موسیقی ما - در سالِ 89 بود که «فرخزاد لایق»، آلبوم «سفر عسرت» را منتشر کرد. اثری که با بهره‌گیری از اشعارِ نو، فضای اجتماعی حاکم بر ایران پس از سال ۱۳۳۲ را به تصویر می‌کشید. پس از آن نیز «هفت‌گاه معلق» را خلق کرد که آن نیز چون اثرِ اولش با تحسین مواجه شد. حالا اما از این آهنگ‌ساز «لکنت واژناک هبوط» به انتشار درآمده است.  نشر هرمس در معرفی این اثر آورده است: «فرخزاد لایق، با این اثر به پیشباز صدمین سال سرودن «سرزمین هرز» تی.اس.الیوت رفته است. قطعات آلبوم به نام «واژ»های اول تا هفتم نامگذاری شده‌اند. در واژ نخست است که صدای الیوت و شاملو با تغییرات و پیرایش الکترونیک با کوارتت زهی زیرین شنیده می‌شود. آنسامبل موسیقایی، گستره نامعمولی از سازهای زهی تا بادی چوبی و برنجی و سه تار و پرکاشن و چلستا و کرال و صداهای تغییر شکل یافته شاملو و الیوت و حتی ناقوسی از فیلم آوانگارد بلاتار را در بر می گیرد و بر خلاف اثر بی کلام هفت گاه معلق، مشحون از خوانش های موازی متون متعددی از الیوت، شاملو و فروغ است.» 
 
هفت گاه معلق مجموعه ای است برای کوارتت زهی که بصورت غیرهمزمان ضبط شده است. ویولن اول، ویولن دوم و ویولن آلتو توسط ارسلان کامکار نواخته شده و خطوط ویلنسل را فرخزاد لایق (آهنگساز) اجرا کرده است. فرخزاد لایق: هفت گاه معلق روایتی فروتن از تعلیق وجود باژگون ماست و نیزاین دومین گام "معلق" من است دربر گشودن "حجم" در ساحت موسیقی دستگاهی ایران. در سِفر عُسرت (با حضور شهرام ناظری)، ساز بندی کلاسیک ایرانی ابزار این گشایش بود و در اینجا - با رهیافتی وارونه- یک کوارتت زهی کلاسیک غربی.بستر این هر دو حرکت، ردیف دستگاهی ایران بوده است با نگاهی که اما امروزین است و به رهایی موسیقی کلاسیک ایران از "خط" تغزل به "حجم" گونه گون و عیار انسانی می اندیشد که فراتر از "غم فراق" و "شوق وصال" ، به خشم و رنج و حیرت و فریاد سر بر می کشد تا بیرون از حصار سحّار تغزل، پای به ساحت گشاده ی وجودی بگذارد که گوشت و روح و خون دارد، و دغدغه ی ازلی بیکرانش، جز وصف مکرر معشوق، رنج و اضطراب و رهایی جاودانه است. 

«سیاوش لطفی» در این گفت‌‌وگو درباره‌ی چيستی، توان، لكنت و سرحدات زبان، درباره مرگ و وجود و... با «فرخزاد لایق» سخن گفته است.