بیش از یک سال از خاموشی بزرگ‌ترین و قدیمی‌ترین ارکستر موسیقی کشور گذشت و وعده‌های مسئولین همچنان ادامه دارد
نفس بِکِش ارکستر سمفونیک
موسیقی ما - بهمن بابازاده: از آخرین باری که نوازندگان ارکستر سمفونیک سازهای خود را کوک کرده و برای شنوندگان خود نواختند، زمان زیادی می‌گذرد. دلیل‌اش هم ربطی به مدیران قبلی و جدید ندارد و اصولاً ارکستر سمفونیک و ارکسترهای مشابه، تنها مجموعه‌های هنری موسیقی در کشورند که در سال‌های گذشته به صورت مرتب بین دفتر موسیقی، بنیاد رودکی، معاونت هنری و انجمن موسیقی پاسکاری شده‌اند و نتیجه‌اش هم همینی شده که می‌بینیم. چیزی حدود یک سال از آخرین اجرای زنده این ارکستر می‌گذرد و حاشیه‌های جانبی و بحران عدم پرداخت حقوق نوازنده‌ها و نبود رهبر ثابت برای این ارکستر، آرام‌آرام بزرگ‌ترین ارکستر مملکت را به سمت فراموشی سوق داده است.
معاونت هنری وزارت ارشاد در آخرین گفته‌هایش از بدهی 450 میلیون تومانی به نوازنده‌ها و مجموعه ارکستر سمفونیک سخن به میان آورده و قول پیگیری سریع داده‌اند و این در حالی است که رسانه‌ها هر چقدر هم دل بسوزانند و در بوق و کرنا کنند که «چرا کسی پاسخگوی بلاتکلیفی مجموعه ارکسترهای ایرانی نیست؟»، باز هم اتفاقی نمی‌افتد و اوضاع همین‌طور کژدار و مریز پیش می‌رود تا گزارش یکی از خبرگزاری‌های رسمی کشور درباره دلایل این اتفاق، به عنوان تیر خلاص این بحران، بی‌خیالی‌های مسئولین را نشانه بگیرد: «ارکستر سمفونیک از تابستان سال گذشته به سکوت رفت، اما واقعیت این است که این ارکستر از همان زمانی که فقط به اجراهای سفارشی و مناسبتی با کیفیت پایین بسنده کرد، تعطیل و چراغ‌اش خاموش شد.»
این گزارش قرار است زوایای بحران کنونی ارکسترهای داخلی، علی‌الخصوص ارکستر سمفونیک تهران را با نگاهی متفاوت، روایت کند.
* کلاف سردرگم
هیچکس نمی‌داند چرا هیچ‌وقت تصمیم قاطع و محکمی درباره سرنوشت ارکستر سمفونیک تهران و سایر ارکسترها گرفته نمی‌شود و گذشت زمان نیز هیچ تغییری در رویه چند سال گذشته این ارکسترها نداشته است. گزارشهای خبری متعدد و جنجالی درباره این ارکستر و بحران‌هایش هم نتوانسته اتفاق خاصی را در پی داشته باشد و مشخصاً «بی‌اعتنایی»، تنها واکنش مسئولین و مدیران گذشته و حال‌حاضر دفتر موسیقی و معاونت هنری در قبال این ارکسترها است؛ هرچند سال گذشته بهانه‌ی اصلی تعلیق ارکستر، تشکیل موسسه‌ای به نام «موسسه ارکستر ایران» بود که قرار شد ارکسترهای داخلی زیر چتر این موسسه اداره شوند و در نهایت نتیجه‌ای جز تعطیلی آنها به همراه نداشت. طرحی که توسط معاون هنری وقت وزارت ارشاد ارائه شده بود و سرانجام باعث شد نوازندگان بین انجمن موسیقی ایران و این موسسه معلق و بلاتکلیف بمانند و ندانند طرف حساب آنها دقیقاً چه کسی است؟
