گفت و گو با نوازنده ی گروه دارکوب و گروه محمد اصفهانی؛
کیوان ملک: خواننده ها بالاتر از نوازنده ها نیستند
موسیقی ما - آرین شهمیرزادی: «کیوان ملک» نوازنده ی جوان پرکاشن است که در سالهای اخیر با حضور در گروه محبوب «دارکوب» و همچنین نوازندگی در گروه «محمد اصفهانی» شناخته شده است. این هنرمند در گفت و گو با «موسیقی ما» حرفهای جالبی زده و خواسته هایی را مطرح کرده که به نظر می رسد درد دل بسیاری از اهالی موسیقی باشد. همزمان با انتشار تک آهنگ این هنرمند، خواندن این حرفها خالی از لطف نیست:
* برای آشنایی بیشتر مخاطبین، به سبک کلیشه ای مطبوعات یک بیوگرافی مختصر از خودت ارائه بده!
متولد 25 فروردین 1364 در محله یوسف آباد تهران هستم. از سن 9 سالگی نوازندگی سنتور را آغاز کردم و از اساتید مختلفی از جمله پشنگ کامکار بهره بردم. بعدها به دانشگاه رفتم و مهندسی شیمی نساجی خواندم. آن زمان نزد همایون نصیری رفتم تا ساز پرکاشن که از کودکی به آن علاقه مند بودم را بیاموزم.
* چه زمانی فعالیت جدی در موسیقی را آغاز کردی؟
فعالیت حرفه ای ام در موسیقی از سال 89 طی همکاری با گروه دارکوب آغاز شد. خیلی خوش شانس هستم که در اولین حضور حرفه ای ام در موسیقی، با بهترین های این عرصه همکاری کردم؛ با دکتر «محمد اصفهانی» که بهترین خواننده ی ایران پس از انقلاب اسلامی است و گروه «دارکوب» که بهترین گروه ایرانی و در واقع تیم ملی نوازنده ها است. برنده شدن تندیس بهترین اجرای سال 91 در جشن «موسیقی ما»، مهر تاییدی بر صحت این حرف است. اگر این جشن از سال 86 برگزار می شد، گروه دارکوب هر سال این جایزه را دریافت می کرد. تک تک نوازندگان گروه دارکوب، بهترین های ساز خودشان هستند. گروه دارکوب توانایی درخشش در عرصه های بزرگ جهانی را دارد و دست اندر کاران باید کمک کنند تا چنین گروه هایی بتوانند تورهای خارجی برگزار نمایند تا جایگاه والای موسیقی ایرانی را به جهانیان نشان دهیم. همانطور که ترکیه در این زمینه پیشرفت کرده است.
* علاوه بر دارکوب کار چه گروه دیگری را می پسندی؟
دارکوب، دیوار و رومی، به عقیده ی من بهترین گروه های موسیقی ایران هستند.
* علی رغم اینکه نوازندگان خوب زیادی در کشور داریم، اما در همه ی این سالها تنها تعداد محدودی گروه شاخص مانند اینهایی که نام بردی معرفی شده اند. در حالی که در مورد خواننده ها این طور نبوده و چهره های جدید زیادی روی بورس آمده اند. دلیل این مسئله چیست؟
ببین، یک سری نوازنده بر اساس علاقه های خودشان، نشستند و در خانه شان تمرین کردند. میزان این علاقه برای بعضی آنها آنقدر بالا بوده که باعث شد تا تشکیل گروه بدهند؛ در حالی که می دانستند درآمد آنچنانی نخواهند داشت. وقتی انگیزه ای برای درآمدزایی نباشد، کمتر کسی اقدام به چنین کاری می کند و واقعاً وجود همین تعداد محدودی که اینقدر علاقه داشتند که نتوانستند جلوی خود را بگیرند را هم باید به فال نیک گرفت و به آنها تبریک و دست مریزاد گفت.
* نظرت درباره ی اهمیت موسیقی و اوضاع آن در کشور ما چیست؟
موسیقی مظلوم واقع شده است و باید گفت مظلوم هم کمتر از ظالم مقصر نیست. باید بزرگان موسیقی پا در میانی کنند تا در دولت جدید، این صنعت پولساز به جایگاه اصلی اش در جامعه باز گردد. دیدن و شنیدن موسیقی از طبیعی ترین نیازهای روزانه ی هر انسان است. وقتی تبلیغات درستی در این زمینه نباشد، مردم با پناه بردن به موسیقی غربی و یا موسیقی های ضعیف غیر مجاز، این نیاز را ارضا می کنند. دولت باید از موسیقی حمایت کند. اگر اهمیتی که به سینما داده می شود به موسیقی داده شود، مطمئناً موسیقی بیش از سینما در میادین بین المللی جوایز و افتخاراتی برای کشور به ارمغان خواهد آورد. تأثیر موسیقی بسیار زیاد است. یک فیلم را شاید یک یا دو مرتبه ببینیم، اما یک قطعه ی موسیقی خوب را شاید تا آخر عمر مکرراً گوش کنیم.
