موسیقی ما - نشست رسانه‌ای دو سالانه آهنگسازی احمد پژمان ۲۴ آذر ۱۳۹۳ در محل موسسه سازخانه طهران برگزار شد. در این نشست احمد پژمان رئیس هیئت داوران، هوشنگ کامکار عضو هیئت داوران، امیرحسین اسلامی عضو هیئت داوران، رضا پروین‌زاده نماینده شورای سیاستگذاری سازخانه طهران، امین هنرمند دبیر و عضو هیئت داوران و حمیدرضا دیبازر عضو هیئت داوران حضور داشتند.

این مراسم به تلاوت آیاتی از قرآن کریم توسط حمیدرضا گلشن آغاز شد.

در ابتدای این نشست احمد پژمان توضیحاتی درباره دلایل برگزاری این دو سالانه و جرقه‌ای که باعث تشکیلش شد فت: «چند ماه پیش دوستانم آقای دیباز و اسلامی بانیان این دوسالانه با من صحبت کردند و من هم پس از کمی فکر کردن به این نتیجه رسیدم که برگزاری این دوسالانه بتواند برای موسیقی کشور مفید باشد. در محیطی که موسیقی علمی و موسیقی ایرانی علمی اصلا مورد توجه قرار نمی‌گیرد به نظرم آمد که برگزاری چنین دوسالانه‌ای در عرصه آهنگسازی باید رخ دهد. خوشبختانه در حال حاضر بسیاری از اهالی دانشگاه و تحصیلکرده‌های رشته موسیقی مشغول نوشتن قطعاتی هستند تا در دوسالانه «احمد پژمان» شرکت کنند.»

پژمان همچنین درباره دستاورد‌ها و نتایجی که از برگزاری چنین جشنواره‌ای نصیب موسیقی می‌شود گفت: «این مسابقه برای من دو نتیجه دارد. نخست اینکه آهنگسازان حوزه موسیقی سمفونیک و موسیقی غربی به سمت موسیقی ایرانی گرایش داشته باشند و به این موسیقی توجه کنند. سال‌ها پیش گمان می‌کردم غنی‌بودن موسیقی ایرانی تنها یک شعار است اما اکنون پس از ۵۰ سال کار در عرصه موسیقی به جرات می‌گویم که این موسیقی واقعا غنی است. نتیجه دوم برگزاری این دوسالانه این است که آهنگسازان جوان دریچه‌ای برای ارائه آثارشان می‌یابند. متاسفانه در جامعه امروز کشورمان راه برای عرضه آثار آهنگسازان جوان وجود ندارد. آهنگسازانی که کارشان را به صورت علمی انجام می‌دهند باید از هر گوشه موسیقی وطنمان استفاده کنند. من در نوشتن «قطعه سورانی» از تم‌های موسیقی کردی استفاده کردم که این اتفاق برای من نخستین بار بود که رخ می‌داد پس از آن نیز قطعه‌های مانند «خوارزم» و «شوش» براساس تم‌های موسیقی ایرانی نوشتم. ما باید برای مردم آثاری را ارائه کنیم که نسبت به آن احساس نزدیکی کنند تا بیشتر به سمت این موسیقی جلب شوند. آهنگسازان کشور باید به گونه‌ای علمی این راه را ادامه دهند تا در این زمینه پیشرفت کنند.»

هوشنگ کامکار که به عنوان آهنگسازی و عضو هیئت داوران دراین نشست حضور داشت در آغاز صحبت‌هایش گفت: «این دوسالانه را موسسه‌ای برگزار می‌کند که مستقل است و به هیچ جایی وابستگی ندارد. حضور استاد پژمان هر جشنواره و هر مسابقه دیگری را تحت تاثیر قرار می‌دهد. برای من حضور در چنین جشنواره‌ای به عنوان داور باعث افتخار و مباهات است. من در همراهی با همراه با استادان دیگر که عضو هیئت داوران هستند سعی می‌کنیم در کمال آزادی و بدون قضاوت قبلی بهترین آثار را انتخاب کنیم.»

کامکار در ادامه با بیان این مطلب که هر نوع موسیقی می‌تواند با ارزش و زیبا باشد خاطر نشان کرد: «ممکن است فردی یک سمفونی بسازد که شنونده نتواند حتی ۲ دقیقه از آن را بشنود. از طرف دیگر موسیقی پاپ که یک نوع موسیقی مردمی است می‌تواند ارزش داشته باشد و همه بخش‌هایش مانند شعر، آهنگ و اجرایش بهترین کیفیت را داشته باشد. موسیقی تلفیقی هم درست همین وضعیت را دارد. در موسیقی ایرانی هم ممکن است اثری بسیار با ارزش و جذاب باشد و اثری دیگر این قابلیت را نداشته باشد. ما باید بدانیم که برای داشتن یک اثر با ارزش باید تکنیک و علم لازم وجود داشته باشد و سپس وجود خلاقیت الزامی است، در ادامه نیز آهنگساز باید در مصالحی که در اختیار دارد مسلط باشد. برای مثال یک نوازنده تار باید تکنیکش بالا و به ردیف موسیقی ایرانی مسلط و دارای خلاقیت باشد، چنین نوازنده‌ای در کارش موفق خواهد بود.»

خالق سمفونی مولانا در ادامه با اشاره به نقش تعیین کننده رسانه‌ها در معرفی آثار شنیداری مناسب گفت: «این خود ما هستیم که به عنوان یک هنرمند می‌توانیم یک موسیقی را در هر قالبی بی‌ارزش و با ارزش کنیم. در این راه رسانه‌ها می‌توانند بهترین کمک را به ما که اهل موسیقی هستیم بکنند و اجازه ندهند کسی بیخودی خود را در رسانه مطرح کند.»

