گزارش هشتاد و دومین نشست «عصر شعر و ترانه»؛
عصر شعر و ترانه بهمن با حضور بهمنی، لاریپور و کاکایی
موسیقی ما - هشتاد و دومین برنامه از سری نشستهای «عصر شعر و ترانه»، پنجشنبه ۳ بهمن ماه ۱۳۹۲، در تالار هنر فرهنگسرای ارسباران با اجرای «عبدالجبار کاکایی» برگزار شد.
این نشست با تلاوت آیاتی چند از قرآن مجید و پخش سرود جمهوری اسلامی ایران و پخش کلیپی از خلاصهی نشست عصر شعر و ترانهی هشتاد و یکم آغاز شد.
گروه «نوچبند» به عنوان اولین بخش رسمی برنامه در ابتدای این نشست، روی سن حاضر شده و ۳ قطعه موسیقی راک را برای حضار اجرا کردند. این گروه از شهرستان گرگان مهمان این برنامه بودند.
در ادامه «عبدالجبار کاکایی» که اجرای برنامه را برعهده داشت به روی صحنه رفت و با خواندن قطعه شعری از مولانا، رسماً هشتاد و دومین نشست عصر شعر و ترانه را آغاز کرد. وی در ابتدا به صحبت پیرامون این موضوع پرداخت که این نشست، نشست ترکیبی شاعران و ترانهسرایان در حول محور سخن و کلمه است و این تریبون حاضر شده تا آثار مختلف از این طریق به گوش مخاطبان شعر و ترانه برسد و در پایان سخنانش دعوت کرد از کارشناسان برنامه «محمدعلی بهمنی»، «نیلوفر لاریپور» و «علی آبان» که روی صحنه بیایند و بخش کارگاهی برنامه را آغاز کنند.
«عرفان کارن»، ترانهسرایی بود که به عنوان اولین نفر شعرش را برای حضار خواند. «علی آبان» در تعریف از شعر خوانده شده بیان کرد که واژهها و سطرها به خوبی در ارتباط با هم هستند و به این موضوع اشاره کرد که مخصوصاً در شعر سپید جابهجاییها و جانشینیهاست که باعث میشود زبان زنده باشد.
«رویا دیژن»، دومین نفری بود که ترانه خواند و «کاکایی» در مورد ترانه وی بیان کرد که چینش کلمات و معماری کلمات در شعر مهم است و در این شعر به خوبی این موضوع اتفاق افتاده و «نیلوفر لاریپور» با بیان اینکه اتفاقهای خوبی در شعر مانند ارتباط عمودی باشد که در شعر افتاده است، ادامه داد که عموماً ما در ترانهها یک سری پلانهای زیبا میبینیم که اگر جابهجا شوند تغییری در شعر اتفاق نمیافتد و مشکل دیگری که تقریبا در تمام ترانهها اتفاق میافتد ایرادات وزنی است که به سادگی از آن گذشت میشود.
شاعر بعدی «پانتهآ یزدی» بود که «علی آبان» در بررسی شعر او به این موضوع پرداخت که انتخاب درست ترکیبات و اصطلاحات یکی از مهمترین بخشها در شعر گفتن است و اینکه بعضی چیزها آنقدر شنیده میشوند که دیگر گوش آنها را نمیشنود و کاکایی در این رابطه گفت تقریباً زبان ادبی خیلی زود به اضمحلال میرسد و خیلی زود تعابیر تبدیل به تعابیر مستعمل میشود.
«نیلوفر لاریپور» بعد از خواندن ترانه توسط «محمد ماشلی»، بر این موضوع تأکید داشت که در شعر محاوره باید عروضی شعر گفته شود نه هجایی یعنی به همان شکلی که میشنویم و با توجه به این که ترانهی خوانده شده شباهتی به کارهای «روزبه بمانی» داشت، ادامه داد که عموماً یک شاعر کمکم به یک زبانی میرسد که خوب جواب میدهد ولی خود «روزبه بمانی» هم در کار خودش دچار تکرار شده و تقلید از آن اتفاق خاصی را برای یک شاعر جدید رقم نمیزند هرچند که خود «روزبه» در کار خودش موفق است.
«کاکایی» نیز در این خصوص گفت گاهی اوقات جزئی کردن احساسات خیلی تأثیرش بیشتر از گزارش خبری در ترانه گفتن است.