* در حال حاضر نیاز اساسی موسیقی کشور را چه می دانی؟
من تجربه ی کنسرت در اکثر شهرهای کشور را داشته ام و متوجه شدم که متاسفانه در بسیاری از شهرها، سالهاست مجوز اجرای هیچ کنسرتی برای هنرمندان صادر نشده است. مردم هر شهر همانقدر که به سینما یا تئاتر می روند، خواهان رفتن به کنسرت هستند. اگر امکانات برگزاری کنسرت در تمامی شهرهای کشور فراهم شود، صنعت موسیقی به یکی از پر درآمد ترین صنعت ها تبدیل می شود و حتی می تواند در مقوله ی کارآفرینی کمک زیادی کند.
به نظرم اولین و کوچکترین کاری که دولت جدید می بایست انجام دهد، کمک به راه اندازی یک شبکه ی موسیقی در صدا و سیما است که در آن هنرمندان و گروه هایی که مجوز دیده شدن و شنیده شدن دارند، بتوانند هنر خود را به مردم عرضه کنند. این شبکه مطمئناً به پر بیننده ترین کانال تلویزیونی تبدیل خواهد شد.
* با توجه به برخی گله هایی که همکاران موزیسینت داشته اند، از اوضاع درآمد نوازندگان برایمان بگو.
متاسفانه اکثر نوازندگان نمی توانند از راه نوازندگی امرار معاش کنند. در حال حاضر تنها چند خواننده ی محدود درآمد مناسب دارند. در حالی که به نظر من، خواننده ها بالاتر از نوازنده ها نیستند؛ چون هر نوازنده ای هم که بتواند سالن کنسرت را پر کند، به همان اندازه ی خواننده ها درآمد خواهد داشت. بعضی از خوانندگان پاپ، یک شبه خواننده می شوند. ولی نوازنده ها یک عمر با عشق تمرین و تلاش کرده اند تا نوازنده شدند.
* اینکه درآمد نوازنده ها مثل خواننده ها نیست، چه دلیلی دارد؟ با اینکه نوازنده ها زحمت زیادی می کشند و هنر زیادی هم خرج می کنند...
به نظر من، پر کردن سالن مهم است. چون خواننده ها راحت تر می توانند جلب توجه کنند، مردم را بیشتر جذب می کنند و درآمد بهتری هم دارند. اگر روی نوازنده، تبلیغات درستی شود و آنقدر هنر داشته باشد که بتواند سالن را پر کند، هیچ فرقی بین نوازنده و خواننده نیست. موضوع مهم، «تبلیغات» است، مشکل از موزییسین ها نیست. برای مثال گروه دارکوب خواننده ندارد، اما می تواند سالن را هم پر کند.
* این را قبول دارم که دارکوب کلکسیونی از بهترین نوازندگان ایران است. اما شانس پر شدن سالن برای فلان خواننده، خیلی بیشتر از این گروه است. چرا مردم گرایش چندانی به موسیقی بی کلام ندارند؟
پاسخ این سوال به همان مسئله ی تبلیغات بر می گردد. شاید دلیلش این باشد که این گروه درست و آنگونه که شایسته است معرفی نشده است. اگر شبکه ی موسیقی وجود داشته باشد و کلیپ هایی از گروه دارکوب پخش شود، شک نکن گرایش مردم به سمت این موسیقی بیشتر می شود.
* جایگاه سبک های مختلف موسیقی را چطور می بینی؟
فرقی بین موسیقی پاپ و سنتی نمی بینم. چون موسیقی بر مبنای علاقه ی موزیسین و برآمده از روح و جان اوست و برای من هر سبکی از موسیقی محترم است؛ راک، پاپ، سنتی و...، همه قابل احترامند.
