امید بهروزیان که حدود سه سال پیش آلبوم «کاسیت‌ها» را با رویکرد همنشینی نغمه‌های فولکلوریک لرستان و موسیقی الکترونیک منتشر کرده بود حالا قصد دارد آلبوم «سرچوپی» را با همان رویکرد و این بار با تمرکز بر موسیقی کردستان منتشر می‌کند.

کاسیت‌ها در ژانر اتنوترونیکا جای می‌گرفت که مولفه‌ی اصلی آن تلفیق نواهای اِتنیک مناطق مختلف جهان با موسیقی الکترونیک است و حالا سرچوپی هم چنین نگرشی دارد. بهروزیان در کاسیت‌ها توانست شناختش از هر دو ژانر موسیقی را نشان دهد اما در ایجاد هم‌جوشی بین آن‌ها به توفیق کامل دست پیدا نکرد. او حالا تلاش کرده تجربه‌ای پخته‌تر رقم بزند و برای تولید آلبوم جدیدش وقت و هزینه‌ی زیادی هم به کار گرفته است. سرچوپی خلاف کاسیت‌ها تماماً آنالوگ تولید شده و از صداهای پیش ساخته یا وی‌اس‌تی استفاده نشده است. به نظر می‌رسد استفاده از نغمه‌های موسیقی ایرانی در قالب ژانرهای مرسوم موسیقی در جهان راهی برای بهتر شنیده شدن موسیقی ایران در جهان باشد و باید دید ایران هم می‌تواند مانند لبان و ترکیه از این روش برای صادرات موسیقی استفاده کند یا خیر. این آلبوم قرار بود روز چهارشنبه در مجموعه فرهنگی فرشته رونمایی شود که به زمان دیگری موکول شد. آنچه در ادامه می‌خوانید توضیحات امید بهروزیان در رابطه با اثر جدیدش است:

«در ابتدا باید بگویم به نفر اولی که دستمال در دست دارد و گروه رقص کردی یا لری را هدایت می‌کند «سرچوپی» گفته می‌شود. همچنین سرچوپی ضرب آهنگ موسیقی و شور و هیجان قطعه را هدایت می‌کند. سبک و سیاق این آلبوم در راستای آلبوم قبلی یعنی کاسیت‌ها است و در عمل تلاشی است برای پیوند موسیقی فولکلوریک با موسیقی الکترونیک. سرچوپی بیشتر بر موسیقی کردستان ایران و تا حدی کردستان عراق تاکید دارد در حالی که کاسیت‌ها بر موسیقی لری تمرکز داشت. این دو آلبوم تقریبا در یک دوره زمانی و پشت سر هم تولید شدند به همین خاطر اصوات الکترونیک و آکمپانیمانش نزدیک به هم است. در آلبوم دوم طراحی صدا و مسترینگ متفاوتی دارد و کاملا آنالوگ ضبط شده است. تنوع تغییرات ریتمیک و ملودیک در این آلبوم بسیار بیشتر از آلبوم قبل است چرا که هشت نوازنده در این آلبوم حضور دارند. صادق کیا در سرچوپی تنبور نواخته، سیاوش عبدی تنبک، دایره و دف، حامد پیرا نرمه نیِ کردی، امین رحیمی دودوک یا شمشال کردستان و میلاد مرادی کمانچه نواخته است. همچنین مسترینگ را امیر تفرشی انجام داده و طراحی صدای چهار قطعه از هشت قطعه را نرگس بهروزیان انجام داده است. سرچوپی به نسبت کاسیت‌ها یکدست نیست چرا که سازبندی دارد و تمام صداها را ادوات الکترونیک تشکیل نمی‌دهند. از صفر تا صد تنظیم، آهنگسازی و تولید و سرمایه‌گذاری این آلبوم را خودم انجام دادم و برای پیش تولیدش حدود پنج ماه در کردستان زندگی کردم. در نهایت باید بگویم تولید مستند تصویری را در کنار آلبوم آغاز کردیم که منجر به طولانی شدن روند تولید و فاصله افتادن در انتشار آلبوم شد.»