به مرور، سر و صدای اعضای این ارکسترها در آمد و مصاحبه‌ها و افشاگری‌ها آغاز شد. آنها دیگر همه به سیم آخر زده بودند و از این بلاتکلیفی خون‌شان به جوش آمده بود. یکی از نوازنده‌های قدیمی این ارکستر -که در موسیقی این روزهای کشور برای خودش نام و نشانی دارد- در این باره می‌گوید: «من سال‌ها است که در ارکستر سمفونیک تهران نوازندگی می‌کنم و در ساختار جدید ارکستر نیز فعالیت دارم. راستش را بخواهید اصلاً کنسرتی در کار نیست و ارکستر به برگزاری برنامه‌های ارگانی و پروژه‌ای، آن هم ماهی یک‌بار اکتفا کرده است.» آرمین قیطاسی ادامه می‌دهد: «مسؤولان حقوق نوازندگان را با تأخیرهای طولانی و به صورت نسیه پرداخت می‌کنند. نام این چیزی که می‌بینید، ارکستر سمفونیک نیست. نامش فاجعه است. این ارکسترها را تعطیل کنند، بهتر است. متأسفانه مسئولین فقط شعار می‌دهند و هیچ کار مفیدی نمی‌کنند. اگر موسیقی و ارکسترها را نمی‌خواهند، خب تعطیلش کنند؛ چرا تکلیف ما مشخص نیست؟ به همان موسیقی پاپ بچسبند بهتر است. چون درآمدزایی بهتری برایشان دارد.»
* مهمان‌های ناخوانده
عدم ثبات در انتخاب رهبر و اعضای ارکستر سمفونیک و تغییرات گسترده و بعضاً بی حساب و کتاب آن باعث شده دیگر کار به جایی برسد که هر کدام از نوازنده‌ها در زمان تمرینات، ساز خود را بزند و هیچکس از رهبران مهمان حساب نبرد. همین 3 ماه پیش بود که وقتی مشخص شد «شهداد روحانی» قرار است در ارکستری خصوصی (به نام ارکستر «باربد») برنامه‌ای خصوصی را روی صحنه رهبری کند، تقریباً همه نوازنده‌های ارکستر سمفونیک از او انتقاد کردند و اعتقاد داشتند که این چهره بین‌المللی موسیقی ارکسترال در ایران، هرگز پشت نوازنده‌هایش را خالی کرده و هیچ حمایتی از آنها نکرده است.
همین حرف و حدیث‌ها به روز نشست خبری کنسرت «ارکستر باربد» هم کشیده شد تا این بار شهداد روحانی ضمن ابراز تأسف از به وجود آمدن این فضا برای اعضای ارکستر سمفونیک، خودش را جزئی از آنها بداند ولی اعتراف کند که با شرایط کنونی کاری از دست‌اش برنمی‌آید. در غیاب او «نادر مرتضی‌پور» وظیفه رهبری ارکستر سمفونیک را بر عهده دارد و ماجرای رهبران مهمان ارکستر سمفونیک به قدری تکراری و خسته‌کننده شده که دیگر خود نوازنده‌ها نیز حاضر نیستند در این باره نظری بدهند.
* اجراهای پروژه‌ای و بحران قرارداد‌ها
شاید مهم‌ترین بحران در حاشیه‌های 3 سال گذشته ارکستر سمفونیک، عدم ثبت قرارداد رسمی و بلندمدت با نوازنده‌های این ارکستر باشد که در تمام دوره‌هایی که حاشیه‌های این ارکستر به اوج خود می‌رسد، نوازنده‌ها بارها از این کمبود، نالیده‌اند. روال کاری این مجموعه جوری شده که تنها برای اجراهای پروژه‌ای و مناسبتی، قرارداد‌های کوتاه‌مدت با آنها به ثبت می‌رسد و بعد از اتمام پروژه نیز، دیگر خبری از تمرین برای اجراهای عمومی و مستقل وجود ندارد. ارگان‌های ذی‌صلاح (انجمن موسیقی، معاونت هنری، بنیاد رودکی و دفتر موسیقی) نیز به دلیل نبود چارت قانونی مشخص برای مدیریت و ساپورت اعضای ارکستر سمفونیک، به‌هیچ‌وجه پاسخگوی خواسته‌های آنها نیستند تا اوضاع این مجموعه، سه چهار سال بحرانی و پُرتنش را در کارنامه خود ببیند.
