موسیقی ما – کنسرت گروه «نوشه» روز بیست و یکم شهریورماه در فرهنگسرای نیاوران برگزار می‌شود. این گروه به سرپرستی «نیوشا بریمانی» منتخبی از قطعات خاطره‌انگیز و قدیمی نظیر «سلطان قلبها»، «باز آمدی»، «من دیگه بچه نمیشم» و «یارم شو» و... را روی صحنه خواهند برد. اما خواننده این گروه یک بازیگر سینما، تلویزیون و تئاتر است که همکاری با گروه نوشه اولین تجربه جدی او در موسیقی و اجرای زنده است. «نیما رییسی» پس از ایفای نقش در فیلم و سریال‌هایی نظیر «داستان یک شهر»، «میوه ممنوعه»، «پروانه» و «ستاره حیات» و... این بار آثار نوستالژیک را اجرا خواهد کرد. برای اطلاع از جزئیات فعالیت جدی این بازیگر در عرصه خوانندگی دقایقی را با او گپ زدیم. نیما رییسی در گفتگو با سایت «موسیقی ما» از سلایق خود و ادامه مسیرش در موسیقی سخن گفت که در ادامه می‌خوانید:
 

• *قبل از همکاری با گروه «نوشه» آیا سابقه فعالیت حرفه‌ای در عرصه موسیقی را دارید؟

فعالیت من در زمینه موسیقی به شکل پراکنده بود. در چند تئاتر که در مجموعه «تئاتر شهر» روی صحنه رفت به واسطه بازی در نقش‌های خاص قطعاتی را اجرا کردم. از جمله می‌توانم به نمایشی به کارگردانی آقای «سیاوش طهمورث» در سالن اصلی اشاره کنم یا در سریال «میوه ممنوعه» به واسطه ایفای نقش یک آهنگساز قطعات کوتاهی را اجرا کردم. اما مشخص‌ترین آنها بازخوانی ترانه زنده یاد «مازیار» بود که در برنامه «رادیو هفت» به همت و پیشنهاد دوست خوش ذوق و خوش سلیقه‌ام «منصور ضابطیان» انجام شد. به هرحال باید بگویم که علاقه به هنر این هنرمندان جاویدان باعث حضور من در عرصه موسیقی شده است. نه صرفا خواندن یک ترانه پاپ در فضای موسیقی مرسوم امروز که خیلی هم باب سلیقه بنده نیست.
 

• *پس یعنی مخالف یا منتقد موسیقی پاپ هستید؟

صحبت مخالفت نیست و از سلیقه صحبت می‌کنم. سلیقه شخصی بنده با موسیقی پاپی که اکنون رواج دارد و مورد پسند اکثر مخاطبان هم هست، همخوانی زیادی ندارد. موسیقی پاپ قدیمی یا موسیقی کلاسیک قدیمی ایرانی و موسیقی ملی مورد علاقه من است و به عبارت دیگر الد سانگ‌های ایرانی (old song) برای من جذاب‌تر است. مثلا در عرصه جهانی می‌توانم «مایکل بوبله» را مثال بزنم که استایل خواندن او جز کلاسیک و قدیمی است. زیرا هنگام شنیدن کارهای او احساس خواهید کرد که «سیناترا» یا «دین‌مارتین» گوش می‌دهید. من راجع به موسیقی جهانی هم چنین نظری دارم و سلیقه موسیقی خارجی من از دهه شصت و هفتاد میلادی جلوتر نیامده و در همان زمان باقی مانده‌ام. درباره موسیقی خودمان هم از دهه پنجاه جلوتر نیامده‌ام.
 

• *جالب است که شما با تمام بازیگرانی که تا کنون وارد عرصه خوانندگی شده‌اند تفاوت دارید زیرا آنها مستقیما به سراغ موسیقی پاپ می‌روند و در هیچ ژانر دیگری کار نمی‌کنید.

هر فردی که در حوزه هنر فعالیت دارد فقط می‌تواند به بخشی از علایق یا استعدادهای خود بپردازد. این فرصت ممکن بود که هیچگاه نصیب من نشود زیرا مسیر دیگری را در هنر پیش گرفته‌ام. در هر شکل مطمئن باشید که به دلیل علاقه شخصی و سلیقه‌ای اگر هم قرار بود که از ابتدا موسیقی را به شکل حرفه‌ای دنبال کنم قطعا به سراغ همین نوع موسیقی می‌رفتم. موسیقی کلاسیک و درست خواندن برایم جذابیت بیشتری داشته است. من خواننده حرفه‌ای محسوب نمی‌شوم ولی خواننده‌های با تجربه کلاسیکی که می‌شناسم هم هیچگاه به فضاهای پاپیولار تن نداده‌اند. البته منظور من این نیست که پاپ بد و سبک دیگر خوب است زیرا به سلایق افراد اشاره دارم.
 

• *از شروع همکاری با گروه «نوشه» برای ما بگویید و اینکه چه شد پذیرفتید در کنار اعضای این گروه روی استیج حاضر شوید.

با توجه به همین پیشینه‌ای که عرض کردم و دوستان هم می‌دانند از طریق «نیکان» عزیز که از آهنگسازان و تنظیم‌کنندگان حرفه‌ای کشور است به این گروه وصل شدم. یک رشته نازک و نامرئی همیشه من را به ترانه‌های قدیمی متصل می‌کند. اطلاع نیکان از این علاقه باعث شد که کارهای دوستان گروه «نوشه» را بشنوم و بیشتر با آنها آشنا شدم و احساس کردم که امکان دارد اتفاق‌های خوبی در همکاری ما رخ دهد.
 