در بخش موسیقی ملل نیز «امیرحسین کاکایی» با دادن توضیحاتی پیرامون قطعه «پدر» (اثر «پل آنکا») در این بخش حضار را دعوت به شنیدن این اثر کرد.
بعد از بخش موسیقی ملل، «حسین نجاری» شعرخوانی کرد و بعد از نقد اثر، نوبت به اجرای دوم موسیقی توسط «نیما علامه» رسید که با حضور بر روی سن و تشویق حضار به اجرای ۲ قطعه با پیانو پرداخت که مورد استقبال حاضرین در سالن قرار گرفت.
«حمید امیدی» بعد از اجرای موسیقی ترانهی خود را خواند و «لاریپور» در رابطه با نکتهی مثبت این ترانه گفت اینکه در ترانه یک قصه روایت شود خیلی خوب و شیرین است و این باعث میشود که بارها این ترانه قابل گوش کردن باشد.
«حسین رحمانی» آخرین فردی بود که در بخش کارگاهی شعر خواند که در این شعر اشارهای از طرف «علی آبان» صورت گرفت که گاهی اوقات دروغترین حرفها بهترین شعرها میشوند و در ادامه «عبدالجبار کاکایی» کتاب «علی آبان» با نام «۴۸» را به حضار معرفی کرد.
در بخش دوم و بدون نقد، شاعرانی چون اسماعیل امینی، علی ایلیا، مهدی ایوبی، اسماعیل بختیاری، امید روزبه، عمران میری، امید صباغ نو، علیرضا بدیع، صابر قدیمی، صبا کاظمیان، نیلوفر لاریپور، علی آبان، محمدعلی بهمنی و اکبر آزاد شعرخوانی کردند. ضمن اینکه اکبر آزاد بعد از شعرخوانی خود، با بداههنوازی یک نوازنده پیانو، قطعهای را با موضوع زن برای حضار با آواز اجرا کرد.
با خواندن شعری از مولانا توسط عبدالجبار کاکایی و دعوت برای ۲ اجرای پایانی توسط «امیر پدرام» و «نیما کریمی» عصر شعر و ترانهی هشتاد و دوم نیز به پایان رسید.
نشست بعدی عصر شعر و ترانه اول اسفندماه برگزار میشود.
در ادامه عکسهای «مسعود ذاکری» از این نشست را مشاهده کنید:
این نشست با تلاوت آیاتی چند از قرآن مجید و پخش سرود جمهوری اسلامی ایران و پخش کلیپی از خلاصهی نشست عصر شعر و ترانهی هشتاد و یکم آغاز شد.
گروه «نوچبند» به عنوان اولین بخش رسمی برنامه در ابتدای این نشست، روی سن حاضر شده و ۳ قطعه موسیقی راک را برای حضار اجرا کردند. این گروه از شهرستان گرگان مهمان این برنامه بودند.
در ادامه «عبدالجبار کاکایی» که اجرای برنامه را برعهده داشت به روی صحنه رفت و با خواندن قطعه شعری از مولانا، رسماً هشتاد و دومین نشست عصر شعر و ترانه را آغاز کرد. وی در ابتدا به صحبت پیرامون این موضوع پرداخت که این نشست، نشست ترکیبی شاعران و ترانهسرایان در حول محور سخن و کلمه است و این تریبون حاضر شده تا آثار مختلف از این طریق به گوش مخاطبان شعر و ترانه برسد و در پایان سخنانش دعوت کرد از کارشناسان برنامه «محمدعلی بهمنی»، «نیلوفر لاریپور» و «علی آبان» که روی صحنه بیایند و بخش کارگاهی برنامه را آغاز کنند.
«عرفان کارن»، ترانهسرایی بود که به عنوان اولین نفر شعرش را برای حضار خواند. «علی آبان» در تعریف از شعر خوانده شده بیان کرد که واژهها و سطرها به خوبی در ارتباط با هم هستند و به این موضوع اشاره کرد که مخصوصاً در شعر سپید جابهجاییها و جانشینیهاست که باعث میشود زبان زنده باشد.
