موسیقی ما - سی سال تمام نشست روی آن صندلی اولِ ارکستر و نواخت. با آن همه بالا و پایینِ ارکسترهایی که بارها رفت تا دیگر نباشد؛ اما او ماند. از همان اولش، از همان روزی که جز نامی از ارکستر سمفونیکِ تهران نمانده بود؛ به جای آنکه رحلِ اقامت در کشوری دیگر بگزیند (که خیلی راحت می‌توانست) یا راهِ ساده‌تری پیش بگیرد و فعالیت‌های شخصی‌اش را انجام دهد (که گروهِ مهمِ کامکارها به راحتی این امکان را در اختیارش می‌گذاشت) ماند پای ارکستری که چون بخشی از جانش دوستش داشت. علاقه‌اش به ارکستر بود؟ به نوازندگی؟ که آهنگ‌سازِ بزرگ را مجاب می‌کرد با آن همه تجربه‌های باشکوه مثل نگارشِ موسیقی متنِ فیلم مادر و آثاری چون افسانه‌ی سرزمین پدری‌ام، کوچه‌های چوارباخ، شباهنگام، کنسرتو برای کمانچه و غیره هم‌چنان صبحِ زود بیاید سرِ تمرینات و با جوان‌ترها ساعت‌ها بنشیند به تمرین و آن همه کنسرت بدهد؟ لابد هر دو که هنوز که هنوز است وقتی سرِ تمرین ارکستر مانجین از او می‌پرسیم: «نوازندگی را دوست‌تر دارد یا رهبری را؟» بی‌هیچ تاملی پاسخ می‌دهد: «نوازندگی». حالا اما او ارکستر خودش را دارد، هنرجویانِ او و برادران‌ش دور هم جمع شده‌اند و ارکسترِ بزرگی را شکل داده‌‌ که «مانجین» نام دارد. خودش می‌گوید که حالش از این ارکستر خوب است و تا زمانی که همین حس و حال را به او بدهد، با این ارکستر همراه خواهد بود.

در کنسرت پیش رو که به نوعی دومین کنسرت رسمی ارکستر «مانجین» محسوب می‌شود، قطعات «مرثیه برای شیدا» با شعری از هوشنگ ابتهاج و آهنگسازی ارسلان کامکار، «ملکا» با شعری از سنایی و آهنگسازی ارسلان کامکار، «آفتاب می شود» با شعری از فروغ فرخزاد و آهنگسازی ارسلان کامکار، «کتانه» با ملودی کردی با تنظیم ارسلان کامکار، «کاروان» با شعری از مهرداد اوستا و آهنگسازی هوشنگ کامکار، «شیرین گیان» بر اساس ملودی کردی با تنظیم ارسلان کامکار، «رنگ اصفهان» با آهنگسازی ارسلان کامکار، «میان تاریکی» با شعری از فروغ فرخزاد و آهنگسازی ارسلان کامکار، «یاران» بر اساس ملودی کردی و تنظیم ارسلان کامکار، «منظومه» با شعر مولانا و آهنگسازی هوشنگ کامکار، «خوشه هورامان» بر اساس ملودی کردی و تنظیم ارسلان کامکار برای مخاطبان اجرا می‌شود.
 
ارسلان کامکار:  
تشکیل ارکستر مانجین به اصرار شاگردانم بود 
رهبری کردن ارکستری که نوازندگانِ آن در یک سطح نیستند، کار دشواری است 
ارکستر مانجین از سطحی که در ابتدا گمان می‌کردم، بالاتر اتس 
زمانی که قرار بود ارکستر سمفونیک آثار هوشنگ را رهبری کند، رهبر برنامه قهر کرد و من به ‌ناچار ارکستر را رهبری کردم 
تا زمانی که بچه‌ها عشق داشته باشند، فعالیت ارکستر ادامه پیدا خواهد کرد 

مریم ابراهیم‌پور:
در فاصله‌ی دو کنسرت، تمریناتِ ما ادامه داشت 
مهم‌ترین چیز برای یک خواننده احترام و عشقی است که از نوازندگان می‌گیرد