موسیقی ما - آنجا، آن بالا ایستاده است: باشکوه و مهربان. بیمارستان محک. اتوبان امام علی را تا انتها می روی و از انتها انتهاتر، به آخر آن می رسی و بعد تابلوهای نارنجی کنار جاده را می گیری و از تپه های دارآباد بالا می روی تا آن بالا به جایی برسی که چشم امید بسیاری از کودکان سرطانی و خانواده های آنان است. از اولین پیچ تپه که رد می شوی، آن بالا ساختمان یلند و سفید بیمارستان را می بینی که مهربان و باشکوه ایستاده و این بار مهمان گروه تازه اوج گرفته «چارتار» و علاقمندان آنهاست که بلیت تهیه کرده و آمده اند تا تماشاگر هنرنمایی آنان باشند.

روش محک اینگونه است که اول از همه خبر کنسرت هایش به یاوران محک اطلاع رسانی می شود و بنابر اعلام روابط عمومی موسسه خیریه محک، تمامی بلیت های چارتار، در کمتر از سه ساعت توسط یاوران هنردوست محک خربداری شد.
 
پنجشنبه 11 اردیبهشت ماه 1393 ساعت 20. وارد سالن انتطار که می شویم، دکتر عباس آخوندی، وزیر محترم راه و شهرسازی را می بینیم که با همراهان آمده و منتطر آغار کنسرتند. جمعی از هنرمندان و اعضای هیأت امنا و هیأت مدیره محک هم هستند. کنسرت البته، کمی دیرتر از زمان مشخص شده اولیه، سه دقیقه مانده با ساعت 21 آغاز می شود. صحنه سالن مجموعه محک کوچک و نزدیم به تماشاگران است. در یک ردیف نوازندگان گروه نشسته اند. اول آرش فتحی، آهنگساز گروه چارتار که پشت کیبورد نشسته است، بعد بهزاد حسن زاده که کمانچه می زند، بعد دارا دارایی که بیس می زند، بعد آرش پژندمقدم که نوازنده درامز است و در انتها هم آیین احمدی‌فر تنظیم کننده گروه که اینجا هم گاهی ساز می زند و هم با لپ تابش مسئول افکت های صوتی الکترونیکی ست. سر آخر هم آرمان گرشاسبی می آید. ساده لباس پوشیده است. همه گروه همینطورند و لباس هماهنگ و منسجمی ندارند. کنسرت با نوای کمانچه شروع می شود که اورتور قطعه هندسه را می نوازد. مردم می شناسند و دست می زنند و خواننده می خواند:

«هر گوشه‌ای از شور آواز من پیدا می شود قصیده ی تو» و به این بیت که می رسد همراهی مردم کم کم شروع می شود:

«ایمان من در حلقه‌ی هندسه‌ی اندام توست»

از همان اول صدای خواننده کوک است و قطعه با استقبال شنوندگان مواجه می شود. بعد از پایان این قطعه نوازنده کمانچه می رود و گرشاسبی به نمایندگی از گروه با تماشاگران سلام می کند و خوش آمد می گوید و بعد قطعه بعدی را شروع می کنند که از همان اول با  همراهی تماشاگران همراه می شود:

«تنها تویی تو که می تپی به نبض این رهایی/ تو فارغ از وفور سایه هایی» به «آشوبم، آرامشم تویی» که می رسد، تمام سالن آن را فریاد می زنند. ارکستر کوچک اما خوب است. بی نظیر است این آرش مقدم که تاثیر حضورش در ارکستر به عنوان نوازنده مهمان کاملا مشهود است.
«بگذارم بگویم که از سراب این و آن بریدم/ من از عطش ترانه آفریدم» را فقط مردم می خوانند و گرشاسبی هم به صدای آنها گوش می دهد.

قطعه بعدی «مرا به خاطرت نگهدار» است که ظاهزا محبوب ترین قطعه چارتار است چون اولین نت از اورتور آهنگ که به صدا در می آید تماشاگران به وجو می آیند.

