موسیقی ما - زمانی که آخرین آلبوم کوهن، با نام «تاریک‌تر می‌خواهی‌اش»، در ۲۱ اکتبر سال ۲۰۱۶ منتشر شد، بیش از پنجاه سال از فعالیت حرفه‌ای او - از زمان انتشار نخستین آلبوم او در سال ۱۹۶۷- می‌گذشت؛ انتشار این آلبوم اما از منظری دیگر نیز اهمیت داشت؛ تنها عمر حرفه‌ای نخبگان به این مدت زمان قَد می‌دهد و تنها یک اسطوره‌ می‌تواند در تولد هشتاد و دو سالگی‌ش آلبوم جدید منتشر کند. نبوغ این آهنگساز و خواننده‌ی پرآوازه آنچنان بود که  طی همه‌ی این سال‌ها همچنان در عرصه‌ی موسیقی مطرح و محبوب باقی مانده بود. حال،‌ پسر لئونارد کوهن اعلام کرده که قصد دارد تا مجموعه‌ای را از آهنگ‌های ناتمام پدرش را منتشر کند. کوهن پیش از مرگش کار بر روی آلبوم جدیدی را با همراهی پسرش آغاز کرده بود و حالا «ادم کوهن» گفته که تصمیم دارد تا این اثر را تمام کند،‌ به این امید که سال بعد انتشار یابد.  

«ادم کوهن» به سی‌بی‌سی - رسانه ملی کانادا و موطن کوهن- گفته است: «من تلاش دارم تا تعدادی از آهنگ‌های پدرم که با هم ساخت آن‌ها را آغاز کرده بودیم تمام می‌کنم، پس صدای او –به‌معنای واقعی کلمه- هنوز در زندگی من وجود دارد. کار عجیب و [در عین حال] دلنشینی است.»

او که تهیه‌کننده‌ی آخرین آلبوم پدرش نیز بوده بیان کرد که گستره اشعار ضبط‌شده «فوق‌العاده» است. «ادم کوهن» همچنین توضیح داده است: «زمانی که داشتند آلبوم «تاریک‌تر می‌خواهی‌اش» را می‌ساختند، از او خواستم این کار انجام دهیم، با اینکه می‌دانستم در وضعیت سخت و حساسی است، گفتم پدر، فقط این را بخوان، فقط این آهنگ را بر روی یک مترونوم بخوان. من بعداً درستش می‌کنم. تعدادی از آهنگ‌های موردعلاقه‌ی من شنیده نشده‌اند و من قصد دارم تمامشان کنم. می‌دانید زیبایی این آهنگ‌ها در این است که‌ بر خلاف سنگینی و ماهیت آلبوم «تاریک‌تر می‌خواهی‌اش»، نوعی درون‌مایه‌ی افسانه‌های عاشقانه را دارند که بیشتر به کارهای قدیمی او شباهت دارد، کاری رمانتیک‌تر. از همین روی، بیشتر مخاطبان را شگفت‌زده خواهد کرد. چقدر خوب است که این آهنگ‌ها وجود دارد و من می‌خواهم تمامشان کنم، نه‌فقط به‌خاطر خودم، بلکه به خاطر همه‌ی کسانی که آن بیرون با شنیدن زبان او و هدیه‌ی یکتایش شاد خواهند شد.»
 
سایت «موسیقی ما» به همین بهانه، نگاهی اجمالی به تاریخچه‌ی فعالیت حرفه‌ای موسیقایی او می‌کند:

