خطاب به طرفداران آقای پاشایی:
1.حتما اگه دکتر اباذری می دانست که حرفشون برای عموم مردم پخش میشه ، با ملاحظات بیشتری حرف می زدند تا طرفداران این خواننده ناراحت نشن
2.من خودم یکی دوتا از آهنگ های آقای پاشایی رو گوش می کردم اما موسیقی آقای پاشایی تمام دنیای من نبود و موسیقی های سطح بالاتری رو هم گوش می کنم
3- طرفداران آقای پاشایی که حرف از اخلاق و ایمان ایشون میزنند پس چرا خودشون ادب رو رعایت نمی کنند و به مخالفاشون توهین می کنن و فحش میدن ، اگه می گید آقای اباذری توهین کرده ، پس چرا خودتون هم همون کار رو می کنید
4- هدف هنر و موسیقی آگاهی بخشی است ، سوال من از طرفداران آقای پاشایی اینه که که چقدر نسبت به مسائلی که تو کشور داره اتفاق می افته باخبر هستید ؟ به قول دکتر اباذری چقدر از سیاست زدایی ها آگاه هستید
5-دکتر اباذری هیچ دشمنی ای با شخص آقای پاشایی و طرفدارانش نداشته و اگه حرفی زدن به از سر دلسوزی بوده
6- شما اگه آقای پاشایی و خواننده های امثال ایشون را دوست دارید یا هر علاقه ی دیگه ای مثل علاقه به تیم های فوتبال دارید ، حرفی نیست بسیار خوب ، اما این نکته رو هم در نظر داشته باشیم که تو جامعه ما چی میگذره و ما چه مسئولیت نسبت به جامعه و آینده خودمون داریم؟

خوشحالم که سایت موسیقی ما داره به سمتی میره که روی یک موضوع بصورت «پرونده وار» بحث بشه ولی ملاحظاتی رو لازمه خدمت اقای نصیری یاداور شم:

1-جناب نصیری عزیز. اگر قراره مطلبی بنویسید یا پاسخی بدهید، بهتره حرف تازه ای درونش باشه نه اینکه صرفا یک سری کامنت موافقینتون رو در یک متن بلند که هیچ حرف جدیدی برای گفتن ندارد تکرار کنید. اون کامنت ها رو ما هم خوندیم و چیز جدیدی و حرف تازه ای درونش شخصا ندیدم که بخوام حتی در مقام پاسخگویی بعنوان یکی از موافقینِ متن اقای بهاری ظاهر بشم!مثلا کامنتی که نقل قول کردید:
«کسی که مایلز دیویس دوست دارد، مایلز دیویس دوست دارد. همین. من پاشایی دوست ندارم. خب ندارم. دلیلی بر بد بودن کار او نیست. موسیقی پاپ سلیقه ای است. خودت می‌دانی که خیلی پارامترها باعث می‌شود یک مخاطب از یک جنس صدا، یک نوع ملودی و یک جور تنظیم خوشش بیاید یا نه. به همین راحتی است موسیقی پاپ....»

اولا اینکه مطلقا تایید میکنید موسیقی پاپ سلیقه ای است، جای سوال داره!
من بنظرم و در حد سواد خودم میتونم تشخیص بدم صحت حرف اباذری رو که «پاپ هم درجات دارد» .

دوما اصلا بحث داخلِ سبکِ پاپ نیست. دوستتون جناب رئوفی خلاصه حرفشون اینه که موسیقی پاپ سلیقه ایه! حتی اگه این رو بپذیریم، باز هم اباذری داره پاپ رو به عنوان مبتذل ترین سبک میخونه و افراد رو به سبک های فاخرتر مثل موسیقی کلاسیک ارجاع میده. حرف دوست خبرنگارتون نقطه اصلی بحث اباذری رو هدف نگرفته و داره در حاشیه بحث میکنه. که اگر جز این بود بنده قطعا پاسخ ایشون رو زیر کامنتشون داده بودم. فکر نمیکردم شما برای ادامه بحث به این کامنت غیر مرتبط متوسل شید!

2-اگر متن امیر بهاری یک علامت سوال ایجاد کرد و اون،اسلاوی ژیژک و چگونگی واکنش ها به ایشون در واقعیت [و نه در متن امیر بهاری] بود، متن شما پر از علامت سوال های بزرگه...
شکی نیست که ژیژک از طرفداران احساسی این خواننده ها دشنام شنیده! ولی بنظرم اگر ایشون از کارشناسان و بزرگان موسیقی غربی هم نقدی دریافت کرده بود، بهتر بود در همین متن جای نقل قول کردن کامنت صفحات قبلی، به همین موضوع می پرداختید و برای طفره رفتن از پاسخ به چالش امیر بهاری، ایشون رو به ملاقات در اینده و تحقیق در مورد این موضوع ارجاع نمی دادید!
اگر واکنشی واقعا وجود داشت در طی همین چند روزی که از انتشار متنِ امیر بهاری میگذره قابل تحقیق و ارائه بود!!
و علامت سوال های متنِ شما، که ایا واقعا اگر مرتضی در کشور انگلیسی زبان بود،الان بولتن شده بود؟!شما در این متن به شکل زیرکانه ای با نقل قول اوردن از دیگران خودتون در مقابل جواب هایی که ممکنه بگیرید بیمه کردید!

