موسیقی ما - باید «محمد سعید شریفیان» بود تا بعد از این‌همه کار و خلق اثر، این‌همه بی‌هیاهو ماند. کافی است به تحصیلات آکادمیک این آهنگساز و پژوهشگر نگاه کنیم:‌ فارغ‌التحصیلی Foundation (از کالج موسیقی لیدز)، فوق‌دیپلم موسیقی (از دانشگاه هادرزفیلد)، فوق‌دیپلم هنرهای تجسمی (از دانشگاه لندن) و دیپلم نوازندگی فلوت و دیپلم‌های هارمونی و کنترپوآن (از کالج سلطنتی موسیقی لندن)،‌ لیسانس و فوق‌لیسانس از انستیتوی موسیقی کلچستر و دکترای فیزیک صوت و موسیقی الکتروآکوستیک (از دانشگاه پادوآی ایتالیا).

او در عین حال، آثار متعددی خلق کرده و کارهای بسیار انجام داده که از جمله‌اش مدیریت هنری و اجرایی گروه‌ها و ارکسترهای مجلسی و کر است. شریفیان در عنفوان جوانی، آهنگساز‌ مقیم مجموعه هنری «کمونیتا مونتانا» و دو ارکستر «فیلارمونیک توسکانی» ایتالیا شد و البته از حضورش در سمینارها و داوری‌های بین‌المللی‌اش در جشنواره‌های آهنگسازی و نوازندگی هم نباید گذشت. او تا امروز، قریب صد اثر منتشر کرده که هر کدام از دیگری متفاوت است. گاهی موسیقی ارکسترال، کرال و مجلسی نوشته و گاهی موسیقی الکتروآکوستیک و معدودی موسیقی فیلم که از جمله‌ی آنها می‌توان به «آرش کمانگیر»، پوئم‌سمفونی روی اشعار سعدی (با اجرای ارکستر سمفونیک نیویورک و کر متروپولیتن)، سمفونی «سرداران»، سمفونی «اروند»، مجموعه آوازی روی اشعار میروسلاو هولوپ و غیره اشاره کرد

. سعید شریفیان در آثار متعددی که خلق کرده، هیچ‌گاه خود را محدود به تفکر و تکنیک خاصی نکرده است؛ اگرچه تکنیک قوی و دانش بالا در آهنگسازی، وجه مشترک تمامی این آثار است. شاید به خاطر همین خصوصیت است که آثار او در عین معاصر بودن، هویت ایرانی دارد و ملی‌گرایی در آن دیده می‌شود. این گفت‌وگو را «کاوه کاتب» با دکتر شریفیان‌ انجام داده است؛ کاتب، فارغ‌التحصیل هنرستان و دانشگاه موسیقی، نوازنده، آهنگساز و منتقد موسیقی است. او روزگاری شاگرد «شریفیان» بوده و شاید به همین خاطر است که این گفت‌وگو دل‌نشین و جذاب شده است.