«شاهین فرهت» آهنگساز ایرانی در این باره اعتقاد دارد: «ارکستر تهران از قدیم گرفتاری‌هایی داشته، اما حال که آقای مرادخانی آمده‌اند، انشاالله درست می‌شود. اما کمی نیاز به زمان دارد و قرار است شورایی تشکیل شود و سپس نیاز به یک رهبر ارکستر دارد. باید سازمان اداری آن راه‌اندازی شود و نیاز به نوشتن برنامه کنسرت‌ها احساس می‌شود. مراحل راه‌اندازی ارکستر سمفونیک تهران چندان بغرنج و پیچیده نیست، ارکستر سمفونیک حداقل 250 سال در دنیا سابقه دارد و گرامر، دکترین و خط‌مشی آن مشخص است. اگر این مسائل اداری حل شود، ارکستر تهران -به عنوان یکی از ارکسترهای قدیمی جهان- بار دیگر به عرصه باز می‌گردد.» فرهت در مورد انتخاب رهبر ارکستر سمفونیک تهران نیز می‌گوید: «درحال حاضر فرد مشخصی را در نظر ندارم، اما هستند ایرانی‌هایی که تحصیلکرده‌اند و سابقه رهبری در کشورهای مختلف را دارند و می‌شود از آنها دعوت کرد. ما می‌توانیم و باید در شهرستان‌ها ارکستر داشته باشیم. بعضی از استان‌های ما دارای فرهنگ و مکتب موسیقی هستند مانند شیراز، تبریز و اصفهان. در مورد نیروی انسانی نوازندگی هم به راحتی می‌توانم بگویم که ما در ایران مشکلی نداریم و نوازندگان جوان خوبی در کشور هستند. دلیل این ادعا هم این است که من سال‌ها در کنکور و امتحان ورودی دانشگاه‌ها فعالیت کرده‌ام. در چند سال گذشته من شاهد جوانان بااستعداد در نوازندگی هستم و مثلاً نسبت به 15 سال پیش پیشرفت خوبی داشته‌ایم. این جوانان با عشق، به موسیقی فاخر روی آوردند و خلاصه ایران آماده است برای پذیرش موسیقی عمیق.»
* نفس بکش ارکستر سمفونیک
جشنواره موسیقی فجر نزدیک است و این شاید بتواند چراغ سبزی باشد برای ارکسترهای ایرانی که مدیریت غیراصولی آنها در سال‌های گذشته، علاوه بر صدمات زیادی که به اعضا و نوازنده‌های این ارکسترها وارد کرده، باعث سکوت یک‌ساله و تعطیلی کامل این ارکستر و ارکسترهایی از قبیل ارکستر ملی و مجلسی نیز شده است. دوره‌های قبلی جشنواره موسیقی فجر، همواره شاهد حضور قوی و پُرانرژی ارکسترهای ایرانی بوده و مخاطبان این سبک از موسیقی، تنها دلخوشی‌شان، حضور در برنامه‌های این گروه‌ها در جشنواره است که باید نشست و دید که آیا با روی کار آمدن تیم جدید مدیریتی، ارکستر سمفونیک و ارکسترهای مشابه، قرار است از خواب زمستانی‌شان بیدار شوند یا خیر؟
معاونت هنری وزارت ارشاد در آخرین گفته‌هایش از بدهی 450 میلیون تومانی به نوازنده‌ها و مجموعه ارکستر سمفونیک سخن به میان آورده و قول پیگیری سریع داده‌اند و این در حالی است که رسانه‌ها هر چقدر هم دل بسوزانند و در بوق و کرنا کنند که «چرا کسی پاسخگوی بلاتکلیفی مجموعه ارکسترهای ایرانی نیست؟»، باز هم اتفاقی نمی‌افتد و اوضاع همین‌طور کژدار و مریز پیش می‌رود تا گزارش یکی از خبرگزاری‌های رسمی کشور درباره دلایل این اتفاق، به عنوان تیر خلاص این بحران، بی‌خیالی‌های مسئولین را نشانه بگیرد: «ارکستر سمفونیک از تابستان سال گذشته به سکوت رفت، اما واقعیت این است که این ارکستر از همان زمانی که فقط به اجراهای سفارشی و مناسبتی با کیفیت پایین بسنده کرد، تعطیل و چراغ‌اش خاموش شد.»
