موسیقی ما – نخستین اجرای نوازنده شهیر عود تونس در قالب بخش بین الملل بیست و نهمین جشنواره موسیقی فجر، شب گذشته در تالار وحدت بروی صحنه رفت.

به گزارش «موسیقی ما»، انور براهم که از همان روزهای ابتدایی انتشار جدول جشنواره، از او به عنوان ویژه ترین و سرشناس ترین چهره حاضر در این فستیوال یاد شد، شب گذشته در تالار وحدت به اجرای برنامه پرداخت و با موسیقی تلفیقی خاص خود و ترکیب سازهای شرقی و غربی، با اجرای قطعات آلبوم «چشمان مبهوت ریتا»، میزبان علاقمندان ایرانی اش بود.

«کلاوس گزینگ» (کلاریت‌نواز آلمانی‌)، «بیورن میر» (نوازده‌ سوئدی باس) و «خالد یاسین»، (نوازنده لبنانی سازهای کوبه ای)، اعضای گروه این هنرمند را تشکیل می دادند و در این اجرا به دور از هرگونه حرکات اضافه در کنار «انور براهم» ساز زدند تا شب آرام تالار وحدت که میزبان علاقمندان به این هنرمند و موسیقی خاص اش بود، شبی سرشار از آرامش و احساسی بکر باشد.

«عشق بیروت»، «رقص با موج ها»، «توفقگاه در جیبوتی»، «چشمان مبهوت ریتا» (براساس شعر «ریتا و جنگ» اثر محمود درویش)، «گالیلیل عشق من»، «روی رودخانه»، «ملت‌های بیدار»، «هیچ دلیل مشهودی وجود ندارد» و «البروه» قطعاتی بودند که که انور براهم از آلبوم«چشمان مبهوت ریتا»،  در این کنسرت برای دوستارانش اجرا کرد.

این آلبوم «انور براهم» به یاد «محمود درویش» شاعر شهیر فلسطینی ساخته شده که نماد شعر مقاومت فلسطین محسوب می شود و تمام دوره انتفاضه اخیر را در «رام الله» گذراند که طی آن سه شعر شاهکار با عنوان‌های «محمد»، «فداکاری»، و «وضعیت محاصره» را سرود. محمود در شعر آخری تصویر روشنی از وضعیت محاصره رام الله را به مخاطب ارائه کرد.

«انور براهم» در اواسط اجرای شب گذشته خود، رو به حاضرین با زبان انگلیسی اعضای ارکستر اش را معرفی کرد و سپس دقایق کوتاهی سخن گفت: « زمان زیادی بود که دوست داشتم به ایران بیایم و در این کشور به اجرای برنامه بپردازم. اکنون من و اعضای گروهم بسیار خوشحالیم از اینکه دو شب در تهران به اجرای برنامه خواهیم پرداخت و همین جا اعلام می کنیم که اجرای امشب را به «محمود درویش» شاعر فلسطینی تقدیم میکنیم.»

تشویق های ممتد دوستداران این سبک در طول اجرا باعث شد این هنرمند و گروهش در طول اجرا بارها از جای خود بلند شده و به ابراز احساسات حاضرین در تالار وحدت ادای احترام کند.

در انتهای این برنامه اعضای گروه با تشویق های ادامه دار حاضرین بدرقه شدند ولی از آنجایی که این تشویق ها علیرغم ترک سن از سوی «انوربراهم» همچنان ادامه داشت، آنها بار دیگر به روس صحنه آمدند و یک قطعه دیگر را نیز اجرا کردند که این جرکت مورد استقبال حاضرین در سالن قرار گرفت.

سروش صحت، عباس سجادی، رامین صدیقی، پیروز ارجمند، لوریس چکناوریان، حسن ریاحی، مسعود شعاری، حمیدرضا نوربخش، علی قصمری، علی تفرشی، امید روحانی، علی بوستان، شیرین یزدان بخش، سحر دولتشاهی، آرش مقدم و علی مرادخانی معاون هنری وزیر ارشاد چهره های سرشناس حاضر در سالن اجرای برنامه بودند.

نکته ناراحت کننده این اجرا، رفت و آمد های بی مورد تعداد زیادی از حاضرین در سالن در لحظات ابتدای آغاز برنامه بود که با گذشت بیش از چهل دقیقه، این رفت و آمد ها ادامه داشت و تاخیر بسیاری از مخااطبان این هنرمند در رسیدن به سالن اجرای این برنامه باعث شده بود که اوایل این اجرا بی نظمی هایی در تالار وحدت مشاهده شود.

در بروشور این برنامه درباره این اجرا درج شده بود: «انور براهم در راستای فعالیت های تجربه گرای خود با همفکری مانفردآیشر تهیه کننده کمپانی صاحب نام ای سی ام کوارتتی را تشکیل داد تا طرح موسیقایی «چشمان مبهوت ریتا» را به نتیجه برساند.آنچه در معرفی این نوازنده و آهنگساز آمده بر این مبناست که در آثار براهم همواره نوعی توازن میان اجزای موسیقایی شرقی و غربی دیده می شود. هرچند که متناسب با هر پروژه وزن آنها گاه دچار تغییر می شود. ترکیب فعلی که این نوازنده عود در جشنواره موسیقی فجر اجرا کرد شاید برای علاقه مندان آثارش یادآور ساختاری شبیه به آلبوم «برزخ» براهم طی سالیان گذشته باشد. کلاوس گزینگ نوازنده آلمانی کلارینت که از اعضای تریوی مشهور «نورما وینستون» است و بیورن مه یر نوازنده سوئدی باس هر دو دارای ویژگی‌هایی هستند که مرزهای خلاقیتشان فراتر از موسیقی جز می رود. همین قابلیت نقش این دو را به صورتی قانع کننده در موسیقی براهم حل کرده است. در این میان خالد یاسین نوازنده لبنانی سازهای کوبه ای همواره کوشش در خلاف عادت های متداول این حوزه فعالیت کند. او در نوازندگی فضایی گرم اما در عین حال مبهم ایجاد می کند که با فضای موردنظر براهم منطبق است.»

«براهم» در تنها مصاحبه ای که حاضر شده در آن درباره موسیقی ایران نظر بدهد، گفته: «وقتی جوان بودم، به موسیقی سنتی ایران علاقهٔ بسیاری داشتم. این موسیقی تا همین امروز یک منبع مهم الهام برای من بوده ‌است. اما متأسفانه موسیقی معاصر ایران را چندان نمی‌شناسم. برخلاف سینمای جدید ایران، که بسیار به آن علاقه دارم، موسیقی معاصر ایران به راحتی به دست ما نمی‌رسد. اما می‌دانم که برای کشف آن باید بیشتر تلاش کنم. خیلی‌ها به من گفته‌اند که در ایران طرفدارانی دارم که کارهایم را دنبال می‌کنند و این باعث خوشحالی من است. به علاوه دوستانی در اروپا دارم که برای اجرا به تهران سفر کرده‌ و مسحور سطح طرفداران و استقبال آن‌ها شده بودند. این دو مسأله باعث شد که دعوت برای اجرا در تهران را بپذیرم. این اجراها اولین کنسرت‌های من در ایران خواهند بود و بسیار برای کشف این کشور و مردمش هیجان‌زده‌ام. حقیقت است که احساس نزدیکی بسیاری به این کشور و فرهنگش می‌کنم.»