* سلیقه ی خودت با کدام سازگار است؟
در مواقعی که نیاز به شنیدن موسیقی خوب و قوی دارم، متاسفانه موسیقی ایرانی گوش نمی کنم. بهترین خواننده ی کشور را دکتر محمد اصفهانی می دانم، اما سلیقه ی موسیقایی ام به سیروان خسروی نزدیک است. سبک مورد علاقه ام در درجه ی اول جَز و مخصوصاً Latin Jazz، و بعد سنتی است و موسیقی الکترونیک و هاوس نیز از مهمترین علاقه مندی های من است.
* تو تجربه ی همکاری با چند تئاتر موفق را هم داشته ای. کمی در این باره توضیح بده.
من بین هنر تئاتر یا سینما و موسیقی، تفاوت چندانی نمی بینم. نوازنده های موسیقی و هنرپیشه های تئاتر، مثل هم هستند؛ چون روی صحنه و در لحظه هنر را خلق می کنند.
دو تجربه ی بسیار شیرین در دنیای تئاتر داشتم. 90 شب در کنار استاد همایون نصیری و آرش پژند مقدم در نمایش «آمدیم، نبودید، رفتیم» با بازی هنرمندانی چون مهناز افشار، هانیه توسلی، سیامک انصاری، بابک حمیدیان و... به کارگردانی «رضا حداد» - که پرفروشترین تئاتر تاریخ کشور بوده - همکاری داشتیم که تجربه ی بسیار خوبی بود. کم پیش می آید که نوازنده بتواند 90 شب متوالی اجرا داشته باشد. همچنین در تئاتر موزیکال امین حیایی هم حضور داشتم.
* برای آینده ی هنری خودت چه افقی مد نظر داری؟
دوست دارم به بالاترین جای ممکن برسم و بهترین جایزه های دنیا را ببرم. دوست دارم موسیقی ایران برنده ی این جایزه ها باشد چون پتانسیلش وجود دارد. همانطور که اصغر فرهادی «اسکار» گرفته، ایرانی ها خیلی بیشتر می توانند «گرمی» بگیرند. همچنین دوست دارم همیشه با بهترین ها کار کنم، چرا که شروع فعالیتم هم با بهترین ها بوده است.
* چه برنامه ی خاصی برای آینده داری؟
در حال کار روی آلبوم اولم هستم که در آن از کمک و همراهی «پویا نیکپور» بهره می گیرم و اینجا از ایشان تشکر و قدردانی می کنم. فعلاً ترجیح می دهم توضیح زیادی در مورد آلبوم ندهم! فقط بگویم که در فضای موسیقی الکترونیک و تلفیق آن با پرکاشن است و شاید حتی وکال هم داشته باشد.
* برای آشنایی بیشتر مخاطبین، به سبک کلیشه ای مطبوعات یک بیوگرافی مختصر از خودت ارائه بده!
متولد 25 فروردین 1364 در محله یوسف آباد تهران هستم. از سن 9 سالگی نوازندگی سنتور را آغاز کردم و از اساتید مختلفی از جمله پشنگ کامکار بهره بردم. بعدها به دانشگاه رفتم و مهندسی شیمی نساجی خواندم. آن زمان نزد همایون نصیری رفتم تا ساز پرکاشن که از کودکی به آن علاقه مند بودم را بیاموزم.
* چه زمانی فعالیت جدی در موسیقی را آغاز کردی؟
فعالیت حرفه ای ام در موسیقی از سال 89 طی همکاری با گروه دارکوب آغاز شد. خیلی خوش شانس هستم که در اولین حضور حرفه ای ام در موسیقی، با بهترین های این عرصه همکاری کردم؛ با دکتر «محمد اصفهانی» که بهترین خواننده ی ایران پس از انقلاب اسلامی است و گروه «دارکوب» که بهترین گروه ایرانی و در واقع تیم ملی نوازنده ها است. برنده شدن تندیس بهترین اجرای سال 91 در جشن «موسیقی ما»، مهر تاییدی بر صحت این حرف است. اگر این جشن از سال 86 برگزار می شد، گروه دارکوب هر سال این جایزه را دریافت می کرد. تک تک نوازندگان گروه دارکوب، بهترین های ساز خودشان هستند. گروه دارکوب توانایی درخشش در عرصه های بزرگ جهانی را دارد و دست اندر کاران باید کمک کنند تا چنین گروه هایی بتوانند تورهای خارجی برگزار نمایند تا جایگاه والای موسیقی ایرانی را به جهانیان نشان دهیم. همانطور که ترکیه در این زمینه پیشرفت کرده است.