این گزارش قرار است زوایای بحران کنونی ارکسترهای داخلی، علی‌الخصوص ارکستر سمفونیک تهران را با نگاهی متفاوت، روایت کند.
* کلاف سردرگم
هیچکس نمی‌داند چرا هیچ‌وقت تصمیم قاطع و محکمی درباره سرنوشت ارکستر سمفونیک تهران و سایر ارکسترها گرفته نمی‌شود و گذشت زمان نیز هیچ تغییری در رویه چند سال گذشته این ارکسترها نداشته است. گزارشهای خبری متعدد و جنجالی درباره این ارکستر و بحران‌هایش هم نتوانسته اتفاق خاصی را در پی داشته باشد و مشخصاً «بی‌اعتنایی»، تنها واکنش مسئولین و مدیران گذشته و حال‌حاضر دفتر موسیقی و معاونت هنری در قبال این ارکسترها است؛ هرچند سال گذشته بهانه‌ی اصلی تعلیق ارکستر، تشکیل موسسه‌ای به نام «موسسه ارکستر ایران» بود که قرار شد ارکسترهای داخلی زیر چتر این موسسه اداره شوند و در نهایت نتیجه‌ای جز تعطیلی آنها به همراه نداشت. طرحی که توسط معاون هنری وقت وزارت ارشاد ارائه شده بود و سرانجام باعث شد نوازندگان بین انجمن موسیقی ایران و این موسسه معلق و بلاتکلیف بمانند و ندانند طرف حساب آنها دقیقاً چه کسی است؟
به مرور، سر و صدای اعضای این ارکسترها در آمد و مصاحبه‌ها و افشاگری‌ها آغاز شد. آنها دیگر همه به سیم آخر زده بودند و از این بلاتکلیفی خون‌شان به جوش آمده بود. یکی از نوازنده‌های قدیمی این ارکستر -که در موسیقی این روزهای کشور برای خودش نام و نشانی دارد- در این باره می‌گوید: «من سال‌ها است که در ارکستر سمفونیک تهران نوازندگی می‌کنم و در ساختار جدید ارکستر نیز فعالیت دارم. راستش را بخواهید اصلاً کنسرتی در کار نیست و ارکستر به برگزاری برنامه‌های ارگانی و پروژه‌ای، آن هم ماهی یک‌بار اکتفا کرده است.» آرمین قیطاسی ادامه می‌دهد: «مسؤولان حقوق نوازندگان را با تأخیرهای طولانی و به صورت نسیه پرداخت می‌کنند. نام این چیزی که می‌بینید، ارکستر سمفونیک نیست. نامش فاجعه است. این ارکسترها را تعطیل کنند، بهتر است. متأسفانه مسئولین فقط شعار می‌دهند و هیچ کار مفیدی نمی‌کنند. اگر موسیقی و ارکسترها را نمی‌خواهند، خب تعطیلش کنند؛ چرا تکلیف ما مشخص نیست؟ به همان موسیقی پاپ بچسبند بهتر است. چون درآمدزایی بهتری برایشان دارد.»
