موسیقی ما – بابک ریاحی پور: به نظر من قطعات آلبوم «بیست شهریور» با صدای «علی شوکت» از کیفیت خوبی برخوردار است. همیشه در ایران یک سری آلبوم های خوبی وجود دارند که شنیده نمی شوند و در میان سیل آلبوم های پاپ نادیده گرفته می شوند و این آلبوم هم از همین موارد است. آلبوم سبک راک دارد و طبیعتا این سبک با وجود مخاطبان گسترده ای که دارد خیلی دیده نمی شود. البته احساس کردم که این آلبوم قربانی جریانات پخش نیز شده باشد و برای من جای سوال داشت که چرا در بازار خیلی موفق نشده است. ترانه های این مجموعه خوب است و حرف هایی برای گفتن دارد.

موسیقی و تنظیم خوبی هم داشت و جزو معدود آلبوم هایی بود که وقتی آن را تهیه کردم تا پایان گوش دادم و لذت بردم! من معمولا آلبوم هایی که گوش می دهم به پایان نمی رسند!.

اکثر مشکلاتی که ما در این قبیل آثار داریم این است که کلام و ملودی ارتباط زیادی با یکدیگر ندارند ولی ملودی های آلبوم بیست شهریور کاور آثار غربی نیستند و این احساس پیش نمی آید که تنها تغییر اضافه شدن شعر فارسی بوده است. سبک کاملا غربی است ولی احساس نمی کنید که تقلبی است و هویت ایرانی در آن وجود دارد و احساس نمی شود که ملودی و کلام به زور در کنار هم قرار گرفته اند. از سوی دیگر نوازنده های آلبوم کار خود را به خوبی انجام دادند و این هم یکی دیگر از نقاط قوتی است که به وضوح مشخص است. شاید تنها ایرادی که بتوان به بیست شهریور داشت این است که باید یک یا دو قطعه مردمی تر به آلبوم اضافه می شد. منظور من از مردمی تر این است که از لحاظ ساختاری کمی ساده تر برخورد می شد تا برای افراد غیرموزیسین نیز جذاب باشد. باز هم می گویم که مهمترین نقطه ضعف این آلبوم بدشانسی آن بود.

به نظر من مهمترین مشکل «علی شوکت» این است که خیلی انسان خوبی است! علی را از قدیم می شناسم و هنرجوی گیتار بیس من بود و بسیار با اخلاق است و خواننده ای است که با سازها آشنایی دارد. اگر من جای علی شوکت بودم از لحاظ ظاهری در خودم تغییرات عمده ای را به وجود می آوردم تا بیشتر شبیه خوانندگان راک بشوم. به عنوان مثال اگر کسی با آثار «کاوه آفاق» آشنایی نداشته باشد از ظاهر او می تواند نوع کارهایش را حدس بزند اما علی شوکت پوشش خیلی ساده ای دارد و بیشتر شبیه خوانندگان پاپ است. باید در هر سبک کاراکتر ظاهری نیز با شاخه کاری همخوانی داشته باشد. یا در طراحی کاور آلبوم بیست شهریور باید این نکته رعایت می شد اگر به سی دی او نگاه کنید تصوری از موسیقی راک نخواهید داشت. همچنین ساخت کلیپ برای معرفی آثار راک بسیار مناسب است و او باید در این زمینه نیز فعالیت کند. آینده کاری علی شوکت به شانس و تقدیر نیز بستگی دارد. اگر مدیریت خوبی پشت سر او قرار داشته باشد می تواند موفق باشد. افراد کمی در این سبک داریم و از همه بدتر این است که افراد کمی داریم که کار خوب انجام می دهند. علی جزو کسانی است که کار خوب انجام می دهد و آینده خوبی را دارد. یک مدیریت خوب و برنامه تبلیغاتی در موفقیت او قطعا تاثیرگذار خواهد بود و در غیر اینصورت حقیقتا احتمال موفقیت کمی دارد.

ما نمونه هایی نظیر گروه «the ways» یا «اوهام» را داشتیم که در سبک راک موفق شدند و این مواردی که ذکر کردم در کنار کار خوبی که ارائه می دادند ، مدیریت و هماهنگی و تبلیغات مناسبی داشتند. علی شوکت باید در همین تیپ فعالیت کند و با پاپیولارتر شدن کارهایش مخالف هستم. در ابتدا گفتم که باید قطعات مردمی تر به آلبوم خود اضافه می کرد اما نباید تیپ کاری خود را عوض کند. در گروه های آلترناتیو راک آمریکایی اینگونه است که نوازنده ها خیلی نمی نوازند و تمرکز روی وکال و خواننده و ملودی محور است. علی به این کارها نیز احتیاج دارد چون احساس کردم که نوازنده ها یک مقدار در قطعات آلبوم جلو می رفتند. خیلی خوشحال هستم که بچه ها در این عرصه فعال هستند و من می دانم که علی شوکت چند سال به دنبال انجام این کار بود. از روز اول که گفت می خواهم آلبوم تولید کنم تا روزی که آلبوم منتشر شد کار او را دنبال کردم. خیلی خوب است که این افراد با انگیزه را داریم که با وجود تمام موانع کار را پیگیری می کند.

امیدوارم شرایطی فراهم شود که چهره های جوان و جدیدتر هم بتوانند به راحتی برنامه اجرا کنند. زیرا اکنون سالن ها مونوپل خواننده های پاپ است و سالن های بیشتری داشته باشیم قطعا خواننده هایی مثل علی زودتر رشد می کردند. منظورم این است که جاهایی باشد که پروسه اخذ مجوز راحت تری داشته باشند تا گروه های جوان با مشکلات کمتری برنامه را اجرا کنند.