جدایی پیروز ارجمند از دفتر موسیقی ارشاد، مهم ترین خبر هفته‌ای شد که به شدت از بی‌خبری رنج می‌برد! بار دیگر ثابت شد که یک مدیر متخصص موسیقی، هرگز نمی‌تواند مشکلات موسیقی ایران که دغدغه‌های هنری فقط گوشه‌ای از آنهاست را برطرف کند. ارجمند هم مثل اغلب هنرمندان دیگر برای جنگ های "غیرهنری" آستانه تحمل پایینی داشت و وقتی نتوانست تُندروها را با سواد و معلوماتش تسلیم کند، خودش تسلیم شد! این استعفا می‌توانست در آستانه ماه رمضان روی میز معاون هنری وزارت ارشاد قرار بگیرد اما ارجمند ترجیح داد تا حوالی دقیقه 90 در ساختمان دفتر موسیقی ارشاد باقی بماند و حالا که دوباره ماجرای پر بیم و امید کنسرت‌ها با پایان ماه رمضان آغاز خواهد شد مسئولیت را به فردی که اسمش را هم نمی‌داند واگذار کند. ای کاش اگر قرار به "رفتن" بود، ارجمند دو سه هفته زودتر استعفایش را اعلام می کرد تا لااقل جریان موسیقی به خاطر نداشتن "نفر اول" در ارشاد بازهم دچار وقفه نشود. بی‌شک آغاز ماه رمضان بهترین زمان برای جابجایی های مدیریتی بود.
   

•   دفاع مردان موسیقی از احسان علیخانی

در اینکه به خاطر بی‌توجهی صدا و سیما به موسیقی، شبکه‌های اجتماعی در فضای مجازی برای اهالی و دوستداران این هنر مورد توجه بی‌نظیری قرار دارند شکی نیست. هنرمندان موسیقی از ظرفیت همین شبکه‌ها برای بیان دیدگاه های خود در زمینه‌های مختلف استفاده می‌کنند. این بار حواشی به وجودآمده پیرامون برنامه "ماه عسل" باعث واکنش‌های مهمی از سوی چند خواننده مطرح پاپ شد. علی لهراسبی، مهدی یغمایی، مهدی یراحی و چند خواننده دیگر با نوشته‌هایی در حمایت از احسان علیخانی، فضای مجازی را لااقل میان هوادارانشان برای "ماه عسل" و مجری اش تلطیف کردند. ای کاش مدیران سازمان ثروتمند صدا و سیما، حمایت کردن را از همین خواننده‌ها که هیچ کدامشان در "ماه عسل" ِ امسال سهمی هم ندارند یاد بگیرند!
   

•   "هیت ها" همیشه پاپ و ریتمیک نیستند

 اغلب کسانی که می‌خواهند در موسیقی ایران شنیده شوند ترجیح می‌دهند به تولید آثار ریتمیک پاپ فکر کنند. اما یک نگاه کلی به لیست قطعاتی که در چهار دهه اخیر "هیت" شده اند نشان می‌دهد که این ذهنیت عمومی ریشه درستی ندارد. در این لیست نه تنها بسیاری از آثاری که در ژانرهای "غیرپاپ" تولید شده اند جا گرفته‌اند، بلکه تعداد قطعات "غیرریتمیک" در محدوده موسیقی پاپ هم چشمگیر است. مردم ما همچنان به قطعاتی که با احساس و قلبشان سر و کار دارند بیشتر روی خوش نشان می‌دهند و آنها را با شنیدن‌های پیاپی در لیست "هیت ها" درنظر می گیرند. به همین دلیل است که علاوه بر آثاری مثل اندک اندک، گل پونه ها، ای ساربان، تمنای وصل، چرا رفتی، شب دهم، عجب رسمیه، هوای گریه، بارون، سپیده و... حتی قطعات "بی کلام" مثل نی نوا، از کرخه تا راین، بهار من و... هم "هیت" می‌شوند و به نظر می‌رسد که خواننده‌های پاپ مثل سعید شهروز، فرزاد فرزین، بابک جهانبخش، احسان خواجه امیری، مازیار فلاحی، محمد اصفهانی، مجید اخشابی و... نیز با آهنگ‌های "غیرریتمیک" و احساسی  بیشتر از آثار پرتحرک خود موفق بوده اند.
   

•   خفیف‌ترین اعتراض ممکن به این همه نابسامانی!

در حالی که غیرمدنی‌ترین برخوردهای ممکن با موسیقی، اسباب لغو چند کنسرت را فراهم کرده و با ایجاد وحشت عمومی مانع از طراحی ده ها کنسرت دیگر شده، پیروز ارجمند به مدنی‌ترین شکل ممکن از دفتر موسیقی ارشاد کناره‌گیری کرده است! او به سرعت از کنار کارشکنی‌ها و مداخله‌ها و اعمال نظر گروه ای فشار عبور می‌کند و بهانه‌های بی‌دردسری مثل مشکلات شخصی، دغدغه دوری از تدریس و آهنگسازی و... را دلایل اصلی جدایی اش از ارشاد می‌داند! به این ترتیب رئیس محافظه‌کار، خفیف‌ترین اعتراض ممکن را علیه این همه نابسامانی به زبان می‌ورد و صحنه را ترک می‌کند تا از این پس به قول خودش یک "آهنگساز موفق" باشد، نه یک "مدیر ناموفق"!   

 

•   بابک یا امیرعلی؟ حالا مقایسه بفرمایید!

بابک جهانبخش اواسط ماه رمضان با انتشار قطعه "سکوت" (چه اسم معناداری!) اثری که برای تیتراژ ابتدایی برنامه "ماه عسل" آماده کرده بود را در معرض مقایسه با تیتراژ رسمی این برنامه قرار داد. طبیعی است گروهی قطعه بابک جهانبخش را بیشتر دوست داشته باشند و عده‌ای هم از آهنگ امیرعلی بهادری بیشتر خوششان بیاید اما اگر منصفانه قضاوت کنیم به این نتیجه خواهیم رسید که هیچ کدام از این دو قطعه برتری ویژه‌ای بر دیگری ندارند. یعنی نه هیچ کدام از آنها ذلیل و شکست خورده و بی‌هدف هستند و نه اتفاق بزرگ و فراموش‌نشدنی و مهمی به حساب می‌آیند.
   

•   متفاوت ها در راه!

از اواخر همین ماه بار دیگر انتشار آلبوم‌های پاپ از سر گرفته می شود. یکی از اتفاقات مهم روزهای آینده انتشار آلبوم هایی است که حال و هوایشان با جریان کلی موسیقی پاپ تفاوت دارد. در ماه های اخیر شاهد انتشار متراکم آلبوم هایی بودیم که خاستگاه یکسان دارند و با تفاوت های کم و زیاد مجموعاً از جریان عمومی موسیقی پاپ تبعیت می کنند. به عنوان مثال آلبوم هایی مثل "نگاه" محسن یگانه یا "از عشق" حمید عسکری. اما در روزهای آینده با انتشار آلبوم های بنیامین بهادری و شهرام شکوهی که مُدل آثارشان متفاوت است، فضای موسیقی هم متنوع خواهد شد. البته نیازی به توضیح نیست که هر تفاوتی الزاماً به معنای موفقیت نخواهد بود!