لئونارد نورمن کوهن در ۲۱ سپتامبر سال ۱۹۳۴ در مونترال کانادا به‌دنیا آمد. آهنگساز و خواننده‌ای که آهنگ‌هایش حال و هوایی اگزیستانسیالیستی دارد و صدایش یکی از متمایزترین صداهای موسیقی پاپ دهه‌ی هفتاد به‌شمار می‌رود.
او که شاعر و رمان‌نویس نیز بود،  اولین کتاب اشعارش با نام «بیا اساطیر را مقایسه کنیم» در سال ۱۹۵۶ منتشر کرد. در دهه‌ی شصت، زمانی که در نیویورک زندگی می‌کرد به موسیقی فولکلور گرینویچ-ویلیج علاقه‌مند شد و شروع کرد به ساخت ملودی برای اشعارش.  در سال ۱۹۶۷، جودی کالینز دو آهنگ از او را اجرا کرد و در همان سال بود که کوهن بر روی صحنه رفت و در جشنواره فولکلور نیوپُرت به اجرای برنامه پرداخت. در پایان همان سال بود که «آهنگ‌های لئونارد کوهن» را ضبط کرد، از جمله آهنگ «هی، راهی برای خداحافظی نیست». در پی آن،‌ آلبوم‌های «آهنگ‌هایی از یک اتاق» را در سال ۱۹۶۹ (که بعدها با نام «پرنده روی یک سیم» عرضه شد) و  «آهنگ‌های عشق و نفرت» را در سال ۱۹۷۱ منتشر کرد. با اینکه برخی چندان به صدای باریتون کوهن توجهی نداشتند،‌ اما نقدهای بسیاری بر روی کار او شد و به موفقیت تبلیغاتی بسیاری دست یافت.  دو آلبوم «آهنگ‌های زنده» (۱۹۷۳) و «پوست نو برای رسوم کهنه» (۱۹۷۴) -که گلچینی بود از آهنگ‌هایش برای رابطه‌ی عاشقانه‌ش با جنیس جاپلین- جایگاه او را به‌عنوان آهنگسازی با حسی بسیار قدرتمند و استثنایی بیش از پیش تثبیت کرد.  اما، انتشار آلبوم ناامیدکنندی «مرگ یک مردِ زن‌دوست» (۱۹۷۷) باعث افول شهرت او شد. او در آن آلبوم با تهیه‌کننده بسیار معروف فیل اسپکتر همکاری کرده بود که سبک پر زرق و برق و اغراق‌آمیزش اصلاً مناسب آهنگ‌های ساده و عاری از مبالغه‌ی کوهن نبود. در بیشتر سال‌های دهه‌ی هشتاد کوهن از محبوبیت چندانی برخوردار نبود. اما، آلبوم «من مرد تو هستم» که در سال ۱۹۸۸ منتشر شد شامل آهنگ‌های موفق «اول منهتن را می‌گیریم» و «همه می‌دانند» بود و موسیقی و آهنگسازی او را به نسل جدید معرفی کرد. افزون بر این، آلبوم‌ «موقعیت‌های مختلف» (۱۹۸۴) شامل آهنگ «هالِلویا»، محبوب‌ترین آهنگ کوهن بود.  این قطعه در زمان انتشارش سر و صدای زیادی نکرد، اما‌ زمانی که جف بکلی آن را در سال ۱۹۹۴ بازاجرا کرد با استقبال بسیار زیادی مواجه شد. بعدها، صدها هنرمند این قطعه را اجرا کردند و در فیلم‌ها و سریال‌های زیادی از آن استفاده کردند.
پس از انتشار آلبوم «آینده» در سال ۱۹۹۲، او خود را بازنشسته کرد و به یک صومعه بودایی در خارج از لوس‌آنجلس رفت. اما در سال ۱۹۹۹ دوباره شروع به فعالیت کرد و به استدیو رفت و، در پی آن، آلبوم «ده آهنگ تازه» (۲۰۰۱) و «هِدِر عزیز» (۲۰۰۴) را منتشر کرد. در سال ۲۰۰۵، مستند «لئونارد کوهن: من مرد تو هستم» که آمیزه‌ای از گفت‌گو با او و آرشیوی از اجرای آهنگ‌های کوهن توسط هنرمندان مختلف بود بسیار مورد توجه منتقدان بود.
در سال ۲۰۰۵، کوهن دریافت که مدیر برنامه‌هایش مبلغ ۵ میلیون دلار از دارایی‌های او را اختلاس کرده است و تمام بودجه‌ی بازنشستگی او را بالا کشیده است. با اینکه دادگاه مدیرش را به پرداخت ۷.۹ میلیون دلار غرامت محکوم کرد،‌ کوهن نتوانست آن مبلغ را از او باز پس بگیرد و، ازینرو، برای تأمین هزینه‌هایش،‌ در سال ۲۰۰۸، پس از پانزده سال، یک تور کنسرت برگزار کرد. یکی از اجراهای آن تور برای آلبوم «اجرای زنده در لندن» (۲۰۰۹) ضبط شد، یک مجموعه متشکل از دو سی‌دی که ثابت کرد کوهن هنوز هم در هفتاد و سه سالگی به سرزندگی و درخشانی گذشته بود. آلبوم «ایده‌های قدیمی» سیری در درون‌مایه‌های آشنای کوهن بود- معنویت، عشق و فراق- که در آن اثری از ملودی‌های ترکیبی عمده‌ی آثار مربوط به پس از دهه‌ی هشتاد نبود و حال و هوای موسیقی فولکلور کارهای نخستین او را داشت. چهاردهمین آلبوم استدیویی کوهن، با نام «تاریک‌تر می‌خواهی‌اش» در سال ۲۰۱۶، تنها چند هفته پیش از مرگش، منتشر شد و قطعه‌ی اصلی این مجموعه، پس از مرگش، جایزه گرمی را برای بهترین اجرای راک برای او به ارمغان آورد. او در سال ۲۰۰۸ به عضویت تالار مشاهیر راک اند رول درآمد و در سال ۲۰۱۰ جایزه گرمی را به پاس یک عمر فعایت اثرگذار هنری دریافت کرد.