف از آینده چه خبر؟ آلبوم ، کنسرت؟
برای آلبوم و کنسرت در حال مذاکره با تهیه کننده‌ها هستم و انشالا به زودی خبرهای خوبی منتشر خواهد شد.


* از اعضای گروه the ways چه خبر؟ آیا امکان فعالیت مجدد تو با آنها وجود دارد؟
من خبری از این عزیزان ندارم و آرزوی موفقیت برایشان دارم.


* تا جایی که من می دانم تعداد زیادی از هم گروهی‌هایت برای فعالیت موسیقی از کشور خارج شده اند. تو چرا به فکر مهاجرت نیفتادی؟
من نمی توانم خارج نشین باشم. به هر حال علائق خاص نسبت به سرزمین ام دارم که در بخش قبلی صحبت هایم نیز به آن اشاره کردم. اگر قرار باشد حتی یک روز در خیابان باشم و با زبان فارسی با مردم صحبت نکنم، مطمئن باش دق می کنم. می میرم. این را از ته دل می گویم.


* تو تجربه انتشار آثار موفقی را داشته‌ای که توانسته نظر مساعد مخاطبان موسیقی را هم به خوبی جلب کند. فکر می کنی با ورود چهره هایی مثل تو که به هر حال سبک و سیاقی خارج از عرف چهره‌های پاپ این روزهای بازار دارند، موسیقی ایران می تواند از این حالت یکنواختی بیرون بیاید؟
همه جا گفته ام، باز هم می‌ گویم که اگر شهرام شعرباف ، هومن اژدری، کاوه یغمایی ، رضا یزدانی و کاوه آفاق همگی‌ با هم هماهنگ و درست عمل کنند و مجوز اجرا و نشر آلبوم را هم بگیرند، کلا موسیقی‌ کشور زیر رو خواهد شد. این یک ادعای ساده نیست. اتفاقی ست که قطعا در سالهای آینده در صورت به وقوع پیوستن، همه شاهد اش خواهند بود. به هر حال من سالهای زیادی ست که پیگیر اتفاقات حوزه موسیقی کشورم هستم و می دانم که چه سبک هایی، قابلیت تبدیل شدن به انتخاب اول مخاطبان امروز بازار را دارد. در این باره هم کلی مطالعه و تحقیق کرده ام که الان به این راحتی این جرف را به تو می زنم.


* برای آلبومت چه برنامه ریزی‌ای کرده‌ای؟ چه زمانی قرار است منتشر شود؟
کمی در مورد جزئیات آن صحبت می کنی؟ طبق برنامه‌های ما احتمالا بهمن ماه آلبوم جدید منتشر خواهد شد. این آلبوم تا اینجای کار نامش «قصّه‌ی زیرزمین» است و شامل ۱۰ قطعه است . چهار قطعه از آثار قدیمی که خیلی ها با آن خاطره دارند را در آلبوم قرار داده ام و شش اثر جدید را هم ساخته ام که مخاطبان بتوانند آثار جدیدی را هم در این آلبوم شاهد باشند. تمامی‌ شعر‌ها و آهنگ‌ها را خودم سروده و ساخته ام و در بخش تنظیم قطعات هم «پدرام آزاد»، «آرمان مهربان» و «شهاب آفاقی» در این آلبوم حضور دارند. خودم هم در این بخش چند قطعه را تنظیم کرده ام.

عکس: امیرهوشنگ شکاری