«رویا دیژن»، دومین نفری بود که ترانه خواند و «کاکایی» در مورد ترانه وی بیان کرد که چینش کلمات و معماری کلمات در شعر مهم است و در این شعر به خوبی این موضوع اتفاق افتاده و «نیلوفر لاریپور» با بیان اینکه اتفاقهای خوبی در شعر مانند ارتباط عمودی باشد که در شعر افتاده است، ادامه داد که عموماً ما در ترانهها یک سری پلانهای زیبا میبینیم که اگر جابهجا شوند تغییری در شعر اتفاق نمیافتد و مشکل دیگری که تقریبا در تمام ترانهها اتفاق میافتد ایرادات وزنی است که به سادگی از آن گذشت میشود.
شاعر بعدی «پانتهآ یزدی» بود که «علی آبان» در بررسی شعر او به این موضوع پرداخت که انتخاب درست ترکیبات و اصطلاحات یکی از مهمترین بخشها در شعر گفتن است و اینکه بعضی چیزها آنقدر شنیده میشوند که دیگر گوش آنها را نمیشنود و کاکایی در این رابطه گفت تقریباً زبان ادبی خیلی زود به اضمحلال میرسد و خیلی زود تعابیر تبدیل به تعابیر مستعمل میشود.
«نیلوفر لاریپور» بعد از خواندن ترانه توسط «محمد ماشلی»، بر این موضوع تأکید داشت که در شعر محاوره باید عروضی شعر گفته شود نه هجایی یعنی به همان شکلی که میشنویم و با توجه به این که ترانهی خوانده شده شباهتی به کارهای «روزبه بمانی» داشت، ادامه داد که عموماً یک شاعر کمکم به یک زبانی میرسد که خوب جواب میدهد ولی خود «روزبه بمانی» هم در کار خودش دچار تکرار شده و تقلید از آن اتفاق خاصی را برای یک شاعر جدید رقم نمیزند هرچند که خود «روزبه» در کار خودش موفق است.
«کاکایی» نیز در این خصوص گفت گاهی اوقات جزئی کردن احساسات خیلی تأثیرش بیشتر از گزارش خبری در ترانه گفتن است.
در بخش موسیقی ملل نیز «امیرحسین کاکایی» با دادن توضیحاتی پیرامون قطعه «پدر» (اثر «پل آنکا») در این بخش حضار را دعوت به شنیدن این اثر کرد.
بعد از بخش موسیقی ملل، «حسین نجاری» شعرخوانی کرد و بعد از نقد اثر، نوبت به اجرای دوم موسیقی توسط «نیما علامه» رسید که با حضور بر روی سن و تشویق حضار به اجرای ۲ قطعه با پیانو پرداخت که مورد استقبال حاضرین در سالن قرار گرفت.
«حمید امیدی» بعد از اجرای موسیقی ترانهی خود را خواند و «لاریپور» در رابطه با نکتهی مثبت این ترانه گفت اینکه در ترانه یک قصه روایت شود خیلی خوب و شیرین است و این باعث میشود که بارها این ترانه قابل گوش کردن باشد.
«حسین رحمانی» آخرین فردی بود که در بخش کارگاهی شعر خواند که در این شعر اشارهای از طرف «علی آبان» صورت گرفت که گاهی اوقات دروغترین حرفها بهترین شعرها میشوند و در ادامه «عبدالجبار کاکایی» کتاب «علی آبان» با نام «۴۸» را به حضار معرفی کرد.
در بخش دوم و بدون نقد، شاعرانی چون اسماعیل امینی، علی ایلیا، مهدی ایوبی، اسماعیل بختیاری، امید روزبه، عمران میری، امید صباغ نو، علیرضا بدیع، صابر قدیمی، صبا کاظمیان، نیلوفر لاریپور، علی آبان، محمدعلی بهمنی و اکبر آزاد شعرخوانی کردند. ضمن اینکه اکبر آزاد بعد از شعرخوانی خود، با بداههنوازی یک نوازنده پیانو، قطعهای را با موضوع زن برای حضار با آواز اجرا کرد.
با خواندن شعری از مولانا توسط عبدالجبار کاکایی و دعوت برای ۲ اجرای پایانی توسط «امیر پدرام» و «نیما کریمی» عصر شعر و ترانهی هشتاد و دوم نیز به پایان رسید.
نشست بعدی عصر شعر و ترانه اول اسفندماه برگزار میشود.
در ادامه عکسهای «مسعود ذاکری» از این نشست را مشاهده کنید:
منبع:
موسیقی ما
تاریخ انتشار : یکشنبه 20 بهمن 1392 - 10:18
دیدگاهها
خیلی دیر میذارید گزارش این نشست رو.
افزودن یک دیدگاه جدید