موسیقی ما - مراسم رونمایی از کتاب و آلبوم موسیقی «مردم شناسی و موسیقی نوار ساحلی شیب‌کوه»، جدیدترین اثر محسن شریفیان، بعدازظهر روز گذشته (۲۲ اسفند) در محل کافه حاج رئیس با حضور اصحاب‌رسانه و علاقه‌مندان به هنر و فرهنگ برگزار شد.
 
کتاب «مردم شناسی و موسیقی نوار ساحلی شیب‌کوه»، یازدهمین اثر پژوهشی محسن شریفیان، موسیقی‌دان بوشهری است و به همراه این کتاب، مجموعه قطعات موسیقایی با عنوان «موسیقی نوار ساحلی شیبکوه» در قالب دو سی دی صوتی نی توسط نگارنده کتاب، گردآوری و از سوی موسسه فرهنگی و هنری ماهور منتشر شده است.
 
محسن شریفیان در این مراسم با اشاره به پنجمین اثر موسیقایی خود که از طریق ماهور منتشر می‌شود، گفت: «این اثر روایتی دیگر از نی انبان است. منطقه شیبکوه سالهاست، کاربرد سیاسی خود را از دست داده است و بین بوشهر و هرمزگان قرار داشته و از کنگان تا بندرلنگه وسعت دارد.  نکته جالب، موسیقی است که در این منطقه رواج دارد و نوازندگان این منطقه بسیار باانرژی و با تعصب خاص خودشان ساز می زنند و برای من مهم بود که در مورد آن بیشتر بدانم.»
 
او همچنین یادآور شد: «اغلب پژوهشگران و مورخان عرب معتقدند که نی انبانی که در آن منطقه وجود دارد از خطه فارس آمده است اما در کنار آن اتفاق بدی که در این جا می‌افتد این است که همین کشورهای عربی برای معرفی این ساز بسیار تلاش می‌کنند اما در ایران و همین بوشهر به این ساز اصلا اهمیتی داده نمی شود و آن را به رسمیت نمی‌شناسند. بنابراین فکر می‌کنم که خود ما مردم باید از داشته های ارزشمند مان حمایت کنیم تا آنها را ماندگار کنیم و به دست فراموشی سپرده نشود.»
 
امیر بهاری، منتقد موسیقی نیز در بخشی از این نشست، صحبت‌های خود را با سلام به بوشهر و مردم بوشهر آغاز کرده و گفت: «من به جرأت می‌توانم بگویم که فستیوال بین المللی با این ابعاد در ایران نداریم و انگار که تمام انرژی شهر درگیر این فستیوال شده است. حتی جشنواره بین المللی موسیقی فجر نیز چنین حسی را در بین پایتخت نشینان ایجاد نمی‌کند و این یک اتفاق بزرگ در سرزمین ایران است.»
 
امیر بهاری در بخش دیگری از صحبت‌های خود به چند نکته اساسی در حوزه موسیقی کشور اشاره کرد و گفت: «دو جریان موسیقی عامه پسند و نخبه گرا در کشور وجود دارد. میان این دو جریان در چند سال گذشته شکاف عمیقی ایجاد شده است و شریفیان تلاش کرده است که این دو جریان را به هم نزدیک کنند. این تلاش شایسته ستایش است و برای یک هنرمند در ایران دستاورد کمی نیست.»
 
او همچنین گفت: «خیلی از هنرمندان ما در ایران بک‌گراند تئوریک ضعیفی دارند اما محسن شریفیان در این زمینه یکی از استثناهاست که هم پژوهش های خوبی در حوزه موسیقی دارد و هم یک نوازنده و آهنگساز بسیار خوب است.»
 
امیر بهاری در پایان به معرفی ساز نی همبان توسط محسن شریفیان اشاره کرده و یادآور شد: «اینکه شما با ادبیات موسیقی جنوبی و ساز نی انبان یک مسیر را یک تنه آغاز کنید و به جایی برسید که بلیت‌های اجرای شما پا به پای ستاره های پاپی که یک موسیقی سطحی و دم‌دستی ارائه می‌دهند، فروش برود یک اتفاق قابل توجه است و در این زمینه نیز باید محسن شریفیان تبریک گفت.»
 
در ادامه این مراسم ورکشاپ موسیقی با همکاری فستیوال کوچه و نویز (رسانه مستقل مرور موسیقی) و نیز جشن امضای تازه ترین اثر موسیقایی شریفیان برگزار شد.
 
این اثر حاصل پژوهش برجسته‌ترین نوازنده نی انبان ایرانی است که پیش از این، کتاب «آموزش نی انبان» را به همراه سی دی قطعات و نواها منتشر کرده بود. نی انبان، شاخص ترین ساز در موسیقی جنوب ایران است که برای اولین بار در یک اثر پژوهشی، به صورت ویژه به تاریخچه و تحولات این ساز در منطقه ای به نام «شیبکوه» در جنوب ایران پرداخته شده است.
 
منطقه شیبکوه در حاشیه شمالی خلیج فارس از شرق تا بندر لنگه و بندر خمیر و از غرب تا بندر سیراف و کنگان، امتداد داشته است. نام شیبکوه مورد نظر در این پژوهش، از اوایل سده بیستم، کاربرد جغرافیایی و سیاسی خود را از دست داده و هم اکنون میان دو استان بوشهر و هرمزگان قرار گرفته و تاریخ پر فراز و نشیب این منطقه با رویدادهای بندر تاریخی و مهم «سیراف» گره خورده است.
 
بخش مردم شناسی این کتاب به معرفی راویان موسیقی منطقه، تحت عنوان «لوطی ها»، «سیاها»، «دلاک ها» و «کولی ها» می پردازد و معرفی گونه‌های موسیقی در شیبکوه و دیگر سازهای رایج در منطقه از بخش های دیگر این اثر است.
 
گفتگوها و مصاحبه های محسن شریفیان از دهستان «مچاهیل» در هرمزگان تا «بنک» در بوشهر که در پیوست این کتاب قرار گرفته، از بخش های جذاب و خواندنی آن است.
 
محسن شریفیان، تدوینگر پرونده ثبت ملی ساز نی انبان با عنوان «مهارت ساخت و نواختن نی انبان در گستره ملی» بود که در مهرماه سال ۱۳۹۴، موفق به ثبت ملی این ساز شد.