«حمید قنبری»،‌ حدود سه دهه‌ی قبل، آموختنِ نوازندگی تنبک را با «بهمن رجبی» آغاز کرد و در این سال‌ها با گروه‌ها و هنرمندان بسیاری فعالیت کرده است که محمدرضا شجریان،‌ حسین علیزاده و فرهاد فخرالدینی از جمله‌ی آنان است. این موسیقی‌دان، مدتی است که پروژه‌ی «هم‌ساز» را اجرا می‌کند. پروژه‌ای که در آن سعی کرده تا به احیای مفهوم واقعی هم‌نوازیِ متکی بر همدلی بپردازد و خود هدف از اجرای آن را جای‌گزین کردنِ رفاقت به جای رقابت میان نوازندگان و هنرمندان می‌داند. 

او به تازگی کلیپ «سفر» را نیز از طریق سایت «موسیقی ما» منتشر کرده و علاوه بر فعالیت‌های‌ش در حوزه‌ی نوازندگی، مشغولِ کار روی دو کتاب جدید نیز هست. با او درباره‌ی پروژه‌ی هم‌ساز و نقشِ نوازندگان تنبک صحبت کرده‌ایم. 

موسیقی‌دانی که سازهای کوبه‌ای می‌زند، ممکن است اطلاعاتِ کافی از بخش ملودیک ندارد
 پروژه‌ی همساز چند سالِ پیش در ذهنِ من شکل گرفت  
گاهی میان نوازندگان یک ساز مشترک رقابت حاکم می شود و روابط دو نوازنده را تحت تاثیر قرار می‌دهد
مهم‌ترین هدفِ‌ این پروژه ایجاد «هم‌دلی» میانِ اهالی موسیقی است
تاریخ موسیقی ایران شاهد قطعات بی بدیل از دونوازی است
زمانی که موسیقی در کشورِ ما تا این اندازه مظلوم است، خود اهالی موسیقی می‌توانند کاری انجام دهند
 از آن‌جا که منشأ این بداهه نوازی ها هم‌دلی استادان بوده، قطعات خلق شده، اثرگذار و ماندگار شده‌اند
به تازگی کتاب «هم‌نوازی با سنتور» را به نگارش درآورده‌ام
مشغول نوشتن اثر «الگوهای ریتمیک بر اساس ادوار قدیم» با همراهی سعید کردمافی هستم
درخواست‌های زیادی برای هم‌راهی در پروژه‌ی «هم‌ساز»‌ دارم و این موضوع خوش‌حالم می‌‌‌کند
هنرجو اگر بخش ریتم را با قوت زیادی شروع کند،‌ سازهای دیگر را بهتر خواهد نواخت
مردم در موسیقی معمولا بیش‌تر جذبِ «کلام» می‌شوند