* علاوه بر دارکوب کار چه گروه دیگری را می پسندی؟
دارکوب، دیوار و رومی، به عقیده ی من بهترین گروه های موسیقی ایران هستند.
* علی رغم اینکه نوازندگان خوب زیادی در کشور داریم، اما در همه ی این سالها تنها تعداد محدودی گروه شاخص مانند اینهایی که نام بردی معرفی شده اند. در حالی که در مورد خواننده ها این طور نبوده و چهره های جدید زیادی روی بورس آمده اند. دلیل این مسئله چیست؟
ببین، یک سری نوازنده بر اساس علاقه های خودشان، نشستند و در خانه شان تمرین کردند. میزان این علاقه برای بعضی آنها آنقدر بالا بوده که باعث شد تا تشکیل گروه بدهند؛ در حالی که می دانستند درآمد آنچنانی نخواهند داشت. وقتی انگیزه ای برای درآمدزایی نباشد، کمتر کسی اقدام به چنین کاری می کند و واقعاً وجود همین تعداد محدودی که اینقدر علاقه داشتند که نتوانستند جلوی خود را بگیرند را هم باید به فال نیک گرفت و به آنها تبریک و دست مریزاد گفت.
* نظرت درباره ی اهمیت موسیقی و اوضاع آن در کشور ما چیست؟
موسیقی مظلوم واقع شده است و باید گفت مظلوم هم کمتر از ظالم مقصر نیست. باید بزرگان موسیقی پا در میانی کنند تا در دولت جدید، این صنعت پولساز به جایگاه اصلی اش در جامعه باز گردد. دیدن و شنیدن موسیقی از طبیعی ترین نیازهای روزانه ی هر انسان است. وقتی تبلیغات درستی در این زمینه نباشد، مردم با پناه بردن به موسیقی غربی و یا موسیقی های ضعیف غیر مجاز، این نیاز را ارضا می کنند. دولت باید از موسیقی حمایت کند. اگر اهمیتی که به سینما داده می شود به موسیقی داده شود، مطمئناً موسیقی بیش از سینما در میادین بین المللی جوایز و افتخاراتی برای کشور به ارمغان خواهد آورد. تأثیر موسیقی بسیار زیاد است. یک فیلم را شاید یک یا دو مرتبه ببینیم، اما یک قطعه ی موسیقی خوب را شاید تا آخر عمر مکرراً گوش کنیم.
* در حال حاضر نیاز اساسی موسیقی کشور را چه می دانی؟
من تجربه ی کنسرت در اکثر شهرهای کشور را داشته ام و متوجه شدم که متاسفانه در بسیاری از شهرها، سالهاست مجوز اجرای هیچ کنسرتی برای هنرمندان صادر نشده است. مردم هر شهر همانقدر که به سینما یا تئاتر می روند، خواهان رفتن به کنسرت هستند. اگر امکانات برگزاری کنسرت در تمامی شهرهای کشور فراهم شود، صنعت موسیقی به یکی از پر درآمد ترین صنعت ها تبدیل می شود و حتی می تواند در مقوله ی کارآفرینی کمک زیادی کند.
به نظرم اولین و کوچکترین کاری که دولت جدید می بایست انجام دهد، کمک به راه اندازی یک شبکه ی موسیقی در صدا و سیما است که در آن هنرمندان و گروه هایی که مجوز دیده شدن و شنیده شدن دارند، بتوانند هنر خود را به مردم عرضه کنند. این شبکه مطمئناً به پر بیننده ترین کانال تلویزیونی تبدیل خواهد شد.
* با توجه به برخی گله هایی که همکاران موزیسینت داشته اند، از اوضاع درآمد نوازندگان برایمان بگو.
متاسفانه اکثر نوازندگان نمی توانند از راه نوازندگی امرار معاش کنند. در حال حاضر تنها چند خواننده ی محدود درآمد مناسب دارند. در حالی که به نظر من، خواننده ها بالاتر از نوازنده ها نیستند؛ چون هر نوازنده ای هم که بتواند سالن کنسرت را پر کند، به همان اندازه ی خواننده ها درآمد خواهد داشت. بعضی از خوانندگان پاپ، یک شبه خواننده می شوند. ولی نوازنده ها یک عمر با عشق تمرین و تلاش کرده اند تا نوازنده شدند.
* اینکه درآمد نوازنده ها مثل خواننده ها نیست، چه دلیلی دارد؟ با اینکه نوازنده ها زحمت زیادی می کشند و هنر زیادی هم خرج می کنند...