3-یک علامت سوال بزرگ. آیا تشویق پاپ که علی رغم ادعای شما در تمام این سال ها [این تشویق ها]گسترش پیدا کرده(از طریق محدود کردن باقی سبک ها و افراد مشغول در اونها و مجوز ندادن به خیلی از سبکها) و به تجاری شدن این موسیقی (پاپ) انجامیده، به سلیقه مردم و اینکه ایا در عمل میشه جلوی سلیقه مردم ایستاد ارتباطی نداره؟
تو کشوری که اثار غیر فاخر به راحتی هر چه تمامتر عرضه میشن و بازار رو فتح میکنن قطعا تقاضا برای این محصولات زیاد میشه! این رو از اون جهت میگم که نگاه شما یه نگاه بازار ازادیه. که مردم کار خودشونو میکنن ما نمیتونیم جلوی مردم رو بگیریم و از این دست کلیشه ها...!
پس از داخل همین منطق احتمالا میپذیرید که «عرضه، تقاضای خودش رو ایجاد میکنه» !
اگر بپذیرید که تایید کردید نوع مجوز دادن ها توی این سالها به همین خواننده های پاپ، پخش اثارشون در تلویزیون ملی، مجوز کنسرت های کستردسون و... بوده که این اقبال عمومی از اونها رو به وجود اورده. و این یعنی رد شدن گزارتون که " ما نمیتونیم روی سطح سلیقه مردم موثر باشیم"

اگر هم نپذیرید که یعنی حرف اولی که زدید هم نقد میشه چون همه اینها داخل یک کانتکسه. پس عملا باز هم ما میتونیم روی سلیقه مردم موثر باشیم.
از طریق کاملا منطقی و از دلِ حرفاتون، حرفتون رو رد کردم. و در اخر همین نوشتارهای شما و امیر بهاری و...که همه به عنوان نخبگان هنر این جامعه می شناسندتون، قطعا شکل میده به سلیقه مخاطب. نوع اثار عرضه شده در مارکت و موسیقی های فاخر و حمایت و مجوز دادن به خیلی از گروه های زیر زمینی و پخش اثارشون در تلویزیون و در تیتراژها و ...(که در مورد موسیقی پاپ انجام میشه) قطعا شکل میده به سلیقه افراد.

و یک جمله خارج از منطق و مصداق. اگر به یک مدتی به کسی که عاشق فست فوده و مدام ازش استفاده میکنه، از مضراتش بگیم و فروش فست فود رو هم محدود کنیم یا عرضه قضاهای سالم رو بیشتر کنیم، قطعا شخص مثل سابق از فست فود استفاده نخواهد کرد!

4-از امیر بهاری میخوام اگر قرار بر پاسخ دادن به این متنه، حتما متنش حرفهای جدیدی رو در بر داشته باشه و به نقل کامنت و ایجاد سوال های حاشیه ای نپردازه.