* مهمان‌های ناخوانده
عدم ثبات در انتخاب رهبر و اعضای ارکستر سمفونیک و تغییرات گسترده و بعضاً بی حساب و کتاب آن باعث شده دیگر کار به جایی برسد که هر کدام از نوازنده‌ها در زمان تمرینات، ساز خود را بزند و هیچکس از رهبران مهمان حساب نبرد. همین 3 ماه پیش بود که وقتی مشخص شد «شهداد روحانی» قرار است در ارکستری خصوصی (به نام ارکستر «باربد») برنامه‌ای خصوصی را روی صحنه رهبری کند، تقریباً همه نوازنده‌های ارکستر سمفونیک از او انتقاد کردند و اعتقاد داشتند که این چهره بین‌المللی موسیقی ارکسترال در ایران، هرگز پشت نوازنده‌هایش را خالی کرده و هیچ حمایتی از آنها نکرده است.
همین حرف و حدیث‌ها به روز نشست خبری کنسرت «ارکستر باربد» هم کشیده شد تا این بار شهداد روحانی ضمن ابراز تأسف از به وجود آمدن این فضا برای اعضای ارکستر سمفونیک، خودش را جزئی از آنها بداند ولی اعتراف کند که با شرایط کنونی کاری از دست‌اش برنمی‌آید. در غیاب او «نادر مرتضی‌پور» وظیفه رهبری ارکستر سمفونیک را بر عهده دارد و ماجرای رهبران مهمان ارکستر سمفونیک به قدری تکراری و خسته‌کننده شده که دیگر خود نوازنده‌ها نیز حاضر نیستند در این باره نظری بدهند.
* اجراهای پروژه‌ای و بحران قرارداد‌ها
شاید مهم‌ترین بحران در حاشیه‌های 3 سال گذشته ارکستر سمفونیک، عدم ثبت قرارداد رسمی و بلندمدت با نوازنده‌های این ارکستر باشد که در تمام دوره‌هایی که حاشیه‌های این ارکستر به اوج خود می‌رسد، نوازنده‌ها بارها از این کمبود، نالیده‌اند. روال کاری این مجموعه جوری شده که تنها برای اجراهای پروژه‌ای و مناسبتی، قرارداد‌های کوتاه‌مدت با آنها به ثبت می‌رسد و بعد از اتمام پروژه نیز، دیگر خبری از تمرین برای اجراهای عمومی و مستقل وجود ندارد. ارگان‌های ذی‌صلاح (انجمن موسیقی، معاونت هنری، بنیاد رودکی و دفتر موسیقی) نیز به دلیل نبود چارت قانونی مشخص برای مدیریت و ساپورت اعضای ارکستر سمفونیک، به‌هیچ‌وجه پاسخگوی خواسته‌های آنها نیستند تا اوضاع این مجموعه، سه چهار سال بحرانی و پُرتنش را در کارنامه خود ببیند.
