موسیقی ما - حالا درست دو سال از رحلت «محمدرضا لطفی» می‌گذرد؛ اسطورهٔ تارنوازی که با نوازندگی‌اش بخش مهمی از تاریخ موسیقی ایران را شکل داد و با تارش، تاریخ نگاری کرد؛ حالا دو سال است در آرامگاهِ ابدیش در گرگان آرام گرفته است. آرامگاهی که قرار بود روزگاری بدل به فرهنگسرایی شود برای زنده کردن نامش و حالا قرار است یک مجتمع تجاری عظیم کنارش ساخته شود، مجتمعی مثل هزاران مجتمع دیگری که دارد شهر‌ها و کوچه‌های این کشور را می‌بلعد.‌‌ همان زمان که این مساله اعلام شد جمعی از مردم هنر دوست گرگان در آنجا تجمع کردند و گفتند که این ناسپاسی به هنرمندی است که زندگی‌اش را برای موسیقی گذاشت. بیانیه هم دادند؛ حالا اما مشکل حل نشده است و به همین خاطر مکتب «میرزا عبدالله» بیانیه‌ای به ادارهٔ کل اوقاف گلستان نوشته است. اختلاف‌نظر‌ها بر سر اجرای طرح باغ مزار لطفی و همچنین انتقاد‌ها از اجرای طرحی تجاری در جوار مقبره استاد محمدرضا لطفی، چندروزی است که ادامه دارد و این مساله به کمیسیون فرهنگی شورای شهر گرگان نیز رسیده است که هفتهٔ گذشته برای پادرمیانی و حل این اختلافات وارد عمل شدند. در آن جلسه جمعی از علاقه‌مندان موسیقی نیز حضور داشتند و در جلسه‌ای که سه ساعت طول کشید، مواردی مطرح شد که البته به نتیجه‌ای مشخص نرسید و تنها نامه‌ای نوشته شد که با امضاء بزرگان و معتمدان استان تهیه و به نماینده ولی‌فقیه در سازمان اوقاف و امور خیریه ارسال شد تا توافقات برای اجرای باغ مزار با واگذاری پلاک اوقاف، می‌سر شود.

حالا مکتب «میرزا عبدالله» بیانیه نوشته و آن را با این شعر آغاز کرده‌اند که: «بهای رشک زمان خون مردم هنریست/ بدین بهانه دلم بر مزار خویش گریست» و در ادامه آورده‌اند: «نام و خاطره حضور یک هنرمند و تاثیرات انسانی آن همیشه در قلوب مردم هنر دوست این سرزمین زنده است، و اساسا جادوی هنر این است که جسم هنرمند به خاک می‌رود؛ اما حضور او در آثارش همیشه جاودانه است و جان تشنه گان اهل کمال را سیراب می‌کند. ما مردمان ایران زمین در طول تاریخ پر فراز نشیب خود همواره به رسم ادب و قدر‌شناسی تربت این بزرگان را عزیر داشته‌ایم و به زیبایی طبع آراسته‌ایم تا خلوت‌گاهی باشد برای مشتاقان اهل هنر، از این روست که مردمان سرزمینمان از زن و مرد، پیر و جوان قرن‌هاست بر مزار حافظ حضور به هم می‌رسانند و یاد او را گرامی می‌دارند.»

آن‌ها در ادامهٔ نامهٔ خود آورده‌اند: «متاسفانه دیر زمانی است که تصمیمیات دستگاه‌های اجرایی در کشور، موازی با عشق و علاقه هنر دوستان این سرزمین پیش نمی‌رود. اساتید بزرگ موسیقی این سرزمین همچون حسین یاحقی، رضا محجوبی، حسین تهرانی، حبیب سماعی، غلام حسین درویش خان و بسیارانی دیگر در گوشه‌ای از گورستان‌های متروک این شهر خفته‌اند و دریغ از شعله شمعی که در غروب شب جمعه روشنایی بخش مزارشان باشد.

اهالی هنر هرگز فراموش نمی‌کنند روزی که در دوره حکومت پهلوی به بهانه‌ی ساخت مقبره مجللی برای رضا شاه در شهرری امروزی گورستانی ویران شد و مزار بسیاری از هنرمندان بزرگ این سرزمین با خاک یکسان شد، مزار هنرمندانی که آثارشان امروز معتبر‌ترین مراجع موسیقایی فرهنگ ماست.»

در ادامهٔ این بیانیه آمده است: «متاسفانه با خبر شدیم که علی‌رغم وعده‌های فراوانی که مسئولین شهر گرگان در مورد ساخت باغ مزار استاد یگانه موسیقی کشورمان استاد کامل محمدرضا لطفی داده بودند و تا به امروز عملی نشده، عده‌ای از مالکین ذی‌نفوذ منطقه اقدام به گود برداری زمین در نزدیکی مزار این استاد عزیز کرده‌اند که موجبات رنجش خاطر هنر دوستان این شهر و سراسر کشور را فراهم کرده است. اندک اقدامات انجام شده در مورد سامان دهی مزار این استاد گرامی به همت خانواده محترم خود ایشان انجام شده و گویا مسئولین عزیز حس وظیفه‌شناسی فرهنگی خود را در میان کاغذ بازی‌های اداری گم کرده‌اند.»

آن‌ها در پایان به نمایندگی از طرف جمع زیادی از هنرمندان، هنرجویان و اهالی موسیقی کشورمان مراتب اعتراض خود را به این اقدام ناپسند و ضد فرهنگی اعلام داشته و از مسئولین مربوطه درخواست رسیدگی سریع به این موضوع را کرده‌اند.

در این جلسه، رئیس گروه فرهنگی و اجتماعی شورای اسلامی مرکز استان، از استاد لطفی به‌عنوان یکی از نوادر موسیقی ایران نام برد و هم سو با سایر حاضران که به وضعیت فعلی مزار استاد لطفی انتقاد داشتند گفت که مزار استاد نه درشان استاد و نه همشهریان گرگانی است. علیرضا پزشکپور از طراحی باغ مزار در تابستان امسال خبر داد اما نکته‌ای بیان کرد که کمی تعجب همگان را برانگیخت.