 «نداری خبر زحال من نداری/که دل به جاده می سپاری/ خبر ندارد این شب تار/ مرا به خاطرت نگه دار» اینجا را هم سالن از برند و می خوانند. به نظر می رسد در همین اول کار آنها تمام قطعات هیت شان را زده اند به جز باران تویی. این احتمالا کمی بی تجربگی ست و لابد حتما در کنسرت های بعدی شان این قطعات را در انتهای کنسرت می نوازند که مردم با انرژی بیشتری سالن کنسرت را ترک کنند. اینجا که قطعه هیت اصلی شان را همین جا و در سومین قطعه اجرا کرده اند.

قطعه یعدی حرفی بزن هست که استقبال از آن کمتر است.

بعد از این قطعه گرشاسبی نوازندگان مهمان گروه را معرفی می کند. اول دارا دارایی و بعد آرش مقدم که از بهترین های سازهای تخصصی خودشان هستند. بهزاد حسن زاده را هم معرفی می کند که نوازنده کمانچه هست و حالا روی صحنه نیست.

قطعه بعدی «باران تویی»ست که نام آلبوم شان از آن گرفته شده و یکی دیگر از قطعات هیت چارتار است: «از آسمانم ماتم ببارد/ هراس بی تو ماندنم ادامه دارد». «در به لب رسیده جان کجایی» کل سالن فریاد شده اند. هواداران چارتار برایشان سنگ تمام می گذارند تا کنسرت خیریه شان به نفع کودکان سرطانی هرچه باشکوه تر برگزار شود.

قطعه بعدی «زن دیوانه‌» است که در آن مونیتور آبی می شود که چندان سنخیتی با موضوع ندارد. در این قطعه یک افکت خاص مثل بک وکال روی اجرا شنیده می شود که جذاب اما ناکامل است. بعد از پایان قطعه گرشاسبی «آرش فتحی» را با عنوان «یک هنرمند و یک دوست فوق العاده» معرفی می کند و قطعه کلاغ را اجرا می کنند. در قطعه بعدی می خواهد آیین احمدی فر را معرفی کند. می گوید: «تنطیم کننده گروه که خیلی دوست داشتنی و زحمت کش و . . .»  و برای ادامه آن کلمه کم می آورد. مردم دست می زنند. گرشاسبی خوب می خواند. او موقع اجرا جان می گیرد اما جان می دهد تا دو کلمه راحت حرف بزند. بازیهای دستش هنگام اجرای قطعات  هم خوب است به خصوص هنگام اوج نوازندگی درامز مقدم. در قطعه بعدی «عاشقانه تنهاست» را می خوانند که مردم کمتر همراهی می کنند. شاید اینها می تواند برای ترانه سرای گروه و کل چارتار مفید باشد تا بدانند مردم با چه نوع شعرهایی ارتباز بیشتری برقرار می کنند و آن را به خاطر می سپارند. در پایان قطعه گرشاسبی «احسان حائری» را معرفی می کند و می گوید: «افتخار می کنم کلامش را می خوانم» و مردم دست می زنند.

پس از این قطعه، قطار، در حسرت ماه و خوشابه من و می خوانند و در پایان هم برای قطعه بیز، «هندسه» را مجددا اجرا می کنند.

همه چیز برای اولین کنسرت های این گروه جوان خوب پیش رفته است. یک کنسرت خیریه آبرومند در حضور علاقمندانی که به افتخار آنها و برای حمایت از کوذکان سرطانی در یک شب خوب بهاری به دامنه کوههای دارآباد آمده اند.

در پایان به همه اعضای گروه یک تابلوی نقاشی کودکان سرطانی اهدا می شود. هدیه محک به یاوران حاضر در مراسم عکسی بود که اعضای گروه چارتار در کنار بنر محک به یادگار گرفتند و جمله ای روی این عکس خودنمایی می‌کرد:

حاصل حضور شما، ماندن صداي شيرين زندگي در گوش كودكان محك است.

تمامی هزينه‌های برگزاری این برنامه با حمایت مالی شرکت سپنتا تامین شد و با حضور و مشارکت یاوران تمامي عواید این کنسرت صرف ارائه خدمات درمانی و رفاهی به کودکان مبتلا به سرطان خواهد شد.