«شاهین فرهت» آهنگساز ایرانی در این باره اعتقاد دارد: «ارکستر تهران از قدیم گرفتاری‌هایی داشته، اما حال که آقای مرادخانی آمده‌اند، انشاالله درست می‌شود. اما کمی نیاز به زمان دارد و قرار است شورایی تشکیل شود و سپس نیاز به یک رهبر ارکستر دارد. باید سازمان اداری آن راه‌اندازی شود و نیاز به نوشتن برنامه کنسرت‌ها احساس می‌شود. مراحل راه‌اندازی ارکستر سمفونیک تهران چندان بغرنج و پیچیده نیست، ارکستر سمفونیک حداقل 250 سال در دنیا سابقه دارد و گرامر، دکترین و خط‌مشی آن مشخص است. اگر این مسائل اداری حل شود، ارکستر تهران -به عنوان یکی از ارکسترهای قدیمی جهان- بار دیگر به عرصه باز می‌گردد.» فرهت در مورد انتخاب رهبر ارکستر سمفونیک تهران نیز می‌گوید: «درحال حاضر فرد مشخصی را در نظر ندارم، اما هستند ایرانی‌هایی که تحصیلکرده‌اند و سابقه رهبری در کشورهای مختلف را دارند و می‌شود از آنها دعوت کرد. ما می‌توانیم و باید در شهرستان‌ها ارکستر داشته باشیم. بعضی از استان‌های ما دارای فرهنگ و مکتب موسیقی هستند مانند شیراز، تبریز و اصفهان. در مورد نیروی انسانی نوازندگی هم به راحتی می‌توانم بگویم که ما در ایران مشکلی نداریم و نوازندگان جوان خوبی در کشور هستند. دلیل این ادعا هم این است که من سال‌ها در کنکور و امتحان ورودی دانشگاه‌ها فعالیت کرده‌ام. در چند سال گذشته من شاهد جوانان بااستعداد در نوازندگی هستم و مثلاً نسبت به 15 سال پیش پیشرفت خوبی داشته‌ایم. این جوانان با عشق، به موسیقی فاخر روی آوردند و خلاصه ایران آماده است برای پذیرش موسیقی عمیق.»
* نفس بکش ارکستر سمفونیک
جشنواره موسیقی فجر نزدیک است و این شاید بتواند چراغ سبزی باشد برای ارکسترهای ایرانی که مدیریت غیراصولی آنها در سال‌های گذشته، علاوه بر صدمات زیادی که به اعضا و نوازنده‌های این ارکسترها وارد کرده، باعث سکوت یک‌ساله و تعطیلی کامل این ارکستر و ارکسترهایی از قبیل ارکستر ملی و مجلسی نیز شده است. دوره‌های قبلی جشنواره موسیقی فجر، همواره شاهد حضور قوی و پُرانرژی ارکسترهای ایرانی بوده و مخاطبان این سبک از موسیقی، تنها دلخوشی‌شان، حضور در برنامه‌های این گروه‌ها در جشنواره است که باید نشست و دید که آیا با روی کار آمدن تیم جدید مدیریتی، ارکستر سمفونیک و ارکسترهای مشابه، قرار است از خواب زمستانی‌شان بیدار شوند یا خیر؟
منبع:
اختصاصی سایت موسیقی ما
تاریخ انتشار : دوشنبه 2 دی 1392 - 20:00
اخبار مرتبط
وزیرفرهنگ و ارشاد اسلامی بر اجرای هرچه بهتر «چنین گفت زرتشت» تاکید کرد
رکوییم موتزارت با رهبری «بردیا کیارس» و ارکستر مایستری «ارسلان کامکار» اجرا شد
به دلیل تکنیک آهنگسازی و ارکستراسیون و همچنین دیدگاه ویژه آهنگساز و اثر تأثیرگذار
با هدف بالا بردن سطح کیفی ارکستر فیلارمونیک شهر خملنیسکی
آثار آهنگسازان جوان ایرانی در شورای ارکستر سمفونیک تهران داوری شد
جهت همکاری با رهبران ارکستر جوان
با نویسندگی علیرضا میرعلی‌نقی و کیاوش صاحب نسق
