موسیقی ما - «لوریس چکناواریان» - آهنگساز و رهبر ارکستر نامدار ایرانی- را بیشتر با اجرای ارکستر سمفونیک تهران می‌شناسیم، او اما در چهارمین روز برگزاری جشنواره‌ی موسیقی، ارکستر ملی را رهبری کرد و مانند همیشه با توجه ویژه به مخاطبانی که به کنسرتش آمده بودند، چوب رهبری‌اش را به سمت ارکستر گرفت.

قرار بود در این برنامه قطعه‌ی «ستایش خدای را» به عنوان اولین قطعه سوئیت آرارت اجرا شود؛ اما به جای آن «ایران» به مرحله اجرا درآمد. این قطعه که با همراهی گروه کر به سرپرستی «علیرضا شفقی نژاد» اجرا شد، درآمدی بر سوئیت آرارت به عنوان اولین بخش برنامه ارکستر ملی در این اجرا بود. ستایش خدای را ، شکرگذاری به درگاه پروردگار، رقص شکرانه، نوح کبوتر را می‌فرستد، بازگشت کبوتر با شاخه زیتون، نوح برای پروردگار محراب می‌سازد و «جشن، رقص شادمانه» هفت قطعه این سوئیت بود که پس از اجرای آنها نوبت به اجرای هفت قسمت از سوئیت آهنگ‌های عاشقانه رسید. طبق قرار قبلی گوینده سالن با مخاطبان میان هیچ کدام از این قطعات تشویقی صورت نگرفت تا در پایان بخش اول و با تمام شدن هیجان رهبر کارکشته ارکستر ملی در این اجرا، تشویق‌ها به یکباره آغاز شود و تا دقایقی ادامه پیدا کند.

در ادامه‌ی برنامه، «لوریس چکناواریان» پشت میکروفن حاضر شد و با مخاطبان سخن گفت. او که یک توضیح اجمالی از رپرتوار برنامه را به مخاطبان ارائه داد در مورد بخش دوم برنامه توضیحاتی داد و از مخاطبان خواست تا مایستر ارکستر «همایون رحیمیان» را مورد تشویق قرار دهند. بخش دوم برنامه در حالی آغاز شد که چکناواریان از ابتدای این بخش، وعده‌ی اجرای 5 قطعه از سوئیت سلام را به مخاطبان داد و از آنها خواست در پایان برنامه و در قطعه «سلام صلح» که شعری از حافظ را با خود به همراه داشت به اجرا خوب دقت کنند تا در پایان آنها را شگفت‌زده کند. گروه کر که تا این قسمت از برنامه به جز اجرای سرود «ایران» ارکستر را در هیچ یک از قطعات همکاری نکرده بود، پس از پایان سه قسمت از سوئیت پردیس و پریسا با گروه همراه شد و به ترتیب قطعات بنی آدم با شعری از سعدی، مستان سلامت می‌کنند با شعری از حضرت مولانا و سلام صلح را با کلامی از حافظ برای حاضران در سالن اجرا کرد.

در این میان و در قطعه ماقبل پایانی شادی صلح اجرا شد تا سلام صلح حافظ پایان بخش رپرتوار اکستر موسیقی ملی باشد. چکناواریان طبق وعدهای که به مخاطبان داده بود دوباره پشت میکروفن آمد و گفت: «ما دو بار دیگر سلام صلح را اجرا می‌کنیم با این تفاوت که همه حاضران باید برخیزند و همراه کر شعر را بخوانند.»

حاضران در سالن که در اجرای اول این قطعه شعر را به طور کامل نیاموخته بودند از میانه‌های اجرای دوم گروه را همراهی کردند و در حالی که ایستاده بودند دست به دست هم داده و سلام صلح حافظ را خواندند.

چکناواریان به سمت جمعیت بازگشت و این‌بار چوب رهبری را به سوی مخاطبان گرفت و تالار وحدت یک پارچه به کر ارکستر موسیقی ملی تبدیل شد. او که از این اتفاق به وجد آمده بود، حرکات دستش را تندتر و با حرارت بیشتری ادامه داد و بلافاصله فرمان اجرای «سلام صلح» را برای بار سوم صادر کرد. این بار هماهنگی مردم با گروه بیشتر شد و همه در حالی که شعر را به خوبی آموخته بودند همراه با ارکستر برنامه را به پایان رساندند.

چکناواریان در پایان علیرضا شفقی‌نژاد سرپرست گروه کر را به روی صحنه فراخواند. شفقی‌نژاد ابتدا از گروه کر با علامت دست تشکر کرد و سپس به نشانه احترام در مواجهه با مخاطبان تعظیم کرد. در این بخش چکناواریان «همایون رحیمیان» کنسرت مایستر و «کریم قربانی» مایستر ویولنسل را با دست نشان داد و از مردم خواست آنها را تشویق کنند. با علامت بعدی چکناواریان همه ارکستر به پا خواستند و برای تشکر از تشویقها، به سمت مردم ادای احترام کردند.

تشویقهای ادامه دار باعث شد ارکستر دوباره به روی صندلیها بازگردند و شعر ایران را که در ابتدای برنامه اجرا کرده بودند به عنوان حسن ختام به مرحله اجرا در بیاورند.