موسیقی ما – آلبوم «بادآباد» چندی پیش با صدای «اشکان کمانگری» و موسیقی و تنظیم «میدیا فرج نژاد» و خوانش «محمدعلی بهمنی» روانه بازار شد. در این آلبوم از اشعار «سعدی» ، «هوشنگ ابتهاج» ، «سیمین بهبهانی» ، «فریدون مشیری» و محمدعلی بهمنی بهره گرفته شده بود. خالق این آلبوم در گفتگو با سایت «موسیقی ما» از آلبوم بادآباد و آثار آینده خود جزئیاتی را بیان کرد.

میدیا فرج نژاد ابتدا درباره پروسه تولید آلبوم «بادآباد» گفت:«آلبوم بادآباد کاری است که حدود سه سال قبل آهنگسازی آن را آغاز کردم. ایده اصلی این کار از همکاری و نشست هایی که با آقای «محمدعلی بهمنی» داشتیم اتفاق افتاد. به این نتیجه رسیدیم که می توان روی اشعار اجتماعی شعرای معاصر کار کرد و بعد به یک مجموعه ای از همین اشعار تبدیل شد. اشعاری که درون مایه اجتماعی داشتند و حال روزگار ما را در آن زمان مشخص بازگو می کردند. در ابتدا به نظر من بود از صدای خواننده ای استفاده کنم که توانمندی و گستره صوتی وسیعی داشته باشد. با «اشکان کمانگری» عزیز آشنا شدم و این پارامترها را در صدای ایشان پیدا کردم. جلسات بسیاری با آقای کمانگری داشتیم تا دقیقا این آلبوم آنگونه که دوست داریم و بدان فکر می کنیم ضبط شود. روند شروع ضبط آلبوم اتفاق افتاد و این مرحله نزدیک به یک سال طول کشید. ما آن زمان کار را برای دریافت مجوز ارسال کردیم و پروسه مجوز این قبیل آثار قالبا چهار یا پنج ماه است. البته بنده همیشه اعتقاد دارم که این مجوزها در مورد موسیقی اصیل ایرانی نالازم است زیرا آبشخور فرهنگی آن شعر و ادب فارسی است و به سمت بی ادبی پیش نمی رویم! آن زمان تلاش کردم که همزمان مجوز کنسرت آلبوم را هم اخذ کنیم. با گروه «سواران و پژواک» کنسرت برگزار شد و استقبال خوبی از برنامه به عمل آمد. قصد داشتم که کنسرت در اصل یک رونمایی از آلبوم بادآباد باشد و متاسفانه صدور مجوز این آلبوم یک سال و هفت ماه به طول انجامید. حدودا یک ماه قبل مجوزها را دریافت کردیم و بلافاصله توسط آقای «اسفندیاری» این کار منتشر شد».

او در مورد فضای قطعات آلبوم افزود:«مخاطبان موسیقی پس از شنیدن قطعات این آلبوم با فضای کلی آثار احساس غریبگی نمی کنند. به این دلیل است که من خودم را موزیسین موسیقی سنتی به معنای سنت نمی دانم. من موزیسین موسیقی اصیل ایرانی هستم. اصالت ها و سنت ها با هم تفاوت بسیار دارند. به عنوان مثال وقتی می گویید یک خانواده سنتی است ، اولین مساله به ذهن می رسد نکات منفی و سخت گیرانه است. اما زمانی که صحبت از اصالت به میان می آید ، نکات مثبت به ذهن می رسد. اصالت ها هیچ گاه از بین نمی روند و دستخوش تغییر نمی شوند. من معتقد هستم که موسیقی سنتی به معنای سنت و آنچه که شما از آن صحبت می کنید ، چیزی است که باید با آن به شکل کارگاهی و آموزشی و در عین حال به شکل کاملا قابل احترام و موزه ای برخورد شود. کاری که همه جای دنیا انجام می شود یعنی موسیقی مدرن و ارکسترهای بزرگ را اجرا می کنند. همچنین در کنارش روزهایی به علاقه مندان موسیقی کلاسیک دوره «باروک» اختصاص دارد که کارها را می شنوند. ما باید یاد بگیریم که مردم امروز ما علاقه مند به موسیقی امروز ما خواهند بود. زمانی را که با موسیقی مدرن امروز زندگی می کنم بیشتر از زمانی است که با موسیقی سنتی می گذرانم. آلبوم بادآباد هم همینطور است زیرا برای مخاطب امروز نوشته شده است. سعی کردم به عنوان یک ایرانی که در سال 1389 زندگی می کرد فکر کنم چون پروسه تولید سه سال قبل شروع شد».