کنسرت ارکستر سمفونیک «گروسمان» به رهبری سهراب کاشف برگزار شد
دوازدهم مهرماه سال جاری و پس از هفت سال
گفت‌وگوی «موسیقی ما» با برادران «قیطاسی» در قالب پرونده‌ای برای نوازنده‌های موسیقی ایران - 9
سفیر ایران در روسیه پیام وزیر خارجه را به هنرمندان موسیقی کشورمان ابلاغ کرد
پرونده‌ای برای نوازنده‌های موسیقی ایران - 7
28 مهر ماه
رهبر ترکیه‌ای بار دیگر نتوانست با «ارکستر سمفونیک تهران» روی صحنه برود
اظهار نظر مدیر عامل بنیاد رودکی و رییس دفتر موسیقی دربارهٔ نامهٔ رهبری به رییس‌جمهور
واکنشی به خبر آغاز فعالیت ارکستر فیلارمونیک شهرداری
وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی در جمع خبرنگاران؛
رسیتال پیانو ماریان لاپشانسکی در تالار رودکی برگزار می‌شود
 |
|||||
 |
 |
 |
 |
 |
 |
آخرین مطالب
عکس‌های اختصاصی موسیقی ما
عکس‌های اختصاصی موسیقی ما
عکس‌های اختصاصی موسیقی ما
عکس‌های اختصاصی موسیقی ما
سیمرغ برای سومین بار تمدید شد
عکس‌های اختصاصی موسیقی ما
عکس‌های اختصاصی موسیقی ما
اختصاصی موسیقی ما
در همکاری مجدد با علیرضا افکاری
ظهر روز یکشنبه ۲۷ آبان
از شانزدهم آبان و به همت موسسه «آوای فروهر»
نشست خبری پروژه‌ی «سیمرغ» اثر استاد آهنگساز با حضور آرش امینی، حبیب صبور و مصطفی جعفری برگزار شد
عکس‌های اختصاصی موسیقی ما
عکس‌های اختصاصی موسیقی ما
عکس‌های اختصاصی موسیقی ما
عکس‌های اختصاصی موسیقی ما
عکس‌های اختصاصی موسیقی ما
پس از یک دهه دوری از صحنه
عکس‌های اختصاصی موسیقی ما
میثم مروستی از شکل‌گیری لیمبا گفت
دیدگاه‌ها
واقعا جای تاسفه
امیدوارم هرچه زودتر شاهد تشکیل ارکستر باشیم
ممنون از بهمن بابازاده برای گزارشهای همیشه ناب و تازه
MAS
به نظر من از سرگیری کار ارکستر سمفونیک دارای اولویت بالایی است.
بهتر است هر چه زودتر «آقای مرادخانی یک برپا به ارکستر سمفونیک بدهد».
واقعا سپاس از این نوشته خوب که درد کامل ما اعضای ارکستر سمفونیک رو به سمع و نظر همه می رسونند
اینجانب هشت سال در گروه کر ارکستر سمفونیک تهران در تمامی اجراهای ارکستر سمفونیک ارکستر ملی و گروه کر دفتر موسیقی در تهران و شهرستان ها و خارج از کشور حضور داشته ام و کاملا این درد را از نزدیک شاهدش بوده ام و کاری از دست هیچ کدام از ما بر نمی آید ... چون هیچ کدام از ما روحیه مدیریتی نداریم و قدرت اتحاد برای رسیدن به خواسته ای از یک مدیر و شکایت از پاسکاری نشدن بین ارگان هایی چون دفتر موسیقی و بنیاد رودکی و انجمن موسیقی رو هم نداریم و هر سه چهار نفر سه چهار نفر دیگه رو قبول ندارند و بعضی ها هم فقط خودشون رو ... این واقعیت ارکستر و کر تهران هست که هیچ کس بازگو نمی کنه وگرنه زمان رهبری آقای منوچهر صهبایی بسیار عالی ارکستر کار می کرد و در آن شلوغی های سال 88 ما در 5 کشور اروپایی اجرا داشتیم اما متاسفانه بدلیل تنبلی برخی از نوازنده ها که دوست داشتند رپرتوار سبکی داشته باشند و فقط حقوقی بگیرند آقای صهبایی رفتند مثل آقای رهبری که سال 84 با نامه ای سرگشاده به وزیر وقت