موسیقی ما – بهمن بابازاده : جشنواره بیست و هشتم با چند اتفاق خوب و قابل ستایش شروع شده. اتفاق هایی کاملا خود جوش و بی سر و صدا که البته نباید از دانش والای دبیر بخش بین الملل در زایش و تداوم آن به سادگی عبور کرد.

خانه هنرمندان این روزها به پاتوق خبرنگاران و فعالان حوزه موسیقی تبدیل شده است و صبح علی الطلوع، خیلی ها را با چشم های خواب آلود و پف کرده، به سمت خودش می کشاند. مستند های پر هیجان موسیقی ایران و سایر ملل به قدری در همین یکی دو روزه توانسته مورد توجه قرار بگیرد که بسیاری در تدارک این اند که در روزهای آینده دور و بری هایشان را هم با خودشان به سالن ببرند و بتوانند لذت تماشای تاریخ مصور موسیقی را با آنها قسمت کنند. اتفاق خوب دیگر جشنواره را باید اختصاص یک برنامه زنده رادیویی برای پوشش مستقیم برنامه های پر طرفدار پاپ دانست که در شب اول خیلی ها را از طریق امواج رادیویی به سالن میلاد نمایشگاه آورد تا جریان جشنواره به بطن جامعه هم تزریق شود.

شب پر هیجان گروه «لیان» و اجرای پر شور قطعه «فلک نار» خیلی ها را در تالار وحدت حالی به حالی کرد و حضور «حمید شاه آبادی» در این برنامه و انتقادهای «محسن شریفیان» در حضور ایشان در مورد عدم حمایت در انتشار آلبوم گروه لیان، از نکات جالب توجه شب اول بود که حرارت و هیجان اجرای این گروه را در سالن چند برابر کرد. اجرای وسوسه کننده گروه لیان و همزمانی آن با اجرای احسان خواجه امیری باعث شده بود بسیاری از خبرنگاران در دوراهی انتخاب بین این دو برنامه باشند که همین باعث شد خیلی ها بعد از اجرای لیان به سرعت خود را به برج میلاد برسانند.

سامان احتشامی با نوای پیانوی دل انگیزش توانست مثل سالهای گذشته اجرایی قوی و پرطرفدار را داشته باشد و سرانجام احسان خواجه امیری و برنامه شلوغش که باز هم با استقبال مخاطبان موسیقی رو به رو شد تا پر مخاترین اجرای روز اول را به خود اختصاص بدهد.

در این بین نواقص و کوتاهی هایی نیز از سوی برخی مسئولین به چشم می آمد. مسئولین برگزاری برنامه بر خلاف اکثر کنسرت ها اجازه حضور هیچ عکاسی را در نزدیکی سن ندادند تا آنها در تهیه عکس و گزارش تصویری با مشکلات عدیده ای رو به رو شوند. نور نامناسب و ممنوعیت نور افشانی در سالن میلاد در برنامه های پاپ هم از دیگر نواقص اجراهای جشنواره ای بود که بر خلاف کیفیت اجرا ، که در سطح بالایی قرار داشت، باعث شد صدای خیلی از اصحاب رسانه در بیاید.

در طول برگزاری جشنواره فیلم فجر، در سالن برج میلاد شاهد حضور گروه های تدارکات و خدماتی فراوانی جهت سرویس دهی و خدمات دهی به اهالی رسانه ها بودیم که به طرز قابل توجهی در تلاش بودند که بهترین خدمات را در زمینه های مختلف به خبرنگاران و عکاسان ارائه دهند ولی در جشنواره موسیقی فجر حتی یک میز و یک سرویس اینترنت (!) نیز دیده نشد تا فرق های اساسی برگزار کنندگان جشنواره فیلم با جشنواره موسیقی فجر بیشتر و بیشتر مشخص گردد.

امید است در روزهای آینده حداقل یک میز و یک سرویس اینترنت درست و درمان جهت انجام وظیفه فرستادگان رسانه در سالن میلاد بر پا شود.