موسیقی ما- در پی انتخابات هیات مدیره‌ی جدید خانه‌ی موسیقی، «محسن شریفیان» (آهنگ‌ساز و نوازنده‌ی نام‌دار نی‌انبان)، متنی را منتشر کرده است؛ او در بخشی از پیام خود نوشته است: «پس از گذشت ۲۱ سال از شکل‌گیری خانه‌ی موسیقی، برای موسیقی اقوام چه کرده‌اید؟ چقدر برنامه‌ریزی شما برای حفظ و گسترش این‌گونه از موسیقی با تمام ظرفیت‌هایش کدام و بودجه‌ای که برای این کار در نظر گرفته‌اید چقدر است؟ نماینده‌ی موسیقی‌دانان نواحی در انتخابات خانه‌ی موسیقی چه کسانی بودند؟»
 
متنِ کامل نوشته‌های «محسن شریفیان» را می‌خوانید: «خانه موسیقی ایران» به عنوان یک نهاد صنفی، غیردولتی و غیر سیاسی فعالیت می‌کند و به تمامی هنرمندان موسیقی در رشته‌های مختلف تعلق دارد و برآن است تا به حفظ، گسترش، اعتلا و معرفی موسیقی و همچنین موسیقی‌دان‌های ایرانی کمک کند. اصلا یکی از اهداف شکل‌گیری این نهاد در مردادماه سال 1379 و بر اساس اصول فرهنگی قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران به منظور حفظ میراث هنری ایران در بخش موسیقی و حمایت از حقوق قانونی و معنوی موسیقی‌دان‌ها در نقاط مختلف بوده است. اما این‌جانب به عنوان یک پژوهشگر و نوازنده و همچنین یکی از فعالان جامعه موسیقی نواحی ایران با خاطری مکدر این بار بصورت رسمی به طرح گلایه‌های خود از خانه موسیقی می‌پردازم:

بزرگواران و اندیشمندان و نخبگان گرانمایه‌ای که خود را صاحب و مالک این خانه می‌دانید، یا اساسنامه را تغییر داده و نام ایران را از روی این خانه بردارید چراکه وسعت هنر این سرزمین این اندازه نیست که شما از پنجره این خانه به تماشایش نشسته‌اید!  یا عینک تنگ نظری را از چشم خود بردارید و امانت‌داران صادقی باشید.

براساس بند 8-10 اساسنامه خانه موسیقی، برگزاری جشنواره های موسیقی در بخش های مختلف از جمله جوان، سنتی، نواحی و… از جمله اهداف شکل‌گیری این خانه است. با این وجود، جایگاه نازل موسیقی نواحی در جشنواره موسیقی فجر را چگونه توجیه می‌کنید؟ اصلا موسیقی اقوام و نواحی مختلف ایران، کجای برنامه و چشم انداز‌تان قرار گرفته است؟ پس از گذشت ۲۱ سال از شکل‌گیری خانه موسیقی، برای موسیقی اقوام چه کرده‌اید؟ چقدر برنامه‌ریزی شما برای حفظ و گسترش این‌گونه از موسیقی با تمام ظرفیت‌هایش کدام و بودجه‌ای که برای این کار در نظر گرفته‌اید چقدر است؟ تا کی می‌خواهید به سخنرانی و همایش و سمینار بسنده کنید و دلخوش باشید؟
راستی انتخابات مجمع عمومی خانه موسیقی و کانون‌های تخصصی آن انجام شد؛ کانون موسیقی نواحی و اقوام ایرانی در این بین کجابودند؟ نماینده ما در میان این جمع چه کسی است؟

این‌جانب، صبوری کردم و به انتظار نشستم شاید یکی از اعضای خانواده موسیقی  نواحی مختلف ایران لب به شکوه بگشاید؛ اما هیچ صدایی از هیچ گوشه‌ای به گوش نرسید. دلیل این سکوت، چیزی به جز نومیدی است. چرا به جای پر و بال دادن به این موسیقی غنی که با تاریخ کهن این سرزمین آمیخته،‌ درکار نابودی آن هستید؟ موسیقی ایرانی یعنی موسیقی تمام مردم ایران، از موسیقی اقوام  گرفته تا طنازی‌ها و ظرافت‌های موسیقی ردیف- دستگاهی! همه  اینها با هم و در کنار هم به موسیقی ایرانی معنا می‌دهند. آری به اتحاد جهان می‌توان گرفت.