• *همکاری با گروهی که سرپرست و اغلب اعضای آن از بانوان هستند سخت نبود؟!

خیر! زیرا من در سینما و تلویزیون و رادیو و تئاتر تجربه کار با گروه‌هایی که سرپرست خانم داشتند را دارم. خانم «نیوشا بریمانی» و سایر اعضای گروه نوشه از چهره‌های حرفه‌ای دنیای موسیقی هستند و همکاری با این دوستان بسیار هم لذت دارد.
 

• *همکاری با نیوشا بریمانی و این گروه آیا صرفا مختص همین کنسرت است یا احتمال دارد که به ضبط یک آلبوم هم منجر شود؟

من خودم اصولا این نوع موسیقی را برای اجرای زنده و روی استیج دوست دارم. نسخه‌های اصلی خیلی از این آثار قدیمی در دسترس هست و ادعای بنده این نیست که می‌توانم آثار فوق را بهتر از آن بزرگان اجرا کنم. من احساس می‌کنم که این ترانه‌ها و آثار اگر هم در زمان خودشان درست شنیده شده باشند که به نظر من نشدند، باید فرصت دوباره داده شود تا این قطعات ماندگار مجددا تکرار شوند و مخاطب نسل تازه هم دوباره آنها را بشنوند. در تمام دنیا مرسوم است که آثار جاودانه را همیشه می‌شنوید و هیچگاه کهنه نمی‌شوند. بهتر است که این کارها روی استیج اجرا شوند زیرا نسخه‌های استودیویی و ضبط شده وجود دارد و جای آثار ماندگار روی استیج خالی است. فراموش نکنید زمانی که شما به لحاظ روحیه‌ای از این مرز گذشته باشید که نخواهید صرفا خودتان را معرفی کنید، معرفی بیشتر آن اثر برای شما مهم می‌شود. دوست دارم که این کارها مجددا به گوش افراد برسد و باز هم خاطره بازی کنند. اینکه صرفا چیزی خوانده شود یا ترانه‌ای خوانده شود مورد علاقه من نیست وگرنه به سراغ اجرای آثار نو می‌رفتم. آثار نو و جدید موسیقی من را جذب نمی‌کند و آن کارهای قدیمی است که به من هیجان و انرژی می‌دهد. به این ترتیب فکر نمی‌کنم که آلبوم اتفاق جذابی باشد.
 

• *نکته دیگر مورد توجه من در بحث تبلیغات کنسرت و عکسی بود که برای پوستر برنامه گرفته بودید. شما هم در کنار سایر اعضای گروه حضور داشتید و عکس یا نام شما درشت‌‌تر یا پررنگ‌تر نبود. خودتان چنین خواسته‌ای داشتید؟

ببینید همه چیز از الفبای کار آغاز می‌‌شود. جنس موسیقی و سبک کار ما تفاوت زیادی دارد و گاهی اوقات برخی اتفاقات حوزه موسیقی از پاپیولاربودن خارج و به سمت پوپولیستی می‌رود. مخاطبی که به سراغ این سبک موسیقی می‌آید به دنبال این نیست که ببیند کدام چهره مطرح با فلان گروه همکاری می‌کند. حقیقتا دوست دارم که مخاطب من را به عنوان یک خواننده بپذیرد؛ نه بازیگری که می‌خواند. برای من هم جذاب‌تر است که بخشی از یک فضای موسیقایی باشم و تمام تلاش من این است که پشت کاراکتر بازیگری پنهان نشوم. من هم به عنوان خواننده در کنار گروه نوشه حضور پیدا کرده‌ام. من و خانم بریمانی و سایر اعضای گروه تلاش می‌کنیم که به تماشاگر احترام بگذاریم تا براساس سبک کار و جنس موسیقی و نه به دلیل حواشی، این کنسرت را انتخاب کنند.
 

• *تا کنون بازیگران زیادی به دنیای موسیقی قدم گذاشته‌اند که در نود درصد موارد شکست خورده‌اند. اولا به نظر شما دلایل شکست آن افراد چه بود و ثانیا اینکه برای تداوم کار خودتان در این مسیر چه پیش بینی دارید؟

نمی‌دانم که شکست برخی از دوستان من در خوانندگی چه دلیلی دارد. اما قطعا دلیلش این نیست که چون بازیگر بودند، پس نتوانستند خواننده باشند. به نظر من آنها باید خواننده خوبی می‌بودند و در صورت درک درست از موسیقی می‌توانستند موفق باشند. من هم از این قاعده مستثنی نیستم. البته من به دنبال اتفاق خاصی در این حوزه نیستم و همین که می‌بینید در حال انجام شدن است، تمام ماجرای من در عرصه موسیقی است. قرار نیست که اتفاق عجیب و غریبی رخ دهد و اصلا اینگونه نیست که شاید من به عنوان یک خواننده پرکار فعالیت کنم. در مسیری که من پیش گرفته‌ام خیلی به دنبال موفقیت‌های آنچنانی نیستم. از سوی دیگر دنیای موسیقی پاپ ما آنقدر متنوع شده که برای هرکسی جایگاهی وجود دارد. من امروزه خواننده‌هایی را می‌بینم که شاید نتوانم حتی لحظه‌ای به صدایش گوش دهم ولی هزاران طرفدار دارند. به نظر من اگر هر کسی بتواند موقعیت خودش را برای مخاطب مشخص کند یا موسیقی که کار می‌کند بتواند مخاطب خودش را پیدا کند قطعا می‌تواند ادامه دهد. البته شانس هم تا حدودی دخیل است و نمی‌توان پیش بینی قاطعی داشت.