موسیقی ما - در ادامه‌ی سلسله نشست‌های جشنواره‌ی موسیقی فجر، لوریس چکناواریان، گروه کوبه‌ای تهران و همچنین نجمه تجدد درباره‌ی برنامه‌های خود سخن گفتند. «لوریس چکناواریان» که بیشتر با رهبری ارکسترهای سمفونیک شناخته می‌شود، در جشنواره‌ی سال جاری به دعوت «فرهاد فخرالدینی» به عنوان رهبر میهمان ارکستر موسیقی ملی فعالیت خواهد کرد.
 
رهبر میهمان ارکستر ملی در جشنواره سی‌ویکم موسیقی فجر می‌گوید: «از رهبری ارکستر ملی بسیار خوشحال‌ام؛ چون تعدادی از دوستان‌ام در این ارکستر ساز می‌زنند و به همین خاطر، زمانی که آقای فخرالدینی از من دعوت کرد تا این ارکستر را رهبری کنم، با کمال میل پذیرفتم. من در این اجرا، آثار خودم را رهبری خواهم کرد. قرار است قطعاتی مانند سوئیت «آرارات» (که روایتی از فرود آمدن کشتی حضرت نوح (ع) بر خشکی است) و همچنین داستان حضرت نوح (ع) (که در هفت قسمت نوشته شده) را به اجرا در بیاوریم. در بخش دیگری از برنامه نیز قطعات عاشقانه‌ام را اجرا خواهم کرد. «پردیس و پریسا» به همراه یک قطعه‌ی جدید با نام «سلام» از دیگر قطعاتی است که توسط این ارکستر با رهبری من اجرا خواهد شد.»
 
او البته می‌گوید که شرایط اجرای سمفونی تختی در این کنسرت فراهم نشده، اما امیدوار است که این اثر را نیز به زودی اجرا کند. ضمن آنکه از نظر چکناواریان در شرایط فعلی ارکستر موسیقی ملی تفاوت چندانی با ارکستر سمفونیک ندارد: «نوازندگان و سازها یکی است و سازهای بادی هم در ارکستر ملی هستند. ارکستر ملی در واقع یک ارکستر سمفونیک است. این ارکستر سطح بالایی دارد و نوازندگان قدیمی در آن ساز می‌ز‌نند. البته من هیچ مشکلی با ارکستر سمفونیک ندارم. ارکستر سمفونیک هم ارکستر خوبی است که اجراهای روتین خودش را دارد.»
 
چکناواریان خبر می‌دهد که برای رهبری ارکستر سمفونیک هم از او دعوت شده؛ اما زمان مناسبی نداشته تا این دعوت را بپذیرد: «خیلی خوب است که قطعات آهنگسازان ایرانی -چه آن‌ها که در زمینه موسیقی کلاسیک کار می‌کنند و چه آن‌ها که در زمینه موسیقی ایرانی فعالیت می‌کنند- اجرا شود. من در این مدت چندان با آهنگسازان ایرانی کار نکرده‌ام، چون خوانندگان ایرانی عادت به آزاد خواندن دارند. خوانندگان سنتی ایرانی با یک آنسامبل پنج‌نفره روی صحنه می‌روند و شرایط خاص خود را دارند؛ اما موسیقی کلاسیک قانونمند است و چنین آزادی‌هایی را برنمی‌تابد. هیچ ارتشی در دنیا وجود ندارد که نظم ارکستر سمفونیک را داشته باشد، البته همکاری من با شهرام ناظری یک همکاری استثنایی و فوق‌العاده بود و ما با هم اجرای بسیار خوبی داشتیم.» او از موسیقی زورخانه‌ای، موسیقی کلیسایی و موسیقی محرم به عنوان منبع الهام و تِم اصلی آثارش یاد می‌کند.
 
نجمه تجدد: هنوز برای اظهار نظر درباره جشنواره موسیقی زود است
در ادامه‌ی این نشست، «نجمه تجدد» (همسر بیژن کامکار) که قرار است برای اولین‌بار به‌صورت مستقل در جشنواره‌ی موسیقی فجر روی صحنه برود، در خصوص برنامه خود توضیحاتی به اهالی رسانه ارائه داد. کنسرت او در بخش ویژه‌ی بانوان و در دو بخش موسیقی ملی و کلاسیک اجرا خواهد شد. هانا کامکار، ندا خاکی، نسیم اعرابی، خورشید دادبه، نیلوفر شهبازی، نیکناز میرقلمی و ندا بهزادی نوازندگانی هستند که در این اجرا حضور دارند.
 