**سپاس فراوان از سایت موسیقی ما که با تایید این کامنت از وقتی که نگارنده در جهت نگارشش گذاشته، صیانت میکنه!**

ضمن تشکر از توجه شما به کامنت خوانندگان٬ اینجانب از دوران طفولیت آموزش موسیقی گرفتم و در چهار دانشگاه های مهم دنیا هم تحصییل کردم. و نیمی از زندگیم هم در خارج از وطن بوده ام. روانشناسی و جامغه شناسی و بازاریابی و روابط عمومی و هنر شناسی از کرس های اصلی تحصیلاتم بوده. و هننوز هم باید یاد بگیرم چرا که همیشه انباشت های قبلی به سرعت دگرگون میشوند. به نظر من آقای اباذر خود را با حقایق دنیای امروز به روز نکردند و یا اینکه قصد و نیت دیگری دنبال میکنند که ما از آن بی اطلاع هستیم. فهم پدیده پاشایی بسیار ساده است. جوانی است با استعداد هنری بالا و وارد به تکنولژی موزیک ٬ بسیار خوش صدا٬ با استایل مخصوص خود٬ و کاریزما٬ بسیار نزدیک به مردم کل ایران بود یعنی اگر ماه محرم نبود در اوج ناتوانی در استیج یکی از شهرستانهای دور افتاده فوت میکرد. مردم دوستش داشتند و حس عاطفه که مخصوص بین اعضاء یک خانواده جاریست بین پاشایی و مردم پدیدار شد و در اوج آن٬ مرگ بی موقع او تبدیل به یک تراژدی خانوادگی میشود. آیا فرزند خانواده ای بمیرد اعضاء خانواده را مذمت میشود کرد که چرا عزاداری میکنید و بچه همسایه که بچه بهتری بود چرا برای او عزادار نشدید؟
من از نیت آقای اباذر بی خبرم ولی اگر خوش بین باشم به ایشان میگویم شما بجای کوبیدن و استفراغ آور و مبتذل خواندن این مردم و پاشایی بیگناه از پتانسیل این حرکت و این عشق در راه آبادی نه فقط سیستان بلوچستان بلکه کل ایران سود میجستید. و با تشویق و دلگرمی توان و قدرت مقابله با مشکلات را یاد آوری و پشنهادات و راهکار خود را میدادید. وگرنه با تعویض پاشایی به موتزارت و وردی و بتهون و غیره که هیچ ارتباطی با من ایرانی قرن بیست و یکمی برقرار نمیکنند کاری عبث است. هنر یک بیان و زبان است و باید به روز باشد تا تاثیر گزار باشد. هنر های قدیم را یاد میگیریم و احترام میگذاریم و در موزه هاجا میدهیم ولی این بدان معنی نیست که نگاهمان رو به جلو نباشد و شتاب زمان را در نظر نگیریم.
با احترام