به نظر من، پر کردن سالن مهم است. چون خواننده ها راحت تر می توانند جلب توجه کنند، مردم را بیشتر جذب می کنند و درآمد بهتری هم دارند. اگر روی نوازنده، تبلیغات درستی شود و آنقدر هنر داشته باشد که بتواند سالن را پر کند، هیچ فرقی بین نوازنده و خواننده نیست. موضوع مهم، «تبلیغات» است، مشکل از موزییسین ها نیست. برای مثال گروه دارکوب خواننده ندارد، اما می تواند سالن را هم پر کند.
* این را قبول دارم که دارکوب کلکسیونی از بهترین نوازندگان ایران است. اما شانس پر شدن سالن برای فلان خواننده، خیلی بیشتر از این گروه است. چرا مردم گرایش چندانی به موسیقی بی کلام ندارند؟
پاسخ این سوال به همان مسئله ی تبلیغات بر می گردد. شاید دلیلش این باشد که این گروه درست و آنگونه که شایسته است معرفی نشده است. اگر شبکه ی موسیقی وجود داشته باشد و کلیپ هایی از گروه دارکوب پخش شود، شک نکن گرایش مردم به سمت این موسیقی بیشتر می شود.
* جایگاه سبک های مختلف موسیقی را چطور می بینی؟
فرقی بین موسیقی پاپ و سنتی نمی بینم. چون موسیقی بر مبنای علاقه ی موزیسین و برآمده از روح و جان اوست و برای من هر سبکی از موسیقی محترم است؛ راک، پاپ، سنتی و...، همه قابل احترامند.
* سلیقه ی خودت با کدام سازگار است؟
در مواقعی که نیاز به شنیدن موسیقی خوب و قوی دارم، متاسفانه موسیقی ایرانی گوش نمی کنم. بهترین خواننده ی کشور را دکتر محمد اصفهانی می دانم، اما سلیقه ی موسیقایی ام به سیروان خسروی نزدیک است. سبک مورد علاقه ام در درجه ی اول جَز و مخصوصاً Latin Jazz، و بعد سنتی است و موسیقی الکترونیک و هاوس نیز از مهمترین علاقه مندی های من است.
* تو تجربه ی همکاری با چند تئاتر موفق را هم داشته ای. کمی در این باره توضیح بده.
من بین هنر تئاتر یا سینما و موسیقی، تفاوت چندانی نمی بینم. نوازنده های موسیقی و هنرپیشه های تئاتر، مثل هم هستند؛ چون روی صحنه و در لحظه هنر را خلق می کنند.
دو تجربه ی بسیار شیرین در دنیای تئاتر داشتم. 90 شب در کنار استاد همایون نصیری و آرش پژند مقدم در نمایش «آمدیم، نبودید، رفتیم» با بازی هنرمندانی چون مهناز افشار، هانیه توسلی، سیامک انصاری، بابک حمیدیان و... به کارگردانی «رضا حداد» - که پرفروشترین تئاتر تاریخ کشور بوده - همکاری داشتیم که تجربه ی بسیار خوبی بود. کم پیش می آید که نوازنده بتواند 90 شب متوالی اجرا داشته باشد. همچنین در تئاتر موزیکال امین حیایی هم حضور داشتم.
* برای آینده ی هنری خودت چه افقی مد نظر داری؟
دوست دارم به بالاترین جای ممکن برسم و بهترین جایزه های دنیا را ببرم. دوست دارم موسیقی ایران برنده ی این جایزه ها باشد چون پتانسیلش وجود دارد. همانطور که اصغر فرهادی «اسکار» گرفته، ایرانی ها خیلی بیشتر می توانند «گرمی» بگیرند. همچنین دوست دارم همیشه با بهترین ها کار کنم، چرا که شروع فعالیتم هم با بهترین ها بوده است.
* چه برنامه ی خاصی برای آینده داری؟
در حال کار روی آلبوم اولم هستم که در آن از کمک و همراهی «پویا نیکپور» بهره می گیرم و اینجا از ایشان تشکر و قدردانی می کنم. فعلاً ترجیح می دهم توضیح زیادی در مورد آلبوم ندهم! فقط بگویم که در فضای موسیقی الکترونیک و تلفیق آن با پرکاشن است و شاید حتی وکال هم داشته باشد.