رفتند که بیشتر اون مشکلات اون زمان هم ناشی از عدم تفاهم نوازنده ها با هم داشت ... الان هم اگر آقای فرهت ادعا می کنند که جوانان با استعدادی وجود داره خوب همین جوانان رو جمع کنیم با رهبری جوان و خلاق که حقوق کمتری مطالبه کنند ما هم که عاشق کارمون هستیم از نو شروع می کنیم و روزهای گذشته رو فراموش می کنیم هر کس از نوازنده ها و خواننده ها هم که اگر طلبشون رو نگیرند نمیان خوب به فکر فرهنگ و هنر مملکت نیستند و به فکر امرار معاش خودشون هستند که اون هم بحث کاملا منطقی هست که با تدریس و استودیو و اجرای ارگانی حل میشه همون طور که هیچ کدام از 130 نوازنده و خواننده کر ارکستر سمفونیک تهران در این یک سال نه تنها بیکار نمونده بلکه شاید خیلی کارهای ارزشمندتری برای شخص خودش انجام داده ... این فقط نظر شخصی منه و می دونم که حداقل یک سوم ارکستر قبلی حاضرند به خاطر عشقشون باز هم بدون مطالبه طلب قبلی به سر کار بیان تا این ارکستر سر کار بمونه و دو سال با جوانان کار کردن ارکستری رو می سازه با رهبری خوب مثل هومن خلعتبری. سهراب کاشف . امیر صادقی . آرش گوران . میلاد عمرانلو . شهرام توکلی. بهزاد عبدی. بردیا کیارس . امیر اسلامی و حمیدرضا دیباذر و ... که در دنیا حرفی برای گفتن داشته باشند نه نوازنده هایی که فقط برای حقوق ماهیانه شون بیان و ساز بزنند، نوازنده های جوونی که انگیزه دارند که صدای سازشون به گوش همه دنیا برسه . همه این اسامی که اسم بردم به عنوان رهبر واقعا در دنیا از لحاظ سواد موسیقی حرفی برای گفتن دارند و خودشون رو در فستیوال های جهانی کر و آهنگسازی ثابت کردند ... من از سایت موسیقی ما این خواهش رو دارم که اگر می تونند این پیشنهاد رو به صورتی پخته تر و قانونی تر به گوش مسئولین برسونند .
ان شاء ا... به زودی دوباره ارکستر سمفونیک هم سر پا می شه و موسیقی کشورمون پیشرفت چشم گیری میکنه . فقط نیاز به رسیدگی جدی مسئولین هست! البته خداکنه هرچه سریع تر به فکر بیفتن!!!!!!!!!!!!
پس از انتشار جوابیه این جانب در پانوشت این مطلب یکی از استادانی که من اسمشان را در کنار کسانی آوردم در یک رده با ایشان نبودند و جای خالی اساتیدی چون حیدر نصیریان . علی رهبری و پرویز مشکات را خالی دیدند و به بنده انتقاد نمودند و من تصمیم بر اصلاح این اسمی گرفتم و دلیل این اسامی را بر این اساس آوردم و به این استاد عزیز نیز توضیحات لازم را دادم که اسامی که رهبر حرفه ای هستند جهت رهبری و افرادی که آهنگسازی می نمایند و مدرسان خوبی هستند شورایی تشکیل دهند مانند شورای چهارنفره ای که دو سال پیش ارکستر ملی در غیاب استاد فخرالدینی تشکیل دادند و نتیجه مطلوبی گرفته شد و این مجموعه در تعیین رپرتوار و رهبر ثابت و مهمان و نوازنده ها و انتخاب آنان و نوازنده های مهمان و ثابت مانند یک ژوری تصمیم گیری فرمایند و منظور این جانب نبود که همه این عزیزان لایق رهبری ارکستر سمفونیک تهران را دارا می باشند با سپس از تذکر این استاد گرانقدر ...
افزودن یک دیدگاه جدید