او در پاسخ به سوال خبرنگار «موسیقی ما» مبنی بر کنار هم قرارگرفتن موسیقی ایرانی با سازبندی های جدید یا ارکسترال که اخیرا آثاری از آن منتشر می شود گفت:«شما به آلبوم «حریق خزان» و اثر جدید «همایون شجریان» اشاره کردید که من از هرکدام از آنها تقریبا یک ترک را شنیده ام. اما از کلیت این ماجرا و اتفاقاتی که در آنها رخ داده است خبر دارم. به نظر من مقایسه کردن این دو مورد اشتباه است زیرا در آلبوم حریق خزان کاملا ارکستر غربی وجود دارد و خواننده ایرانی است. به عنوان یک مخاطب اگر در کل نگاه کنم ، شاید اگر حتی خواننده کلاسیک را بگذاریم به ترکیب بدی دست پیدا نکنیم. من آن اثر را بیش از اینکه در ژانر موسیقی ایرانی ببینم در ژانر موسیقی غرب قرار می دهم و تلاش هایی برای پیوند ارکستر کاملا کلاسیک با کلام ایرانی بوده است. فضای اثر جدید همایون شجریان هم متفاوت است و آهنگساز علاقه مند به بهره گیری از بخش اینسترومنتال موسیقی ایرانی در کنار موسیقی غربی بوده است. این تجربه را دوست دارم و در آلبوم بعدی خودم نیز تا حدودی این کار را انجام دادیم. یعنی از حضور ارکستر سمفونیک و همین گروه سواران و پژواک بهره بردیم. اتفاقی که افتاد این بود که من حاضر نشدم از قابلیت های ارکستر سمفونیک یا ایرانی بگذرم. در نتیجه فضایی فراهم شد که هر دو رنگ واقعی خود را دارند و هیچ کدام در دیگری حل نشده اند. این اتفاق اگر رخ دهد زیبا و قابل استفاده است. به نظر من موسیقی ایرانی و سازبندی رایج در آن با کم توجهی همراه شده است. معتقد هستم که ارکستر ایرانی همانطور که در قطعه «عزیزم» آلبوم بادآباد می شنوید ، قابلیت تداعی فضایی خارج از موسیقی ایرانی را دارد. چیزی که می شنوید حتی می تواند به موسیقی های غربی و عامه تر غربی نزدیک شود. موسیقی زبان بین المللی است و در نقاطی ممکن است که با هر موسیقی اشتراکاتی را پیدا کنید. لزوم اینکه این موسیقی ها چگونه تلفیق شوند و چرایی این ماجرا اهمیت دارد. به نظر موسیقی هایی که سعی کردند ارائه جدیدی از فضای موسیقی ایرانی باشند با توفیق همراه بودند».

فرج نژاد در مورد آلبوم جدید خود نیز تصریح کرد:«آلبوم «جرس» با صدای «سینا سرلک» است. تنظیم ارکستر ایرانی توسط من انجام شده است و «امیرحسین سمیعی» نیز وظیفه تنظیم ارکستر غربی را بر عهده داشته است. ضبط کار به پایان رسید و در مرحله میکس و مستر قرار داریم و سپس برای دریافت همان مجوزهای نالازم ارائه خواهد شد! این اثر روایت دیگر از شکل نگاه من به موسیقی است و معتقد هستم که دوستداران سینا سرلک با یک چهره کاملا متفاوت از او رو به رو خواهند شد. من همیشه سوال داشتم که چرا استاد «محمدرضا شجریان» اینقدر از سینا سرلک تعریف می کند ولی من این نکات را در آثارش ندیده بودم. اما اکنون متوجه شدم که چرا استاد شجریان از ایشان تعریف می کنند. مشغول بررسی روی آلبوم های دیگری به همراه اشکان کمانگری و امیرحسین سمیعی هستیم که به زودی وارد مرحله ضبط خواهند شد».