سخنان مدیرکل دفتر موسیقی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی درباره بودجه موسیقی، نگاه‌ها را به سمت این مسأله سوق داده است. مسأله‌ای که تقریباً عمده اهالی موسیقی نسبت به آن خالی‌الذهن هستند و متأسفانه کمتر هم درباره آن صحبت شده است.

همیشه گفته‌اند که بودجه موسیقی بسیار اندک است، اما کسی نگفته که رقم واقعی این بودجه‌ی اندک چقدر است. آخرین آن، سخنانی است که آقای ارجمند در نشست خبری جشنواره موسیقی فجر گفته است: «سال گذشته ما با کمبود بودجه بسیاری روبه‌رو بودیم و امسال نیز بودجه موسیقی به میزان بودجه موسیقی در سال 76 بود که باعث شد ما بسیاری از برنامه‌هایمان را متوقف کنیم.»

اما آقای ارجمند هم از ارائه‌ی آمار دقیق بودجه سال76 خودداری کرد و متأسفانه کسی هم حوصله ندارد که به سوی قانون بودجه سال 76 برود و ببیند این بودجه چه میزان بوده است. اما می‌توان سری به لایحه بودجه سال 1393 زد و رقم مورد نظر را درآنجا یافت: 130792 که بر اساس میلیارد ریال است و به تومان می‌شود 13 میلیارد و 79 میلیون تومان که در صفحه 75 کتاب جدول‌های بودجه (پیوست شماره 4) آمده است.

تا آنجایی که نگارنده امور بودجه موسیقی را در این سال‌ها پی‌گیری کرده است، به یاد ندارد که در سال 76 بودجه موسیقی چنین رقمی بوده باشد. البته اگر میزان تورم و پایین آمدن ارزش ریال در برابر ارزهای پُرارزش را ملاک قرار دهیم، شاید به همان رقم‌هایی برسیم که مدیرکل دفتر امور موسیقی اعلام کردند.

برابر آنچه که در منابع، درباره‌ی نرخ ارز سال 76 وجود دارد، قیمت دلار در این سال حدود 600 تومان بوده که در مقایسه با دلار 3200 تومانی پنج و نیم برابر ارزش آن کم شده و از دست رفته است. در چنین وضعیتی، اگر در سال 76 بودجه موسیقی یک میلیارد تومان بوده باشد، بودجه کنونی باید پنج‌ونیم میلیارد تومان می‌شد. با این حساب اگر بودجه 13 میلیارد تومانی سال گذشته را بخواهیم با نرخ‌های ثابت بسنجیم، در خواهیم یافت که بودجه سال 1376 تقریباً دو و نیم میلیارد تومان بود.

در این سال‌ها، هزینه‌های جانبیِ کارهای موسیقایی رو به فزونی رفته و طبیعی است که نتوان با چنین بودجه‌هایی امور موسیقی را سامان داد. این که دست‌اندرکاران جشنواره اعلام کرده‌اند کل بودجه جشنواره دو میلیارد و دویست میلیون تومان است، باید به هنر آنها برای مدیریت این بودجه و نیز برگزاری جشنواره موسیقی فجر تحسین گفت. اگر چه سخنان آنها درباره عدم اتکاء به اجرای گروه‌های پاپ برای تأمین بخشی از بودجه را نباید چندان جدی گرفت. چرا که این پرسش به ذهن متبادر می‌شود که یک میلیارد و 200 میلیون تومانی را که قرار است از ناحیه بلیت‌فروشی تأمین کنند، با چه مکانیزم و از ناحیه چه کنسرت‌هایی تأمین می‌کنند؟

به یاد دارم که از دوره مدیریت آقای مرادخانی قرار بود بودجه جشنواره موسیقی جدای از بودجه‌های سالانه محاسبه شود. اما به نظر می‌رسد با توجه به شرایط موجود و تحریم‌ها و پایین آمدن قیمت نفت، عملاً باید قید خیلی چیزها را در عالم هنر و فرهنگ زد و به کناری نهاد. در یادداشت بعدی درباره بودجه موسیقی در سال 94 و بودجه نهادهای دیگر چون حوزه هنری و صدا و سیما و... خواهم نوشت.