منبع:
اختصاصی موسیقی ما
تاریخ انتشار : دوشنبه 4 شهریور 1392 - 13:35
اخبار مرتبط
«آوای جادویی» یک قسمتِ ویژه داشت
به آهنگسازی حسام ناصری و ترانه‌ی حسین غیاثی
شش سال پس از بازگشت به ایران برای اولین‌بار مطرح شد
با اجرای قطعات خاطره‌انگیز
با داوری محمد اصفهانی، رضا صادقی، رضا یزدانی، محمد معتمدی و علیرضا افکاری
در نظرسنجی یک برنامه‌ی رادیویی
در فیلمی به کارگردانی «محمد حسین لطیفی»
از سوی شورا عالی انقلاب فرهنگی و در رشته خوانندگی موسیقی ایرانی
خواننده باسابقه به مناسبت درگذشت «علی مرادخانی» پیام تسلیت منتشر کرد
چکامه: پیوند شعر و موسیقی
پس از انتشار مصاحبه‌ای از رئیس جمهور سابق ایران و اظهارنظر درباره این خواننده
اطلاعات محرمانه از آلبوم‌هایی که انتشار آنها به خاطر شیوع «کووید – 19» به تعویق افتاد
همزمان با انتشار آهنگ «سرباز وطن» عنوان شد
در قالب پروژه‌ای به کارگردانی «محمدحسین لطیفی» شنیده خواهد شد
حسن فتحی: من خواننده گروه موسیقی در مدرسه بودم
مراسم بزرگداشت «فریدون شهبازیان» با حضور اهالی ادب و هنر برگزار شد
سه‌شنبه ۳۱ اردیبهشت
جزئیات اختصاصی «موسیقی ما» از تیتراژهای تلویزیون در ماه مهمانی خدا
 |
|||||
 |
 |
 |
 |
 |
 |
آخرین مطالب
در پاسداشت رسوم و آیین یلدایی ایران
عکس‌های اختصاصی موسیقی ما
عکس‌های اختصاصی موسیقی ما
عکس‌های اختصاصی موسیقی ما
عکس‌های اختصاصی موسیقی ما
سیمرغ برای سومین بار تمدید شد
عکس‌های اختصاصی موسیقی ما
عکس‌های اختصاصی موسیقی ما
اختصاصی موسیقی ما
در همکاری مجدد با علیرضا افکاری
ظهر روز یکشنبه ۲۷ آبان
از شانزدهم آبان و به همت موسسه «آوای فروهر»
نشست خبری پروژه‌ی «سیمرغ» اثر استاد آهنگ‌ساز با حضور آرش امینی، حبیب صبور و مصطفی جعفری برگزار شد
عکس‌های اختصاصی موسیقی ما
عکس‌های اختصاصی موسیقی ما
عکس‌های اختصاصی موسیقی ما
عکس‌های اختصاصی موسیقی ما
عکس‌های اختصاصی موسیقی ما
پس از یک دهه دوری از صحنه
عکس‌های اختصاصی موسیقی ما
دیدگاه‌ها
سلام نه اینکه چون ایشون با محمد اصفهانی کار میکنند ازیشون به عنوان برترین یاد میکنند ..
محمد اصفهانی و اقعا برترینه و قابل ستایش
ولی یک انتقاد اساسی که واقعا خودم به ایشون دارم اینه که ایشون خیلی راحت و با ارامش خیال دیر به دیر دارن البوم تهیه میکنن بدون اینکه به نیاز موسیقایی کشور توجه کنند ..
به نظرم یک خواننده هر چقدر هم که بزرگ باشه باید یک پروسه زمانی کوتاهی رو برا دادن البوم قرار بده نه مدت زمان طولانی که مردم با شنیدن اهنگکهای تکراری هر چقدر هم زیبا تمایل به شنیدن صداها و خوانندهای جدید باشند ..
حتی اون 4 خواننده بزرگ و بیشکسوت لس انجلسی هم با دادن تک اهنگهای مداوم خودشون رو از بازار دور نگه نداشتند !!!! متاسفانه محمد اصفهانی سکوتش تو دادن البومها طولانی شده
واقعا کاش محمد اصفهانی عزیز می دونست که اون صدای آسمانی که داره و مورد تایید خیلی هاست(توی همین موسیقی ما از قول بسیاری از خوانندگان درجه یک کشور از رضا صادقی و محسن چاووشی تا احسان خواجه امیری و...... )رو باید بیش از این در اختیار مردم بگذاره.بدون شک کسی که در دولت قبلی مورد بی مهری زیادی قرار گرفت و خیلی ها می دونن چرا هم اکنون باید خودش رو برای پرواز صداش به آسمان آماده کنه
افزودن یک دیدگاه جدید