وی ضمن گلایه از برخی رسانه‌ها گفت: «متاسفانه برخی از رسانه‌ها پیگیر موضوعات و اتفاق‌هایی که پیرامون موسیقی می‌افتد نیستند، مثلاً وقتی عنوان می‌شود من جایزه دانشگاه هاروارد را گرفتم کسی پیگیری نمی‌کند که آیا او واقعاً این جایزه را گرفته‌اند یا خیر، رسانه‌ها باید جلوی این شارلاتان بازی‌ها را بگیرند.»

احمد پژمان در بخش دیگری از نشست رسانه‌ای که دوشنبه برگزار شد به تفاوت‌های محیط هنری در دوران جوانی خود و امروز اشاره کرد و افزود: «محیطی که ما در آن بزرگ شدیم چندان هنری نبود. ما در محیطی بزرگ شدیم که ویولونم را هنگام راه رفتن در خیابان پنهان می‌کردم و با ترس و لرز ویالونم را حمل می‌کرد. اجتماع آن زمان موسیقی کلاسیک را پس می‌زد. وقتی از رادیو موسیقی کلاسیک پخش می‌شد رادیو را خاموش می‌کردند. تنها در سالهای پیش از انقلاب فعالیت‌های محدودی در زمینه موسیقی کلاسیک انجام شد.»

پژمان که از جمله آهنگسازان شناخته شده ایرانی است در بخش دیگر سخنانش در مورد تعطیلی ارکستر‌ها صحبت کرد. وی در این باره گفت: «در حال حاضر مشکل کمبود بودجه را علت تعطیل ماندن ارکستر‌ها بیان کردند اما من چشمم آب نمی‌خورد که راه‌اندازی دوباره این ارکستر‌ها به دردی بخورد. ارکستر در دست رهبر است و رهبران جوان ارکستر‌ها می‌خواهند تجربه کنند. آنچه من دیده‌ام اینکه تعدادی زیادی از رهبران جوان با حضور در ارکسترهای ملی و سمفونیک رهبری ارکستر را یاد گرفتند. اما خودخواهی رهبران ارکستر این است که می‌خواهند خودشان را مطرح کنند تا برای حضور در جامعه بهتری آماده شوند.»

پژمان افزود: «وقتی ساز را در تلویزیون نشان نمی دهند چطور می توان انتظار تشکیل یک ارکستر سمفونیک تاثیرگذار را داشت؟ من واقعا دیگر انتظاری از موسیقی کشورم ندارم اما خوشحالم که کار موسیقی می کنم و این بهترین اتفاق عمر من است. متاسفانه قبل از انقلاب موزیسین های درجه یکی حضور داشتند که در رادیو به فعالیت  مشغول بودند حتی پس از پیروزی انقلاب نیز فعالیت های خوبی را در عرصه موسیقی انجام دادند. در این دوران بود که شارلاتان بازی در موسیقی پاپ ایرانی وجود نداشت اما در این چند ساله شارلاتان بازی مد شده است و هر کسی موفق است که شارلاتان بازی در موسیقی را بلد باشد در حالی که لازم است ما تحت تاثیر چنین رویکرد ناخوشایندی قرار نگیریم.»

این موزیسین در بخش پایانی صحبت‌های خود با انتقاد از کم توجهی‌های دولت به موسیقی توضیح داد: «برای من خیلی عجیب است که دولت کاسب شده و در عین حالی که دم به دقیقه حرف از موسیقی فاخر می‌زنند، اما ما چیز دیگری می‌بینیم. رسانه ملی ما هم که به طور کلی تعطیل است و اصولا کارهایی را در موسیقی انجام می‌دهند که خودش می‌خواهد. این رسانه هیچ وقت نمی‌آید کار من و امثال من را تبلیغ کند به همین خاطر من زیاد به فضای موجود خوش بین نیستم.»

امین هنرمند دبیر دوسالانه موسیقایی احمد پژمان با اشاره به همیشگی نبودن ترکیب سازی این دوسالانه گفت: «که ممکن است در دوره بعدی ترکیب سازی دیگری مورد نظر ما قرار گیرد این در حالی است که در هنگام داوری آثار نیز با توجه به تخصص‌هایی که هیات داوران دارند به طور حتم کارهایی انتخاب می‌شوند که در قالب مورد نظر گنجانده شده باشد. ایجاد انگیزه برای نگارش یک اثر خوب موسیقایی و کار تمرینی برای بالا بردن سطح مهارت اهالی جوان حوزه موسیقی از عمده دلایل ما برای برگزاری دوسالانه موسیقایی احمد پژمان بوده است. این در حالی است که ما بعد از اعلام نتایج نهایی، کنسرتی را با ارائه کارهای منتخب مسابقه خواهیم داشت و پس از آن نیز به ثبت و ضبط آثار موسیقایی در قالب یک لوح فشرده اقدام خواهیم کرد.»

حمیدرضا دیبازرعضو هیات داوران دوسالانه احمد پژمان نیز در خلال سخنانش کوتاهش به وجوه مثبت دوسالانه پژمان اشاه کرد و گفت: «هیچ تاکیدی برای گروه سنی وجود ندارد اما من خوشحالم که در حوزه ساز کلارینت اتفاقات بسیار خوبی برای توانمندی این ساز افتاده است و ما می‌توانیم از این پس مطمئن‌تر در راهی که گام برداشته‌ایم عمل کنیم»