موسیقی ما - سامان احتشامی با اشاره به‌این مطلب که زمانی تالار وحدت را به تئاتری‌ها نمی‌دادند، افزود: امروز در حالی تالار وحدت در اختیار تئاتری‌ها است که آن‌ها سالن‌های خودشان را دارند، زیرا آن‌ها بازیگر چهره دارند و ما چهره نیستیم. چون مردم ما را در تلویزیون نمی‌بینند. آن وقت تالاری که مخصوص اپرا و موسیقی‌ است به تئاتری‌ها می‌دهند.

این پیانیست که به تازگی آلبومی را با همکاری محمد سریر منتشر کرده است در این باره گفت: گویا صحبت‌هایی درباره آلبوم «شادی تو» شده است و گفته‌اند که اگر کسی در مدت کوتاهی کیبورد زده باشد می‌تواند این اثر را بنوازد. شاید دلیل این حرف آهنگ‌های شاد و شنگول این اثر باشد.

او ادامه داد: شاید بعضی‌ها فکر می‌کنند این اثر عوام پسندانه است و برای همین به آن خرده گرفته‌اند. اما من این اثر را موجب دق کسانی می‌دانم که نمی‌توانند شادی مردم را ببینند.

وی افزود: من در این اثر ملودی‌های استادم محمد سریر را تنظیم مجدد کردم و هر کسی کمتر از ۱۰ سال ساز زده باشد نمی‌تواند حتی دو میزان از این اثر را اجرا کند. شادی حق ماست.

این هنرمند که قرار است به زودی در تالار وحدت کنسرت داشته باشد‌، توضیح داد: کنسرت پیانو، ملودیکا و سازهای کوبه‌ای ۱۵ مرداد ماه و در ساعت ۲۲ در تالار وحدت برگزار خواهد شد. کنسرت ما تشکیل شده از هشت نوازنده است که بنده به همراه پیمان جوانمرد و سینا سلیم‌زاده پیانو و ملودیکا خواهیم نواخت. یلدا صمدی (پیانو و پرکاشن) ‌، رضا دربندی‌ (دف) ‌، لیلی تنساز‌ (کوزه و دایره)، ‌ عمران فروزش (ضرب) و شایان ریاح (پرکاشن) می‌نوازند.

وی افزود: قطعات کنسرت ما در هیچ ژانری نمی‌گنجد هدف ما از اجرای این کنسرت در درجه اول یک کار فرهنگی است و در درجه دوم به نمایش گذاشتن تکنیک‌های ساز پیانو همراه با ملودیکا و سازهای کوبه‌ای است.

این هنرمند در همین باره توضیح داد: حدود ۵ سال پیش در یک ساز فروشی بودم که چشمم به ملودیکا افتاد از آنجا که با کلاویه‌ها و شاسی‌های پیانو آشنا هستم دیدم ملودیکا را هم می‌توان مثل شاسی‌های پیانو نواخت در حالی که می‌توان مثل ساز‌های بادی در آن دمید و نغماتی را خلق کرد.

احتشامی ادامه داد: سرانجام با آن اجرا کردم و صدای آن را مشابه به صدای گارمون و آکاردئون دیدم. در کنسرت‌هایم از این ساز استفاده کردم و ‌آن را کنار ساز عظیم الجثه و بین المللی پیانو قرار دادم. خیلی‌ها می‌گفتند این ساز به درد بچه‌ها و کلاس‌های ارف می‌خورد اما من با قدرت این کار را انجام دادم به گونه‌ای هم اکنون این ساز فراگیر شده است و در کنسرت‌ها خیلی از نوازندگان کیبورد ملودیکا هم می‌نوازند.

او معتقد است که موجب مجدد دیده شدن ساز ملودیکا شده است و برای همین تصمیم گرفت که آلبومی را هم برای این سازم ضبط کند.

سامان احتشامی درباره فضای کنسرت پیش‌رویش توضیح داد: قرار است در این کنسرت قطعات خاطره انگیزی را اجرا کنیم به گونه‌ای که مردم یاد خاطرات گذشته‌اشان بیفتند. موسیقی فیلم، ‌ موسیقی محلی ایران‌، موسیقی محلی خارجی‌، پاپ ایرانی و غربی‌، موسیقی ملی ایران و... فضای کار ما را تشکیل می‌دهد و می‌خواهیم نشان بدهیم که با ساز پیانو می‌توان چه نغماتی را اجرا کرد تا مردم بدانند قرار نیست با این ساز فقط قطعات موتزارت نواخته شود.