تجدد می‌گوید: «من آثاری را در سبک موسیقی ملی و تنبورنوازی انتخاب کرده‌ام که پیش از این، آن‌ها را با گروه «شمس» اجرا کرده بودم. «مستان سلامت می‌کنند»، «ساربان» و «آن سو مرو» به همراه «بوسه‌های باران» و «آیینه‌جان» از جمله قطعات بخش موسیقی ملی هستند که با کلامی از محمدرضا شفیعی کدکنی و یدالله عاطفی همراه است.»
 
این خواننده‌ی موسیقی ایرانی با بیان این‌که هنوز برای اظهار نظر درباره‌ی جشنواره‌ی فجر خیلی زود است، ادامه داد: «امیدوارم اتفاقات متفاوتی در موسیقی ایرانی بیفتد و ما شاهد اتفاقات بهتر و ارزنده‌تری باشیم.»
 
حسین رضایی‌نیا: سازهای کوبه‌ای قلب تپنده ارکسترها هستند و همیشه مظلوم واقع شده‌اند
«گروه کوبه‌ای تهران» به سرپرستی حسین رضایی‌نیا نیز برای اولین‌بار در جشنواره موسیقی فجر روی صحنه خواهد رفت. «رضایی‌نیا» گفت که برای این اجرا از «مرشد مهرگان» دعوت کرده تا با اجرای ضرب زورخانه‌ای و شاهنامه‌خوانی، گروه را همراهی کند. وحید اسداللهی هم به این گروه پیوسته تا گروه، یک ساز آذری نیز داشته باشد: «اجرا در جشنواره موسیقی فجر در واقع اولین اجرای گروه کوبه‌ای تهران خواهد بود. ما اعتقاد داریم ساز‌های کوبه‌ای، قلب تپنده ارکسترها هستند. دلیل این‌که ما صرفاً از ساز‌های کوبه‌ای استفاده کرده‌ایم و هیچ ساز ملودیکی نداریم نیز همین است. سازهای کوبه‌ای در همه ارکسترها نقش تأثیرگذاری دارند؛ اما همیشه مظلوم واقع شده‌اند. بنابراین تمرکز ما در این گروه صرفاً روی سازهای کوبه‌ای است.»
 
به گفته‌ی رضایی‌نیا اجراهای این گروه صرفاً به جشنواره فجر محدود نخواهد شد: «در جشنواره فجر پیش از اجرای ما «بِلکه سیسیکو» از کشور مالی روی صحنه خواهد رفت. دوستان از ما هم دعوت کردند که در کنار این اجرا، آنسامبلی هم برای سازهای کوبه‌ای در نظر گرفته شود. آن چیزی که ما را به جشنواره امسال کشاند، تفاوت رویکرد آن با سال‌های گذشته است. امسال وزنه، سنگین‌تر است و حس می‌کنم برآیند خوبی خواهد داشت.»
 
«مرشد مهرگان» نیز درباره ضرب زورخانه توضیح داد: «معمولاً در جامعه ما، ساز و ضرب باستانی در خفا قرار گرفته و فقط در زورخانه‌ها از آنها استفاده می‌شده؛ اما این جسارت اکنون پیدا شده که ساز زورخانه را از خفا درآورند و پای آن را به هم‌نوازی باز کنند.»
 
«وحید اسداللهی» نیز در این نشست گفت: «خوشحالم که ریتم‌های اقوام دیگر، خودشان را نشان می‌دهند. ما در این گروه چیزهای زیادی از هم یاد گرفتیم و توانستیم کم و کاستی‌های کارمان را برطرف کنیم. باعث خوشبختی من است که در این گروه ساز می‌زنم و آرزو دارم سازهای اقوام بتوانند در آنسامبل‌های موسیقی ایرانی جای خود را باز کنند.»
 
کامبیز گنجه‌ای نیز در بخش پایانی این نشست گفت: «افتخار می‌کنم در کنار این دوستان قدم برمی‌دارم. کار ما در این گروه، حالت بداهه دارد و کاملاً حسی است و از چارچوب خاصی پیروی نخواهد کرد. از همه مهم‌تر، دل‌هایمان یکی است. اصل نیز همین است، زیرا یک گروه در این حالت ماندگار می‌شود.»