آرش عزیز سلام دوباره
من خیلی به تو ارادت دارم. این ارادت را مستقیما از من نشنیدی ولی همیشه گفته ام که تو یکی از بهترین های صنف ما هستی و بازهم تاکید می‌کنم. اصلا همین هزارصدایی که راه انداختی انقدر بزرگ هست که من دو زانو بنشینم و به حرف‌های تو گوش بدهم. کاری که یک ارگان باید می‌کرد یک تنه و بدون هیچ چشم‌داشتی و با هر مکافاتی که هست داری پیش می‌بری و این ارزشمند است. با هم حرف زدیم، طولانی اما این جا هم چند نکته برایت می‌نویسم ، همین جا. دیدم که همین جا این پایین عرض ادب کنم و پاسخ بدهم بهتر است. مضاف بر این، عزیزی کامنت گذاشته بود که این بحث بیشتر بین من و توست تا تحلیل کلی ماجرا و من چون می‌ترسم مبادا به این حس دامن بزنم (که البته معتقدم نادرست است) حرفم را همین جا با تو می‌زنم.
1 - من مستقیما از تو نامی نیاروردم چون فقط تو نبودی که از این مسئله نوشتی. بزرگان دیگری هم نوشته و به اباذری تاخته بودند. هرچند که کلام تو تاثیرگذارتر از متن‌های دیگر بود.
2 - من خودم به اصطلاح «کلاسیک باز» نیستم ولی به خاطر شغل‌مان سعی کردم در این سال‌ها کلاسیک‌ها را هم بشناسم. اتفاقا بیشتر پاپ گوش می‌کنم. راستش موسیقی کلاسیک انرژی زیادی از من می‌گیرد و مجبورم وقتی خیلی سرحال و شش دانگ هوشیار هستم، تلاش کنم مثلا یکی از سمفونی‌های مالر را گوش کنم. صادقانه سختم است. البته خب به اندازه سختی، لذتش هم دو چندان است. اما آیا کسی می‌تواند به من بگوید که سمفونی 40 موتسارت کمتر از آلبوم تریلیر مایکل جکسون (که اتفاقا موسیقی فوق العاده ای هم داشت) شنیده یا تکثیر یا پخش شده است. همین الان ارکستر سمفونیک تهران بگوید ما می‌خواهیم سمفونی 40 موتسارت را اجرا کنیم دو روزه کل بلیت ها فروش می رود مخصوصا اگر یک ووله یا آگهی صوتی هم داشته باشد که مردم بشنوند این سمفونی کدام است. پس پاپیولار و پرفروش بودن لزوما در جنس موسیقی پاپ نمی‌گنجد (هرچند که پاپ در معنای سبکی تعریف مشخصی دارد ولی اگر پاپ به مثابه عامه پسند بودن را در نظر بگیریم محدودیتی ندارد). مضاف بر این که بحث اباذری خیلی کلی بود و بند کردن به این صفت و فلان مثالی که اباذری می‌زند، به حاشیه رفتن است. آرش عزیز تمام بحث من این است که ما جان کلام اباذری را بی‌خیال شدیم و داریم روی خط حواشی پیش می‌رویم.
3 – من در مطلبم نوشتم که ضعف رفقای مایلز گوش کن و موزیک بازمان این است که حتی جریانات جدی موسیقی ایران را دنبال نمی‌کنند. باز هم می گویم بی خبری آنها و واکنش نداشتن‌شان به موسیقی روز ایران مسئله ساز بوده. اما موسیقی پاپ فقط سلیقه نیست. در خود ایران چندین کتاب در حوزه زیبایی‌شناسی موسیقی نوشته شده است. ازت خواهش می‌کنم فیلم‌های درس-گفتار «فیلمفارسی» اثر استاد حسن حسینی را ببینی . آنجا استاد تشریح می‌کند چرا فیلمفارسی به عنوان یک ژانر تاثیرگذار ، موفق و درست است و واجد تمام ویژگی های یک ژانر هم هست. در بحث های آقای حسینی نکاتی درباره هنر عامه پسند مطرح می‌شود که بسیار راه گشاست. یکبار از استاد پرسیدم شما که انقدر جانب دار فیلمفارسی هستید پس چرا با کمدی‌های بفروش این سال‌های سینمای ایران مشکل دارید نکته جالبی به من گفت: زمان فیلمفارسی عرضه و تقاضا همگن و آزاد بود و این جریان خودش شکل گرفته ولی در حال حاضر سینما تماما دولتی است در نتیجه عملا سینمای عامه پسند به آن مفهوم حقیقی در ایران وجود ندارد. (نقل به محتوا) . فکر نمی کنم حتی مافیای موسیقی پاپ (البته اگر وجود داشته باشد) در ایران صرفا بر اساس خود موسیقی شکل گرفته باشد. می‌گویی تمام دنیا به این سمت رفته و موسیقی پاپ همه جای دنیا همین است. راستش من تمام آلبوم های پاپی که نامزد گرمی شدند برایت می‌آورم با هم گوش کنیم و ببینم در چه سطح از فهم موسیقایی قرار دارند. کار همین اد شرین جوان که با اولین آلبومش حسابی سر و صدا کرده، در ژانر خودش بی نظیر است.(البته که معتقدم گرمی به آلبوم های پاپ جدی داده نمی شود) یا آنتونی همیلتون که آلبومش خیلی فروخت. خیلی از رسانه‌ها از آن به عنوان یکی از بهترین‌‎ها یاد کردند. اتفاقا من چون خیلی پاپ روز دنیا را دنبال می کنم نمی توانم موسیقی پاپ امروز ایران را بپذیرم. حتی در قیاس با ترکیه ما شوخی هستم. همین ابرام تاتلیس ملودی 14 ضربی دارد. (من هم معتقدم نباید مقایسه کرد. گفتی همه جای دنیا همین است گفتم توضیحی هم من بدهم. ) می‌شود گفت که دولتی بودن باعث شده ما در موسیقی پاپ در مورد پاپیولار بودن نتوانیم متکی بر چیزی بحث کنیم که مبنایی مشخص از امر واقع داشته باشد. یعنی بگویم این خوانند به دلیل این شکل از ملودی، این طرز لباس و این طراحی پرفرمنس موفق است. همه اینها می‌تواند تاثیرگذار باشد اما از آنجایی که در رقابت خیلی باز نیست، بالطبع نمی‌توان با قاطعیت حرف زد.
3 – خانم یا آقای اعلایی زاده خیلی از بحث ها را مطرح کرده و من چیز دیگری ندارم بگویم. راستش انتهای کامنتش هم نوشته که اگر من پاسخی دادم، حرف تازه‌ای برای زدن داشته باشم. و این کمی مرا ترساند. امیدوارم تکرار مکررات نکرده باشم.
آرش عزیز من مخلص شما هم هستم و در نهایت صادقانه بگویم هیچ وقت از چیزی که می نویسم مطمئن نیستم چون به قول بزرگواری حقیقت همیشه تا اطلاع ثانوی حقیقت است (تازه اگر حقیقتی در کار باشد). به مطلب تو و حرف‌هایی که تلفنی زدی، بیشتر و بیشتر فکر می‌کنم.

سلام.من با صحبتهای شما موافقم.فقط اون قسمتی که گفتید محبوبیت مرتضی پاشایی بخاط بیماریش و مرگش بوده موافق نیستم.البته بعدش خیلی خوب توضیح دادید که علت محبوبیتش چی بوده:
آنهایی که صدای پاشایی را دوست دارند به احتمال قوی شنوایی حساس تری دارند که زیر و بم‌ها وکوناه بلندی موج صدا و مکث‌های حساب شده را میتوانند حس کنند. همینطور جنس صدا بسیارمعصومانه است سوزی طبیعی دارد که با ترانه عاشقانه به خوبی ارتباط ،و احساس را به شنونده منتقل میکنه. صدایش یکنواخت نیست مانند سازیست که با دیگر آلات موسیقی تلفیق شده است .و تکمیل کننده است. دیگرانی که من شنیدم موزیک شان را شاید یک لحظه مانند وی شوند ولی قادر نیستند که ادامه دهند.