این هنرمند یادآور شد: من به عنوان یک ایرانی افتخار می‌کنم که نغمات سرزمین خودم را با ساز فرنگی‌ها اجرا می‌کنم.

وی در پاسخ به سوالی مبنی بر اینکه چرا در کنسرت‌هایش با شاگردهای خود به روی صحنه می‌رود، توضیح داد: همانطور که بنده در سن ۱۷ سالگی توسط زنده یاد همایون خرم، ‌محمد علی کیانی‌نژاد و محمد سریر به روی صحنه رفته‌ام و دیده شدم. من هم وظیفه خودم می‌دانم که موجب دیده شدن شاگردانم بشوم. البته کلمه شاگرد به درد نانوایی می‌خورد و بهتر است از کلمه هنرجو استفاده کنیم. به نظر من آدم نباید بخیل باشد حسادت هم نداشته باشد. باید این شرایط برای استعداد‌ها وجود داشته باشد تا خودشان را نشان دهند.

او که قرار است شامگاه چهارشنبه و در ساعت ۲۲ کنسرت بدهد‌، درباره زمان انتخاب شده برای اجرایش توضیح داد: عزیزانی که تالار وحدت را مدیریت می‌کنند به ما دستور دادند که اجرا ساعت ۱۰ شب باشد زیرا در‌‌‌ همان شب اجرای تئا‌تر در تالار وحدت است که تئا‌تر برای خودش دکور و صدابرداری دارد و احتمالا از نظر دوستان نور و صدابرداری کنسرت مهم نیست.

وی افزود: ما در این اجرا با حداقل امکانات کنسرت می‌دهیم. البته اگر هیچ چیز هم نبود با یک شمع اجرا می‌رفتیم. سازهای کنسرت من طوری است که اگر صدابرداری هم انجام نشود کار پیش خواهد رفت.

این هنرمند پیانیست که یازده تیر ماه در یک نشست خبری سخن می‌گفت اضافه کرد: زمانی تالار وحدت را به تئاتری‌ها نمی‌دادند اما امروز در حالی تالار وحدت در اختیار تئاتری‌ها است که آن‌ها سالن‌های خودشان را دارند زیرا آن‌ها بازیگر چهره دارند و ما چهره نیستیم. چون مردم ما را در تلویزیون نمی‌بینند. آن وقت تالاری که مخصوص اپرا و موسیقی‌ است به تئاتری‌ها می‌دهند. گویا تئا‌تر شهر بعد از بازسازی جدید هنوز نقطه کور دارد و صدای سالن خوب نیست. بنابراین در تنها سالن آکوستیک و سالم مملکت تئا‌تر اجرا می‌کنند.

سامان احتشامی که در تئا‌تر «ترانه‌های قدیمی» با محمدر حمانیان همکاری داشت‌، درباره حضور نداشتنش در نمایش ترانه‌های محلی گفت: ۱۰ سال پیش محمد رحمانیان را در خیابان دیدم و سی دی یکی از کار‌هایم را به سمت او پرت کردم که در ماشینش نشسته بود. رحمانیان به من گفت تو چه کسی هستی؟ من هم پاسخ دادم من‌‌‌ همان یارو هستم که در این سی دی پیانو زده است. این موضوع باب آشنایی من و رحمانیان بود.

وی افزود: این داستان جرقه‌ای برای همکاری من با رحمانیان شد و اجرایی که قرار بود حدود ۵ شب به روی صحنه برود به مدت ۳۲ شب اجرا شد و در آینده در شهرهای دیگر هم به روی صحنه نمی‌رود. اما دلیل حضور نداشتن در «ترانه‌های محلی» این است که از آنجایی که پروین خلعتبری آهنگساز اثر است دوست داشت سازهای محلی در کنار پیانو قرار گیرند و خواننده‌های دیگری هم به غیر از علی زند وکیلی در کار بخوانند. بنده از آنجا که خواننده‌ها و نوازنده‌ها را نمی‌شناختم و نیاز به تمرین با گروه داشتیم از این کار انصراف دادم. به هر حال بنده شاگرد پیانو هم دارم و درآمد من از این راه می‌گذرد.

او در پاسخ به سوالی مبنی بر اینکه چرا معمولا اجرا‌هایش را بی‌کلام به صحنه می‌برد گفت: از آنجایی که ما توانایی داریم احساس خودمان را توسط ساز بیان کنیم نیازی به کلام نداریم و از خواننده استفاده نمی‌کنیم تمام آثار بنده بی‌کلام است و اگر با خواننده‌ای کار کردم درخواست از سوی آن‌ها بوده است.